56th.

Hailey Kush.

Zachtjes voel ik mijn telefoon trillen onder mijn kussen. Met moeite grijp ik hem er onder vandaan en zet mijn wekker uit. Dit was het dan, nu moest ik me klaarmaken en weggaan. Gelukkig was het ziekenhuis vanaf hier dichtbij, dus kon ik er lopend heen. Voorzichtig stap ik uit bed, en kijk naar de joggingbroek van Justin die ik aan had. Een los shirt van hem beschermde mijn bovenkant tegen de kou. En rilling ging door mijn lichaam als er een koude wind van buiten naar binnen stroomt. Zachtjes loop ik op mijn tenen naar mijn kleding op de stoel in de hoek van de kamer. De joggingbroek glijd van mijn benen af, terwijl ik hem inruil voor een skinny jeans. Voorzichtig haal ik het shirt over mijn hoofd, en leg hem naast de broek op de stoel neer. Een hemdje glijd om mijn lichaam heen, waarna ik voorzichtig mijn bloes er bovenaan aandoe. Net wanneer ik de knoopjes vast maak hoor ik Justin in bed zachtjes wat mompelen. Angstig blijf ik stil staan, bang dat hij wakker is geworden, en alles verpest zou zijn. Het plan om weg te gaan, geluidloos. Justin wist niks van alles wat er was gebeurd. Ja, hij wist dat ik hem niet had onthouden, maar niet dat ik er geopereerd aan kon worden. De operatie die bijna zou plaatsvinden. Of tenminste, dat hoopte ik. Als ik dat gedaan had, zou ik eindelijk verder kunnen met mijn leven, zouden alle moeilijkheden in mijn leven in een klap over zijn, en zou ik het leven kunnen leiden wat ik altijd al gewild had. Als Justin zich langzaam omdraait, en ik zijn slapende gezicht zie, knoop ik mijn laatste knoopjes dicht. Zachtjes doe ik mijn hakken aan, en pak mijn telefoon van het nachtkastje aan. Een opgeluchte zucht verlaat mijn mond als ik nog op tijd ben. Zachtjes loop ik naar Justin zijn kant van het bed, en druk zachtjes mijn lippen tegen de zijne aan. Heel voorzichtig, maar ik was blijkbaar niet voorzichtig genoeg, want Justin opent langzaam zijn ogen, en meteen krijg ik spijt van mijn actie. ‘Wat ga je doen?’, mompelt hij schor en kijkt naast zich op zijn nachtkastje waar een wekker staat. Ja, het was nog vroeg. Verbaasd kijkt hij weer terug in mijn ogen en grijpt naar mijn hand ergens naast hem op de dekens. ‘Je mag niet weg’, fluistert hij vermoeid en kijkt me aan. Zo’n doordringende bik die me gelijk laat twijfelen. Maar ik moest weg, ik had een afspraak. Niet dat ik hem dat ging vertellen, laat staan kan vertellen. ‘Ik moet’, fluister ik en maak mijn hand los van zijn zwakke greep. ‘Kom terug in bed, please’, kreunt hij bijna. Lachend schud ik mijn hoofd. ‘Dacht het niet’, glimlach ik zwak en doe een stap naar achter. ‘See ya Justin’. ‘Love you Hailey’. Zachtjes open ik de deur, en wenk hem nog een luchtkus voordat ik de deur definitief achter me sluit. Waarom was die jongen zo verdomd leuk.