Hoofdstuk 6

Ik werd voor de tweede keer wakker en zag dat Tom naast mijn bed in slaap was gevallen. ‘Arme jongen ’ dacht ik, ‘Zoveel zorgen’. Ik stond op en probeerde zo zacht mogelijk mijn kleren te pakken en ze aan te trekken. Ik liep voorzichtig naar buiten en ging op de schommel zitten die in de tuin stond. Ik had mijn dagboek mee genomen en begon te schrijven:

17 augustus,

Lief dagboek,
Ik heb veel meegemaakt sinds ik voor het laatst had geschreven, sorry. Dat het zo lang duurde, maar mijn oom en broertje zijn gekidnapt en ik ben nu dus zo goed als alleen. Gelukkig heb ik Sara nog en iemand nieuw. Tom is bij mijn clubje gekomen, Ik mag hem graag en blij dat hij er bij is. Maar we hebben ook iemand verloren, Andrea is naar de kwade kant over gelopen. Ze deed erg gemeen toen ze onze geheimen hoorden, Maar daar vertel ik liever niet over. Ik slaap nu bij Sara’s ouders en ze zijn erg aardig, haar zusje ook. Haar zusje is verliefd op Tom en blijft de hele tijd bij hem in de buurt. Hij vind het zielig om haar te kwetsen en daarom zegt hij er niks van. Ik mag hier blijven tot dat ik mijn oom en broertje weer terug vind. En…. Ik ben bang dat ik zelf ook verliefd word maar daar wil ik ook niets over kwijt. Ik denk….. Nee niks laat maar.

Ik keek mijn laatste twee regels over en glimlachte natuurlijk wist ik wel op wie ik was, maar als dat dagboek in verkeerde handen valt ben ik de pineut.
‘Dus hier ben je’ zei een stem achter me
Ik schrok me rot en liet mijn dagboek vallen, gelukkig viel die dicht. Ik keek achter me en zag Tom daar staan.
‘Ja hier ben ik’ zei ik
‘Hoe voel je je ’? vroeg hij
‘Prima’ zei ik, ‘alleen een beetje dizzy’
‘Wat ik nog wilde vragen’ zei Tom , ‘Is waardoor kon je niet stoppen’?
‘Het is nog al raar ik kan het niet goed uitleggen’ zei ik, ‘Er was iets dat me tegen hield’
‘Als een grote muur waar je niet voorbij kan’ zei Tom
‘Ja precies’ zei ik
‘Mijn broer word sterker’ zei Tom, ‘Hij kan nu ook al mensen met gave beheersen’
‘Dat mag niet’ zei ik ,’Hoe kan dat’?
‘Weet ik niet’ zei hij, ‘Ik ben nooit in zijn kamer geweest’
‘Wat moeten we nu doen’ vroeg ik
‘Ik weet het niet’ zei Tom
‘Wat weet je niet’ vroeg Sara
Wij schrokken en vielen bijna van de schommels af, we lachten hardop en keken elkaar aan.
‘Nou ’ drong ze aan
‘Mijn broer word sterker’ zei hij, ‘Nu moet ik ook sterker worden’
‘Anders overheerst hij ons’ zei ik, ‘Hij heeft het al eens gedaan’
‘Bij wie dan’ vroeg ze
‘Bij mij’ zei ik
‘Waarneer’ vroeg ze
‘Gisteren toen ik niet kon stoppen’ zei ik
‘Maar hoe dan’ zei Sara, ‘Wij moeten dan ook sterker worden’
‘Weet ik, misschien zijn in die geheime kamer wel een paar boeken ’ zei ik, ‘Over dit onderwerp’
‘Goed idee’ zei Sara
‘Laten we na school gaan’ zei Tom
‘Oké’ zei ik, ‘Maar het duurt nog twee dagen, zonder deze, voor weekend’
‘Ik weet het’ kreunde Sara
‘Laten we naar binnen gaan’ zei Tom
‘Echt niet’ zei ik, ‘Laat het kind in je naar boven komen’. ‘Laten we gaan schommelen’.
‘Oké maar ik duw’ zei Tom, ‘En geen gemaar’
‘Nee pap’ zei ik
Hij duwde me hard in de rug en we schoten in de lag.
‘Hé wat doen jullie daar’ vroeg Esmee
Esmee was Sara’s jongere zusje.
