Hoofdstuk 4

Toen ik uitgehuild was lieten we elkaar snel los en bloosde hevig.
We liepen terug naar mijn huis, of wat er van over was, en gingen naar binnen. Tom hielp me weer met de deur en we liepen weer de trap af. Ik vond het raar, zonder mijn oom naar beneden gaan. Hij was de gene die me deze gang had laten zien. Ik was bang dat ik mijn familie kwijt was, dat ik al mijn familie kwijt was. Maar toen kwam er een fel geluid een soort piepje, en voordat ik het wist lag ik op mijn knieën te schudden van het huilen.
‘Wat is er’? vroeg Tom .
‘Ik had een geluid in mijn hoofd’ zei ik, ‘En het deed erg veel pijn’.
‘Is het opgehouden’? vroeg hij.
‘Ja’ zei ik.
Maar ik hield niet op met trillen, en Tom hielp me omhoog en hield me een tijdje in zijn armen. Ik probeerde niet los te komen maar hield mijn hoofd tegen zijn borst aan. Ik kon niet ophouden met snikken. Maar ik ben zo blij dat Tom bij me is, hij is een echte vriend en misschien wel meer.
‘Het…gaat..wel…weer’ kon ik er net uitkrijgen tussen het snikken door.
‘Echt’? vroeg hij.
‘Ja…ah’ zei ik,’laten…we.. de …muur..weer..onderzoeken’.
‘Kom laten we kijken’ zei hij.
Hij liet me los maar sloeg een arm om mijn schouders heen, ik keek hem liefdevol aan. En hij keek liefdevol terug.
‘Daar is het gat’ zei ik.
Ik was eindelijk gekalmeerd en kon weer normaal praten.
‘Nog een keer bedankt dat je met me mee wou’ zei ik.
‘Asjeblieft’ zei hij
We bleven kijken voor een opening in de muur.
‘Gevonden’ riep Tom, ‘hier zo’.
Ik rende naar hem toe, want hij was aan de andere kant van de kamer.
‘Waar’? vroeg ik.
Hij pakte mijn hand en bracht hem naar de stenen die konden bewegen. En ik voelde aan de stenen waar mijn hand naar toe was gebracht.
‘Oh daar’ zei ik.
‘trek de steen naar buiten’ zei hij.
Maar voordat ik hem er helemaal uit had getrokken begon de steen licht te geven en geluid te maken. Ik schrok en viel achteruit, en Tom viel ook. Het licht verspreidde zich over de kamer en de steen vloog er uit zichzelf uit . We keken naar de steen en toen vlogen er twee kettingen uit met diamanten erin. Een van die kettingen vloog naar mij toe en ging vanzelf om mijn hals, en een vloog naar Tom zijn hals. Ik voelde energie door mij heen gaan en ik zag dingen die ik eerst niet zag. Tom zijn ketting veranderde in een meer jongens ketting, en hij keek gelijk blijer.
‘Wouw kettingen’ zei ik, ‘hé Tom’.
‘Ja’
‘Zie jij die vlekken ook’?
‘Welke vlekken’? vroeg hij, ‘ Hoor jij die stemmen ook in je hoofd’?
‘Nee ik hoor geen stemmen’ zei ik, ‘Maar ik zie wel schimmen’.
‘De dingen die we al konden’ begon hij, ‘Worden sterker door die kettingen’.
‘AAAAAAAAAAAAAAAAAAaah’
‘Emma wat is er’?
‘De schim, dat is mijn oom’.
‘Wat, ik zie niks’ zei Tom.
‘Wacht, ik weet wat ik zie’.’Ik zie wat er is gebeurd met mijn oom’.
Maar ondertussen zat ik op mijn knieën en had mijn ogen gesloten. Dit nam al mijn energie weg, en ik was bijna zeker dat ik flauwviel.
‘Kom op Emma je bent er bijna, ik help je wel’.’Emma kun je dit beeld ook naar mij overdragen’?
‘Weet niet en ik denk dat ik het nu ook niet kan doen, ik kan bijna niet meer bij de tijd blijven’.
Dat was het laatste wat ik me herinnerde van dat gesprek.



‘Emma ,emma’ zei een stem, ‘Wordt asjeblieft waker’.
Ik deed langzaam mijn ogen open en zag een gezicht recht boven me hangen, het was Tom. Ik ben zo blij dat ik jou zie dacht ik, ik werd langzaam wakker. huil niet dacht ik, ik wordt al wakker.
