~29~

Terug in Forks moest Benjamin trainen en ik gedroeg me zoals altijd. Edward keek me de hele tijd aan. Steeds als hij bij me in de buurt kwam dacht ik aan het boek, pagina na pagina. Hij begon zich daardoor aan mij te ergeren. ‘Monifa.’ Gromde hij toen ik bij pagina eenenzestig kwam. Ik grinnikte. Ik liep naar buiten, richting het bos. Diep in het bos hoorde ik iemand achter me. Ik draaide me om en zag Benjamin staan. ‘Hoor je niet te trainen?’ vroeg ik voordat hij een kus op mijn mond drukte. ‘Ik ben al klaar.’ Ik knikte. ‘Ik heb het Tia verteld.’ Ik verstijfde. ‘Wat zei ze?’ ‘Ze zei niets en liep weg.’ Ik knikte. ‘Ik ga jagen.’ Hij knikte. Bij de geur van een dier stak hij zijn neus al op, hij vond de geur al vies, laat dan staan de smaak. Hij drukte een kus op mijn wang en liep weer weg. Na een paar herten liep ik terug naar huis. Het was al donker maar dat is voor een vampier geen probleem natuurlijk. Benjamin stond ik de tuin, maar hij keek niet mijn kant op. Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht toen ik hem zag. Ik ging sneller lopen, maar ik stopte spontaan toen ik Tia zag. Tia liep op hem af en legde haar armen in zijn nek. Hij legde zijn armen om haar middel en drukte zijn lippen op de hare. Toen hij de kus stopte fluisterde hij zacht: ‘Ik heb nooit van Monifa gehouden, jij bent de enige.’ Mijn schouders schokten. Klootzak. Nu ben ik er voor altijd klaar mee. Ik wil geen pijn meer. Ik flitste naar binnen, zoekend naar Edward. Rosalie zag me al kijken. ‘Hij is bij Bella, in hun huisje.’ Ik knikte naar haar en flitste naar hun voordeur. Ik klopte een keer op de deur. Edward opende de deur. ‘Monifa? Wat is er?’ In mijn gedachten las ik weer een boek. ‘Mag ik binnenkomen?’ Hij knikte en liet me binnen. Ik keek rond. ‘Waar is Bella?’ ‘Renesmee aan het halen.’ Ik knikte. ‘Wat is er?’ Ik omhelsde hem en verward omhelsde hij me ook. ‘Het doet pijn Edward.’