Hoofdstuk 9

We liepen naar de toonbank en Sophie wenkte ons de trap op die naar boven leidde. ‘Hé Sebas, ik heb hier een paar meiden, waaronder mijn zusje die komen even wat drinken.’ ‘Is goed lieverd. Hallo, ik ben Sebastiaan maar noem me maar Sebas. Heey, Thera hoe is het?’ ‘Hoi Sebas alles goed.’ ‘Oké willen jullie thee?’ vroeg Sebas terwijl hij naar de keuken liep. ‘Meiden, ik ga even naar beneden voor jou jurk, Zoë. Ik roep jullie wel als ik er eentje heb, tot zo’ zei Sophie. ‘tot zo’ zeiden we. ‘Hier is jullie thee, moeten jullie nog ergens anders heen?’ vroeg Sebas en zette het dienblad op de tafel. Ik pakte een kop en nipte wat van mijn thee, en antwoordde op Sebas zijn vraag. ‘We moeten voor de lunch bij het paleis zijn, mijn vader werkt daar en die wil dat we bij hem eten voor de lunch en het avondeten.’ Legde ik uit. ‘zo, zo in het paleis, waar werkt je vader dan?’ ‘Niks bijzonders hoor, gewoon een hulpje bij de keuken.’ Zei ik lachend. ‘Meiden, Sebas komen jullie even naar beneden.’ Hoorden we Sophie uit de winkel naar boven schreeuwen. ‘We komen er aan.’ Riep Sebas terug. Ik ben benieuwd wat ze heeft. Misschien wel helemaal niks, of juist een prachtige jurk. Wat nou, als… ‘hey Zo, wakker worden’ Kiki stootte me tegen mijn schouder ‘Sebas, kan ik je even spreken?’ vroeg Sophie en liep samen weg met Sebas. ‘WAT!’ schreeuwde Sebas. Ik keek Thera en Kiki aan, hun snapte er waarschijnlijk net zoveel van als ik. ‘Sorry, waarschijnlijk hoorde jullie me.’ Alles wat we deden was knikken. ‘Oké, Zoë, ik heb hier een jurk voor je, een hele speciale. Ik heb hem zelf gemaakt en hij is een beetje erg duur dus ik dacht dat jullie alle drie de jurken krijgen.’ ‘WAT!’ riepen we alle drie uit. ‘Ja, dat is ook wat ik zei.’ Zei Sebas droog. Ik begon te lachen en even later lachen we met z’n allen dubbel. ‘Dus even ter zake, ik heb hier je jurk.’ Ze liet de jurk zien, hij was wit, strapless met zwarte versieringen bij de borst. ‘En wat vind je ervan?’ vroeg Sophie voorzichtig. ‘Hij is perfect.’ Zei ik zo zachtjes dat bijna niemand me kon horen.