Hoofdstuk 4

'Wie is die vrouw?' vroeg ik zachtjes aan Taylor, maar voor ze de kans had te antwoorden had ik al een strenge blik van de heks te pakken. 'Goed, ik ben mevrouw Duvri. Ik geef les in verweer tegen de zwarte kunsten en ben afdelingshoofd van Huffelpuf.' Naast me hoorde ik Taylor zachtjes zuchten. Ik had geen idee wat dat allemaal betekende, maar ik vond het prima. 'Zometeen zullen jullie door deze deuren naar binnen gaan en gesorteerd worden door de sorteerhoed. Als ik je naam noem, kom je naar voren en zet je de hoed op. Oke? Geen vragen? Dan gaan we.' Ze opende de deuren en liep de zaal in. Ik schuifelde samen met de andere eerstejaars naar binnen. Ik kon mijn ogen niet geloven. Het was een prachtige zaal met een plafond dat op de buitenlucht leek. Het enige minpunt was alle leerlingen die naar je staarden. Gelukkig waren we snel het gangpad door en stonden we voor een aantal volwassen mensen. Ik vermoedde dat dat de leraren waren, met in het midden het schoolhoofd. Midden op het podium stond een krukje met een oude hoed. 'Goed, zoals ik al zei,' begon professor Duvri, 'als ik je naam noem, kom je naar voren en zet je de hoed op je hoofd.' Ze pakte een rol perkament en rolde hem uit. 'Krystell Arts,' riep ze en een klein zwartharig meisje liep naar voren en zette de hoed op haar hoofd. Plotseling kwam de hoed tot leven en we schrokken ons rot. 'Hmmm.' Meer zei de hoed niet. 'Griffoendor!' Aan de tafel helemaal links klonk gejuich op en Krystell liep tevreden naar de tafel. Zo ging het een tijdje door totdat professor Duvri 'Ryan Gepello!' riep. Mijn hart maakte een klein sprongetje. Het was de jongen die gevlucht was voor zijn vrienden die hem aan het plagen waren. Hij liep zelfverzekerd naar voren en zette de hoed op zijn hoofd. Hij had de hoed nauwelijks opgezet toen hij riep 'Zwadderich!' Ik zuchtte. Ik had gehoord dat daar veel slechte tovenaars zaten, en dat was ik volgens mij niet. Ik keek naar hem totdat professor Duvri mijn naam riep. 'Rosalinde Johnsson!' Ik liep onzeker naar het krukje en ging zitten. De hoed gleed op mijn hoofd en ontnam me het zicht. 'Oke,' fluisterde een stemmetje in mijn oor, 'liep, slim en knap meisje. Waar zal ik jou eens indelen. Je beschikt eigenschappen voor allemaal, maar je warme hart past perfect bij Huffelpuf. Of maak ik er toch Griffoendor van, je kennis en vastberadenheid bevallen me wel.' Het stemmetje hield op en ik kon even denken. Het werd dus of Huffelpuf of Griffoendor. Niet Ravenklauw, zoals ik eerst verwacht had. Ravenklauw!' riep de hoed en het duurde even voordat ik het door had. Snel sprong ik van het krukje en liep naar de blauwe tafel in met midden. Ik ging snel zitten om niet zoveel te missen van de ceremonie. Na een lange tijd, toen er nog maar zes leerlingen stonden riep Duvri de naam van Taylor. Ze ging zitten en keek een beetje benauwd. Dat kon ik begrijpen. Ik zat nu bij Ravenklauw en waarschijnlijk zou zij bij Huffelpuf komen. Maar ook deze keer verraste de hoed ons. 'Ravenklauw!' en Taylor rende zo snel als ze kon naar de tafel. De rest van de ceremonie boeide me niet meer. Ik had een vriendin en stiekem ook een vriend.