‘Tom’ kraste ik,’ben jij dat’?
‘Ja ik ben het’ zei hij,’Gaat het met je’?
‘Ja prima, alleen een beetje dizzy’.
‘Wat gebeurde er’?
‘Ik gebruikte te veel energie voor de gebeurtenis’
‘Wat zag je nog wel’?
‘Ik zag dat mijn oom mee werd genomen door een poort, niet een gewone poort van steen’.’ Maar een poort van lucht’.
‘Weet je dat zeker’?
‘Ja,oh oh’ zei ik, ‘nu denk je zeker dat ik gek ben’.
‘Natuurlijk niet’
Terwijl hij dat zei bloosde hij een beetje en draaide zich weg.
‘Waar gaan we nu heen’? vroeg hij
‘Ik weet het niet’ zei ik
‘Misschien kunnen we morgen het beste gewoon naar school gaan’ zei hij
‘Maar waar moet ik dan slapen’? vroeg ik, ‘Hier niet’.
‘Kom bij mij slapen’ zei hij
‘Meen je dat’ zei ik,’Zou dat mogen van je ouders’?
‘Natuurlijk wel’ zei hij, ‘Maar ik moet het wel vragen’.
‘Oké’ zei ik.
‘Laten we gaan’ zei hij, ‘Het is hier best eng’!
We liepen uit mijn oude huis en ik keek nog even achter om.
’Doei huis’ zei ik.
We liepen naar Tom zijn huis en hij deed de deur open, hij liep gelijk naar de keuken en daar zagen we Jasper zitten .
‘Zo dus jij komt ook nog thuis’ zei hij.
Hij zag mij niet staan, gelukkig stond ik achter Tom.
‘Ziehier mijn vriendinnen’ zei hij
Achter hem kwamen Sara en Andrea vandaan, maar ze keken niet blij. Ze keken eerder bang.
‘Nou ik heb ook iemand meegenomen’ zei hij
En hij wenkte mij achter zijn rug vandaan, toen Jasper mij zag staan werden zijn ogen plotseling wel erg groot.
‘Dus je hebt je nog niet bedacht’ zei hij, ‘Ik ben toch veel beter voor je’.
‘Nee’ zei ik.
‘Hoi Emma’ zeiden Sara en Andrea.
Ze liepen gelijk naar mij toe, en gingen achter mij staan.
‘Hoi’ zei ik
‘Waar is 'mam'’? vroeg Tom
‘Nog op haar werk ze moet overwerken’ zei hij terug,’Maar je kunt haar op haar mobiel berieken’.
‘Oké’ zei Tom
Hij pakte de telefoon en toetsen het nummer van zijn moeder in, hij ging over maar volgens mij bleef het daar mee.
‘Hoi mam’ zei hij, ‘Mag er een vriendin blijven slapen’?
………………….
‘Haar oom vind het goed
……………………
‘Hij is haar familie’
…………………………
‘Please, mag het’?
…………………………..
‘Oke bedankt, doei’
‘Het mag’ zei hij, ‘We eten patat, dus we hoeven niet te koken’.
‘Mag ik haar nummer ook even’ zei hij, ‘ik wil ook wat vragen’
Hij pakte de telefoon en begon ook te praten.
‘Jullie dames mogen ook blijven, zelfs blijven slapen’. ‘Maar jullie moeten met zijn drieën op een kamer slapen’.
‘Oke’ zei ik, ‘dat wordt gezellig’.
‘Ik ga de patat wel ophalen’ zei Jasper,’ dan kunnen jullie bijpraten’.
Toen hij weg was gingen wij rond een tafel zitten, en begonnen te praten over wat er allemaal gebeurde was vanmiddag. Behalve dat wij gave hebben.
‘hebben jullie dit echt allemaal meegemaakt’ zei Andrea.
‘Ja, maar nu heb ik een vraag voor jou’ zei ik, ‘Waarom zijn jullie zo bang voor Jasper’?
‘’Nou hij is erg angstaanjagend’ zei Sara, ‘en hij heeft ons bedreigd
‘Wat’! zei ik
‘En hij liet ons dingen doen die we niet wilden’ zei Andrea, ‘Hoe hij het deed snapte we niet’.
‘Heeft hij ook een gave’ zei ik.
‘Ja’ zei hij, ‘maar zijn gave is veel sterker dan die van ons’
Andrea en Sara keken ons raar aan, en deden hun mond al open om het te vragen toen de deur open werd gedaan en Jasper binnen kwam.


