Hoofdstuk 10

‘Dus dat betekend dat je hem wilt?’ vroeg Sophie. ‘Ja, natuurlijk maar, wat, hoe?’ ik schudde lichtjes m’n hoofd ‘die is toch veel te mooi?’ ‘Het zou mijn jurk zijn voor het bal, ik zou bij de prins moeten staan of zo. Een beetje nutteloos zou het zijn, voor zo’n mooie jurk. Dus mag jij hem.’ Legde Sophie uit. ‘Oké, dus dat betekend dat we klaar zijn met de jurk?’ zei Kiki. ‘Ja ik denk het wel, kan je ze inpakken, zussie?’ zei Thera, ‘Natuurlijk, kan ik dat, wacht heel even hoor.’ Met die woorden liep Sophie lachend weg. Sebas ging weer naar boven. En Sophie gaf de tassen met de jurken aan ons. ‘Wees voorzichtig, en niet met vreemde mensen praten, en dat soort dingen.’ Wees Sophie ons erop. ‘Doen we.’ Riepen we in koor. We zeiden gedag. En liepen naar buiten. ‘Waar moeten we nou heen.’ Vroeg ik aan Thera. ‘Nou, aangezien het iets voor twaalf is. Denk ik dat we naar je vader moeten, Zo.’ ‘Ohja, was ik helemaal vergeten. Kom op rennen.’ We renden weg en kwamen bij de poort aan. ‘Dus, jij doet het woord?’ zei Kiki zenuwachtig. Ik was ook wel zenuwachtig, wie weet wie we daar tegen zouden komen. ‘Ja, doe ik.’ Ik liep zelfverzekerd naar de wachters en vroeg of we naar binnen mochten omdat mijn vader dat vroeg. ‘Oh, jij bent de dochter van Alto toch?’ zei de wachter met een zware stem. ‘Yep, dat ben ik, dus mogen we naar binnen?’ zei ik vrolijk, waarom ik het vrolijk zei? Die wachter was zo chaggie als wat! Die gast zou echt vrolijk moeten worden. Nog steeds trouwens, maar hij is wel super lief hoor! ‘Ja, ga maar.’ En we liepen naar binnen. Eenmaal binnen vroegen we aan een een of andere gast die niks te doen heeft de weg naar de keukens. Na ongeveer voor mijn gevoel al het hele kasteel gezien te hebben kwamen we aan bij de keukens. En zagen mijn vader. ‘Hé vader we zijn er hoor! Met de jurken.’ Riep ik naar hem en we begonnen hyper alles uit te leggen hoe onze jurken er uitzien. Vader keek lachend toe. Maar toen hoorden we een zware stem, maar aardige stem zeggen: ‘Wat doen deze mooie jongedames hier in de keukens?’ We schrokken ons dood en keken om. De koning stond daar, ik nam hem in me op en zag dat hij dezelfde structuur in zijn gezicht had als mij. Hij keek ons aan en bleef even op mij hangen. ‘Eh, nou ja.’ Thera deed een poging om het uit te leggen. Maar mijn vader kwam al. ‘Dit is mijn dochter,’ hij wees naar mij ‘en haar vriendinnen. Ze zijn hier voor het bal aan het shoppen.’ Hij keek de koning aan en die knikte dat hij het begreep. ‘En ik wou niet dat ze daar gingen eten, dus nodigde ik ze hier uit om hier te eten.’ Zei vader. ‘Aha, dat is helemaal goed, maar ik kwam hier even voor iets lekkers te snaaien, maar in plaats van iets lekkers qua eten, kom ik hier drie prachtige dames tegen.’ Ik grinnikte, ‘Bedankt meneer, maar als u echt iets lekkers wilt moet u de taart van mijn vader eens proberen. Die is echt geweldig.’ Raadde ik hem aan. ‘Zal ik doen, die mag je wel maken voor het avond eten als toetje. Blijven jullie hier vanavond ook eten?’ vroeg de koning lachend. ‘Nee, Zoë’s vader brengt ons weg voor het avond eten.’ Zei Kiki. De koning schrok even op toen hij mijn naam hoorden en ik keek hem raar aan. ‘Nou, ik ga weer. Ze hebben me vast wel weer nodig voor nutteloze koning dingen.’ We lachten en hij liep weg. ‘Dames, hier is jullie eten’ zei een jongen van onze leeftijd en gaf ons heerlijk uitziend eten. ‘Zou ik er misschien bij mogen zitten?’ vroeg hij beleefd. ‘Natuurlijk mag je dat.’ Na gezellig te hebben gegeten met Stephan gingen we weer weg, om schoenen te kopen. ‘doei vader, we zien je bij de poort.’ Riep ik nog en we liepen naar buiten, om de rest te kopen.

reactie's, Kudo's, Commentaar?