57.

Roselyn valentina patterson

Toen we de koffer ingepakt hadden en we hem nog net dicht kregen sjouwde ik m'n koffer naar beneden. Net op dat moment kwamen m'n ouders thuis. 'Hee lieverd, waar ga jij dan heen?' Zei m'n moeder met pretlichtjes in haar ogen. Ik moest lachen en knuffelde m'n ouders. 'Echt zoooo bedankt dat ik een week naar Justin mag.' Zei ik. Papa moest lachen. 'Je hebt het allemaal te danken aan die daar. Wat heeft zij lang gezeurd zeg. Maar het is haar wel gelukt.' Ik keek nog even breed glimlachend naar Lauren. 'Nou, zullen we dan maar gaan?' Stelde mama voor. Ik knikte en liep alvast naar buiten om mijn koffer in de auto te zetten. Mijn ouders en Lauren gingen alledrie mee om me uit te zwaaien.

Toen ik op het vliegveld was zag ik ook Tin en Jus al staan. Ik liep naar ze toe en begon Tin ook hardhandig te knuffelen. 'Sukkel, ik dacht echt dat we ruzie hadden enzo. Jullie zij echt geweldig.' Tin moest lachen. 'Tuurlijk, alles voor jou.' Ik schudde m'n hoofd en keerde me toen tot Jus die er een beetje ongemakkelijk bijstond. 'Hey.' Zei ik ook een beetje ongemakkelijk. Jus glimlachte even. 'Hai.' 'Bedankt dat je toch niks gezegd hebt enzo over de verassing.' Jus haalde zijn schouders op. 'Achja, ik kon de verassing niet voor jou gaan verpesten. Dat vond ik zielig.' Ik glimlachte even. 'Nogmaals sorry dat ik....' Justin drukte zijn hand op mijn mond en schudde zijn hoofd. 'We hebben het er al zo vaak over gehad, het is goed.' Ik glimlachte weer. 'Vrienden?' Jus knikte. 'Jep, vrienden.' Ik gaf hem opgelucht een knuffel. 'Nou, veel plezier daar he.' Zeiden m'n ouders toen. Ik knikte en nam van iedereen afscheid. Daarna liep ik het vliegtuig in terwijl nog even een keer achterom keek en zwaaide.