29- Secret

Rose streek met haar hand over mijn haren, het was rustgevend. ik viel bijna in slaap, maar toen schoten Alice en Edward als 1 man omhoog. Ze keken naar Felix; alice niet-begrijpend, Edward redelijk kwaad. ik keek op, alice zette zich aan mijn voeten, heel even voelde ik ze in de lucht gaan, dan lagen ze op Alice's schoot. Plots kreeg ik het gevoel dat dit iets met de Volturi te maken had. Alec, het had zeker iets temaken met Alec, ik zag zijn gezicht voor me. Ik zette me recht en keek vragend naar Felix. 'Alec?' vroeg ik verbaast. Waardoor alle Cullens mij verbaast aanstaarden, Edward en Alice nog het meeste. Plots keek Edward naar Alice, daarna naar mij en het leek alsof hij gerustgesteld was. Maar hij draaide zich nog weer naar Felix, met zijn blik moorddadig. Ik vloog overeind, trager dan hij had gedaan, en ging op Felix' schoot zitten, alsof ik hem zo zou kunnen beschermen. Alsof ik Edward of eender welke vampier ooit zou kunnen tegenhouden. Het gedacht alleen al was... idioot. Toen Edward kwaad bleef kijken naar Felix, draaide ik me om. Mijn benen om zijn middel; ik hoorde Emmetts stille lach door het hele huis. Uit mijn ooghoek zag ik dat Seth en vooral Embry dichter kwamen. Natuurlijk zou Embry dichter komen als iemand boos was op Felix. in de hoop dat ik het ook zou worden en hij me kon geruststellen, waarschijnlijk. Ik keek naar Edward, en naar Felix. Alle Cullens keken naar Edward of Alice. Raar genoeg kwam Nessie zich tussen Felix en ik nestelen. Alsof ze het fijn vond daar, gezellig, knus, en wat me zou verbazen, want zo voelde het voor het moment niet voor mij; Veilig.
'Wat is er Edward?' vroeg Carlisle. ik was blij dat hij het deed, want zelf vond ik de kracht niet om iets uit te brengen. Ik sloeg mijn armen om Nessie heen, als een soort bescherming. Ze legde haar handje tegen mijn gezicht. Ik zag Felix en ik, dicht tegen elkaar, met haar ertussen. Maar er was iets raars aan, er was iets mis met mij. ik had nu geen tijd om er echt goed naar te kijken. Later zou ik het haar wel eens opnieuw vragen. ik wreef afwezig door haar krullen die nu bijna tot aan haar knieen hing. Ze deed me een beetje denken aan de perfecte versie van een superheldin uit een Amerikaanse strip. Ik draaide me naar Edward.
'Hij heeft Alec laatst nog gezien. In de buurt.' zei hij tussen zijn tanden door. Ik draaide me met een ruk om naar Felix, ik merkte dat mijn ogen groter waren. 'Wat?' vroeg ik. Hij keek niet naar mij, maar wreef ook over Nessie's haar. Hij probeerde onze vingers in elkaar te vlechten, maar ik trok mijn hand weg. Hij keek naar Edward, alsof hij hem probeerde uit te leggen dat 1 en 1 2 is. 'Ik heb je net uitgelegd dat Elisabeth een van de meest belangrijke dingen uit Aro's bestaan is, en dat hij hoopt dat haar krachten zelf die van Alec en Jane overstijgen. Denk je dan dat hij haar ook meer 1 moment zonder hoge beveiliging zal laten? ZElf met mij constant in de buurt, en een groep zo sterk als jullie "familie" en een half leger wolven die voor jullie kunnen inspringen? Het is volgens Aro de normaalste zaak van de wereld dat hij een team onder Alecs leiding op stelt omdat ze zou veilig zijn.' zei hij verdedigend. Nog nooit eerder had ik hem zo ...lovend over Aro bezig gehoord. Alsof hij dingen goed te maken had. Ik zuchtte.
'Aro weet heel goed dat ik veilig ben.' zei ik streng. ik stak mijn hand uit om Felix mobiel te vragen maar bedacht me. 'Nee, ik ga Alec zelf zeggen dat hij moet oprotten. Zijn reactie is meestal hilarisch als hij niet zeker is of hij mij of Aro op zijn kop gaat krijgen.' zei ik half lachend. Nessie legde haar hand weer op mijn wang. Ik zag mezelf voor Alec staan, met haar aan mijn hand. Ik keek een beetje bang naar Edward, alsof hij Nessie ooit zou toelaten dicht in de buurt van Alec te komen. 'Zou je er een probleem mee hebben als ik meekwam?' vroeg Carlisle. ik keek even naar zijn gouden ogen. 'Nee, uiteraard niet.' ik keek naar Edward die zachtjes met Bella overlegde. Daarna keek Edward naar Carlisle. 'Ik ga ook mee, alleen omdat Nessie mee wilt.' zei hij koppig. Ik haalde mijn schouders op. 'Laat mij meegaan, Edward. Ik bescherm die twee met mijn leven.' zei ze terwijl ze naar Nessie en mij keek. Ik glimlachte naar haar. 'Pas op dat Alec niet denkt dat jullie hem willen aanvallen.' zei Felix zacht. ik haalde mijn schouders op. 'GOed, Carlisle gaat mee, En Nessie omdat ze zo graag wilt.' zei ik . 'Ik ook.' zei Felix snel. 'En iemand die meegaat om Nessie te beschermen.' zei ik. 'ALs Nessie gaat, ga ik ook mee.' hoorde ik de stem van Jake zeggen. Natuurlijk. dacht ik sarcastisch. Alsof ik zoiets over het hoofd kon zien. Nog geen half uur later, stonden Carlisle, Felix, Ik, Nessie, Jake en Edward klaar bij de auto. Carlisle reed, Felix zat vooraan. Ik zat aan het raam, met naast me Edward die Nessie op zijn schoot hield. En daarnaast zat Jake. Felix probeerde uit te leggen aan Carlisle waar hij Alec precies was tegengekomen. 'Zolang jullie maar onthouden dat ik hem mag wegjagen. En dat ik het woord voer.' mompelde ik. Felix lachte, Jake lachte zijn blaffende lach, Nessies belletjes stem overheerste. Toen we over de oprit van de Cullens reden zag ik het boze wolven gezicht van EMbry, het niet-begrijpende gezicht van Leah en het bezorgde gezicht van Seth zag. ik glimlachte, maar ik zag geen reactie in hun wolven gezichten. Edward keek me vragend aan. 'Waarom is Leah ... bezorgd om je. Het is alsof ze je nu al zou missen, mocht er iets gebeuren met je. Ze is... het lijkt alsof ze je wilt beschermen.' zei Edward. 'Lisa heeft gevraagd of Leah deel wou uitmaken van de jury van hun modeshow. Leah is... blij dat ondanks ze geen aandacht aan Lisa heeft besteed, en nog veel minder moeite heeft gedaan om haar te leren kennen, Lisa toch moeite doet om haar erbij te trekken. Het geeft haar het gevoel van er toch bij te horen, deel uit te maken. Die vriendschap is gezond voor haar, iets wat ze nodig heeft. het zou me zelf niet verbazen mocht ze binnenkort met ons zou meeeten, gewoon omdat Lisa er bij is. Haar vriendin.' zei Jake zacht. Edward keek naar mij. 'Ik denk dat Aro gelijk heeft, ze is inderdaad tot wonderen in staat.' zei Edward lachend. Felix draaide zich naar hem om. 'Ik zei het je toch.'