Hoofdstuk 2

De trein reed weg. Ik zwaaide en zwaaide. Mijn moeder zou ik vreselijk missen. Nu we alles hadden uitgepraat, had ik veel meer sympathie voor haar gekregen. Ze had het al die tijd met mijn vader uitgehouden, terwijl een vreselijk groot geheim voor haar had. Hij wist dat ik rond mijn tiende zou veranderen. Dat ik dingen zou kunnen die mensen nooit zouden kunnen. En hij had het al die tijd voor mij verzwegen. De trein ging de hoek om. Ik zuchtte, het zou nog vier maanden duren voordat ik haar weer zou zien. Ik zocht een lege coupé. Er was er nog eentje. Ik ging er snel zitten en staarde uit het raam. Langzaam veranderde het landschap toen de deur van mijn coupé openging en een jongen binnenkwam. Hij bukte en ik zag een stel andere jongens voorbij rennen. 'Volgens mij ging hij hierheen!' De jongen kwam overeind en merkte me op. 'Sorry, die jongens zitten me al de hele weg te pesten. Ik zag even geen andere uitweg dan hier naar binnengaan.' Hij plofte neer op een stoel. Ik kon even niks uitbrengen. Dit was ik niet gewend. De jongens op mijn school waren lang niet zo knap. Hij keek me aan en ik keek terug. Hij haalde zijn schouders op en ging weer weg. Mijn gedachten waren op de wolken. De deur van mijn coupé werd opnieuw geopend. Een kalende man stapte binnen. 'Je naam?' vroeg hij. 'Rosalinde Johnson,' antwoordde ik. 'Dank je.' En de man vertrok weer. Waarom moest hij mijn naam weten. Vreemd, vond ik. Maar ik vermoedde dat ik nog wel meer vreemde dingen ging meemaken aangezien ik naar een toverschool ging. Ik was benieuwd, maar ik zou wel zien. Ik kwam er hoe dan ook wel uit, wat er ook ging gebeuren. Voor een derde keer werd mijn coupédeur geopend. Ik werd er onderhand wel een beetje gek van. 'Wil je wat snoep, liefje?' vroeg een bejaarde vrouw die een snoepkarretje vooruit duwde. 'Lekker!' En ik keek op de kar. Ik kende helemaal niks. Ik pakte een cakeje dat verdacht veel leek op iets met wortel, maar dat maakte niks uit. Ik betaalde de vrouw en ging weer zitten en begon te eten. Het was pompoen. Gelukkig. Ik stond op en pakte een boek uit mijn tas. Het was een van mijn nieuw aangeschafte toverboeken. Het heette geschiedenis van de toverkunst door Mathilda Belladonna. Geen idee wie dat was, maar daar zou ik ongetwijfeld achter komen. Ik sloeg het boek open en begon te lezen. Het was niet de geschiedenis die ik de eerste jaren op de basisschool had gehad. Dit ging over koboldopstanden. Het kon me niet veel schelen, dit was veel leuker.