-001-

Ik merkte dat het begon te schemeren en ik ging richting huis. Toen ik eenmaal thuis was. Was het al donker. Ik zag dat er in de woonkamer licht brand. Duss. Mijn moeder in nog niet naar boven. Ik loop langzaam naar binnen en ik zie mijn moeder op de bank zitten voor de tv. Ik loop naar haar toe en ga naast haar zitten. ‘Uhhm, mam?’ vraag ik. ‘Hmm’ Ze kijkt nog steeds naar de tv. ‘Mam. Het spijt me dat ik net zo hysterisch reageerde. Maar het was zo onverwacht. En ik wil niet weg hier. En ik wil mijn vrienden niet kwijt. En…’ praat ik door. ‘Shhht het is al goed ik wil ook niet weg maar het moet.’ zei mijn moeder. Ik geef haar een knuffel en zo blijven we even zitten. ‘Mam? Wanneer vertrekken we?’ vraag ik. ‘Zo snel mogelijk. Ik krijg een belletje als we in het huis kunnen.’ zegt mijn moeder. Op dat moment gaat de telefoon af. Ik sta op en loop naar de telefoon. ‘Met Amy.’ zeg ik. ‘Goedenavond, u spreekt met Huizenshit verkoop. Is uw moeder thuis?’ vraagt de man aan de lijn. ‘Ja, wacht even.’ zeg ik. ‘Mahaam! Telefoon’ schreeuw ik. ‘schat je hoeft niet te schreeuwen hoor, ik ben niet doof.’ zegt mam. En ze neemt de telefoon over. Ik loop terug de woonkamer in. Even later komt mijn moeder met een big smile terug. ‘En?’ vraag ik. ‘We mogen over 2 dagen het huis al in.’ zegt ze hyperend. Mijn moeder kan soms zo enthousiast zijn dat ze net een tiener lijkt. Ik kijk haar blij aan. ‘Dat is leuk. Maar 2 dagen is dat niet een beetje te snel?’ vraag ik. ‘Nee, jo. Dat halen we wel.’ zegt ze zelfverzekerd. Ja, jij ja. Maar ik niet. ‘Hé mam, hoe groot is Forks eigenlijk?’ Ik hoop dat het een beetje groot is want, dan kan ik tenminste goed free-runnen en spuiten (graffiti). ‘Nou, eigenlijk zijn er maar ongeveer 3100 man.’ zegt ze. WAAAT dit wordt nog wat.

-2 LANGE SAAIE DAGEN LATER -

Ik sprong schuin tegen het muurtje zo dat ik omhoog kwam. En dat ik net bij de rand van het dak kwam. Hup, weer op een muurtje zo omhoog klimmend kwam ik netjes op 1 been op een dak van een pakhuis terecht. Ik liep naar de rand en ging zitten. Ik kijk over de stad. Dit is de laatste keer dat ik hier zit. Met me IPod in luister ik naar Goodbye van Avril Lavigne. ‘O, wat toepasselijk.’ zeg ik in mezelf. Ik sta op en draai me om ik loop langzaam weg. Ik kijk nog 1 keer over mijn schouder naar het perfecte uitzicht voordat ik van het dak afspring. En ik viel terplekke dood neer (grapje n_n). Ik lande op een muurtje en sprong op een ander muurtje. Ik kwam netjes op mijn voeten terecht. En ik rende naar huis. Alles was al leeg thuis. Ik had gisteren al afscheid genomen van mijn vrienden. Ik ging naar mijn kamer die nu ook helemaal kaal was. Ik pakte mij handtas en stopte mij IPod, mobiel en wat laatste spulletjes erin. Ik loop naar buiten. Ik ga bij mijn moeder in de auto zitten. En kijk voor de laatste keer naar huis al we vertrekken. Doei, huis denk ik terwijl er een verdwaalde traan over mijn wang loopt.

kudo+reactie= ikke blij