‘Schommelen’ zei Sara
‘Dat zie ik’ zei Esmee, ‘Maar dat zijn mijn schommels’.’Ik wil ook’.
‘Hier ga maar op die van mij’ zei ik
Ik ging eraf en ging op het muurtje zitten, Tom duwde Esmee. Esmee glimlachte breed naar mij, boosaardig. Alsof ze wist dat ik hem ook leuk vond.
‘Lukt het Emma’ vroeg Tom
‘Prima ik denk alleen na’ zei ik
‘Waarover’? vroeg Sara
‘Over Jasper’ zei ik, ‘En over hoe sterk hij is geworden’.’Ik voelde hem in mijn hoofd, het was een verschrikkelijk gevoel’.
‘Oke’ zei Sara, ‘Maar we kunnen na school daar pas heen’.
‘Dus probeer nog een beetje te glimlachen’ zei Tom, ‘Zo zie ik je het liefst’
Hij bloosde hevig toen hij dat zei, en ik begon ook te blozen.
‘Duw me nou Tom’ zei Esmee haastig
‘Dat is niet netjes, Esmee’ zei Sara, ‘laat hun praten’
‘Nee’ zei Esmee, ‘Tom speelde met mij’
‘Nou nu speelt hij met Emma’ zei Sara
‘Het is niet eerlijk’ zei Esmee
‘Ga maar met haar spelen, Tom’ zei ik
‘Oke’ zei hij, ‘Kom maar ik duw je wel’
Sara kwam naast mij zitten op het stenen muurtje, en keek naar mij.
‘Ik weet het heus wel hoor’ fluisterde ze
‘Wat’ fluisterde ik terug
‘Dat je hem leuk vindt’ zei ze
Ik keek naar haar en bloosde alweer.
‘Oh ja ’ zei ik
‘Ja’ zei ze, ‘Maar je wilt Esmee niet kwetsen dus zegt het niet hardop’
‘Oh ja’ zei ik
‘En hij heeft het ook nog niet aan jou vertelt’ zei ze, ‘En jij ook niet aan haar’
‘Nee’ zei ik
‘Maar je vind hem echt wel leuk ik kan het zien’ zei ze
‘Ja’ zei ik
‘Je hebt namelijk nog nooit zo naar een jongen gekeken’ zei ze, ‘Niet zolang ik al bij je ben’
‘Het is waar’ zei ik, ‘Maar ik wil nog iemand niet kwetsen’
‘Wie dan’ vroeg ze
‘Jasper’ zei ik, ‘Hij… kijkt met dezelfde blik naar mij als….Tom’
‘Wauw ’ zei ze, ‘twee geliefden’.’Je moet kiezen, je kunt ze niet beiden hebben’
‘Weet ik’ zei ik, ‘Maar ik heb al gekozen’
‘Ik wil Jasper wel’ zei ze
‘Maar hij overheerste je’ zei ik
‘Nee hij overheerste Andrea’ zei ze, ‘Hij praatte met mij’
‘Oh ja’ zei ik
‘En in dat gesprek werd ik……’ zei ze, ‘Nou ja een beetje duizelig’
‘Haha’ zei ik, ‘Je werd een beetje verliefd’
‘Haha(sarcasme)’ zei ze, ‘maar ja inderdaad’
‘Maar hij doet zo gemeen tegen me’ zei ik
‘Ik heb niet het gevoel dat hij dat zelf wil’ zei ze, ‘Het is alsof hij wordt bestuurt’
‘Raar’ zei ik
‘Wat is raar’ vroeg Tom
‘Oh niks’ zeiden we
‘Meiden praat’ zei ze
‘Laten we naar binnen gaan’ zei ik
‘Oeps’ zei ze, ‘Laten we snel naar binnen gaan’
‘Hoezo’ vroeg ik
‘Het is half zeven en we moeten nog eten’ zei Tom
We liepen naar binnen en verdeelden de taken. Ik pakte kommen, Sara pakte melk, Esmee pakte lepels en Tom pakte cruesli.
‘Eet smakelijk’ zei ik
‘Eet smakelijk’ zeiden de andere terug
‘Wat eten jullie’ vroeg Sara’s moeder
‘Melk en cruesli’ zei Sara
‘Nou ja wel gezellig’ zei ik
We aten snel onze kommen leeg en gingen naar boven ons klaar maken voor school. Ik en Sara begonnen aan onze make-up en haar.