Toen we klaar waren met eten, lieten Jasper en Tom ons onze kamer zien.
‘Er zijn drie bedden, alleen een is een stapelbed’ zei Jasper
‘Dat lukt wel’ zei ik,’we slapen wel boven elkaar’.
‘Welterusten’ zei Tom
‘Welterusten’ zeiden we tegelijk
We gingen onze tassen uitpakken en we hoorden deuren open en dicht slaan. Maar het engst was toen we hun moeder hoorden praten, het was net een robot. Andrea en Sara begonnen gelijk te gillen.
‘Tom en Jasper zijn monsters’ zei Andrea
‘Ik weet het niet van Tom’ zei Sara, ‘Ik mag hem wel’.
‘Oke alleen Jasper dan’ zei Andrea, ‘Maar ze zijn wel raar’.
‘Ik ben ook raar’ zei ik
Ik mengde me in het gesprek.
‘En ik ben hetzelfde als hun, je weet nog waar we het over hadden voordat Jasper binnenkwam.
‘Ja dat weet ik nog’ zei Sara, ‘Maar wat voor gave hebben jullie dan’?
‘Ik kan het verleden zien’ zei ik,’maar alleen waarneer ik op in dat huis of op die plaats ben’.’Die van Jasper is veel sterker, hij ‘betovert’ zijn moeder zodat zij alles voor hem doet’.
‘Dus jij bent niet gevaarlijk’ zei Sara, ‘Gelukkig ik heb je altijd al te aardig gevonden’.
‘Ik ook’ zei Andrea
‘Maar heeft Tom dan ook een Gave’? vroeg Sara
‘Ja hij kan alleen gedachten lezen’ zei ik, ‘Maar die van mij niet wat raar is’.
‘Dus hij kan onze gedachten lezen’! vroeg Andrea
‘Ja maar hij wil veel liever normaal zijn net als ik’ zei ik
‘Ik wil nog steeds bij jou zijn Emma’ zei Sara, ‘Je bent veel te aardig’.
‘Nou ik blijf hier niet ik ga, komen jullie mee’? vroeg Andrea
‘Klein probleempjes’ zei ik, ‘Ik kan nergens heen, en ik wil niet weg’.’Tom bleef bij me toen ik het moeilijk had, ik blijf nu ook bij hem’.
‘Ik blijf bij je Emma’ zei Sara, ‘en ik heb het gevoel dat ik misschien ook een gave heb’.
‘Wat voor da…’ begon ik
‘Luisteren jullie wel naar jullie zelf’ zei Andrea, ‘Jullie zijn gestoord net als Grace altijd al zei’. ‘Ik ga wel naar haar toe, zij is wel een echte vriendin’.
Voor dat we het wisten had Andrea al haar spullen gepakt en was ze al bij het raam.
‘Ik vraag het nog een keer’ zei ze, ‘Gaan jullie mee’?
‘Nee’ zei ik
‘Nee’ zei Sara
‘Oké dan zijn jullie nu officieel geen vriendinnen meer van mij’ zei ze, ‘Jullie zijn nu monster 1 en 2’
En ze sprong uit het raam, en toen we bij het raam waren zagen we haar weg rennen. Tranen biggelde over Sara’s wangen, want we waren al sinds de kleuterschool bij elkaar. Ik omhelsde haar.
‘Rustig maar’ zei ik,’we zijn tenminste nog bij elkaar’
‘Dat is waar’ zei ze
‘Maar jij dacht dat je een gave had’ zei ik, ‘Vertel’
‘Ik kan dingen bewegen met mijn gedachten’ zei ze, ‘Als ik denk , ik wil water’.’Dan denk ik, ik wil glas met water’. ‘En dan komt er een glas met water naar me toe’.
‘Ik denk eerder dat je voorwerpen kunt opdragen iets te doen’ zei ik
‘Laten we gaan slapen en er morgen verder over praten, dan kan Tom ook mee praten’
‘Ja oké’ zei ik
We gingen liggen met de gezichten naar elkaar toe en Sara keek me hoopvol aan.
‘Lekker slapen Sara’
‘Lekker slapen Emma’
Ik dacht aan alles wat er die dag gebeurt was en toen werd ik me er pas bewust van hoe moe ik was, want nadat ik dit gedacht had viel ik gelijk in slaap.