‘We moeten gaan’ zei ik
‘Doei Mam’ zei Sara
‘Doei mevrouw kiara’ zeiden ik en Tom
‘Maar wat is jou achternaam eigenlijk Emma’ zei mevrouw Kiara
‘Mijn achternaam’? vroeg ik, ‘Weet ik eigenlijk niet’
‘Oh’ zei ze, ‘Nou veel plezier op school’
‘En nog bedankt dat ik hier mag blijven totdat mijn Oom terugkomt’ zei ik
‘Geen dank Emma’ zei ze, ‘je bent hier altijd welkom Emma’
‘Dank u wel’ zei ik
Ik keek naar Sara, Esmee en de moeder van Sara, ze keken zo gelukkig. Ik kreeg een brok in mijn keel.
‘Ik ga alvast naar mijn fiets’ zei ik,
Ik pakte mijn tas en ging naar mijn fiets, ik pakte mijn fiets en leunde tegen de muur aan.
‘Hé’ zei Tom, ‘hoe gaat het’?
‘Oh’ zei ik, ‘Hoi’
‘Dat is nog steeds geen antwoord op mijn vraag’ zei hij
‘Ik voel me prima’ zei ik
Ik keek naar mijn knieën, en voelde me rood worden.
‘Sorry’ zei hij, ‘Ik wilde je niet kwetsen’
‘Dat doe je niet’ zei ik
Ik glimlachte naar hem.
‘We zijn er’ zei Sara, ‘we kunnen gaan’
Ik fietste naast Sara en Esmee fietste naast Tom. Ze ging met ons mee zodat ze met Tom mee kon rijden. Esmee zat in de eerste, en begon om de zelfde tijd. Eigenlijk wel schattig.
‘Zeg Tom ben je verliefd op dit moment’ vroeg ze
‘Ja’ zei hij
En ik voelde vier ogen in mijn rug, en twee in mijn zij.
‘Heb je zo weer gym’? vroeg ik
‘Ja’ zei Sara, ‘Heb jij weer tekenen’?
‘Ja’ zei ik, ‘we hebben het vierde tussen uur, trouwens’
‘Ja, gaan we nog naar de westerin’ vroeg ze
‘Weet niet ik blijf denk ik op school’ zei ik
‘Oké’ zei ze
Toen we op school waren zetten we onze fietsen in de fietsen stalling, en we liepen naar binnen. Sara en Esmee hadden gym, want Esmee had in de andere gymzaal ernaast dus konden ze een kant oplopen. Tom en ik liepen naar het teken lokaal.
‘Zo dus je bent nu verliefd’? vroeg ik
‘Ja’ zei hij
‘Op wie’ vroeg ik
‘Gaat je niks aan’ zei hij
‘Oh’ zei ik
Toen was het stil en na een paar seconden ging de bel. Ik liep naar een tafeltje achteraan en niemand kwam naast me zitten.
‘Sorry van daarnet’ zei hij
‘Maakt niet uit ’ zei ik, ‘je verraste me’
‘Het spijt me erg’ zei hij, ‘echt héél erg’
‘Laat maar’ zei ik
‘SSSSssssst’ zei mevrouw Finesté, ‘Ik leg de nieuwe opdracht uit’
Toen ze het uitlegde, begon iedereen te kletsen. Maar ze maande niet tot stilte en toen ze klaar was begon iedereen te tekenen. Ik deed extra lang over mijn tekening zodat ik toen de bel ging net klaar was. We liepen stilletjes naar het volgende lokaal en praten niet meer tot de pauze.
‘Ben jij al klaar met je tekening’ vroeg hij
‘Ja’ zei ik
Maar ik knoopte geen volgend gesprek aan en hij ging stilletjes zitten naast me.
‘Is der iets gebeurd bij tekenen’ vroeg Sara
‘Ik heb tegen haar geschreeuwd’ zei hij, ‘nu ben ik bang dat ze me helemaal niet meer mag’.
‘Je houdt van haar’ zei ze, ‘Ik kan het in je ogen zien’
‘Bemoei je met je eigen zaken’ zei hij
‘Je hoeft niet zo boos te doen’ zei ze