016

Sergio Ramos

‘Wat wil je gaan eten?’ vroeg ik terwijl we door de winkel slenterden. ‘Weet ik niet.’z ei Lena en ze liep gewoon verder. ‘dan kies ik wel, we gaan zelf pizza maken.’zei ik en ik liep naar de bakspullen. Ik zocht alle benodigdheden voor de bodem uit en gooide het in het wagentje. ‘Wat voor beleg wil je op je pizza?’ vroeg ik en ik keek Lena met een glimlach aan. ‘Salami, ham, kaas, champignons, ui, paprika.. En tomaat! Dat was het wel zo’n beetje denk ik.’ Zei Lena met een grijns. Mijn mond viel open van verbazing. ‘Dat is echt heel veel.’ Mompelde ik en ik keek haar verbaasd aan. ‘Ah je wilt het toch wel kopen? Doe het alsjeblieft voor mij.’ En terwijl ze het zei keek ze me smekend aan. Oke tegen zo’n lief gezicht kan je toch geen nee zeggen? ‘Oke is goed.’ Mompelde ik en we zochten alle dingen die Lena op haar pizza wou hebben. ‘Is zo alles naar wens, mevrouw Guardiola?’ vroeg ik met een glimlach. Lena knikte blij en samen liepen we naar de kassa. Dit kan nog een leuke avond gaan worden..

Lena Adriana Guardiola

Ik pakte met mijn rechter hand een bekertje water en pakte met mijn linkerhand een flinke hoeveelheid bloem. ‘Sergio kijk eens!’ zei ik en hij draaide zich om. Ik gooide het water in zijn gezicht en gooide de bloem er achter aan. Het resultaat; Sergio met een wit bloem hoofd. ‘Je ziet er niet uit.’ Grinnikte ik. ‘Wacht maar.’ Zei Sergio met een gemene grijns. Voor ik het wist voelde ik iets glibberigs over mijn gezicht heen druipen. ‘Iel, iel, iel!’ gilde ik. Ik pakte een van de tomaten van het aanrecht en smeerde die uit over Sergio zijn witte t-shirt. ‘Oh die krijg je terug!’ riep Sergio. Ik rende snel weg maar ik was vergeten dat ik met een voetballer te maken had. ik voelde twee armen om mijn middel e nik werd terug getrokken. Sergio draaide me om en keek me diep in mijn ogen aan. Hij boog iets vo0r over maar schudde toen zijn hoofd. ‘Kom we gaan die pizza afmaken.’ Zei hij en hij liet me los. Zie je wel, hij wilt me echt niet.

Leoni Livia Guardiola

‘Leo weet jij waar Lena blijft?’ vroeg papa terwijl hij aan het ijsberen was. “Weet ik niet, boeit me niet.’ Zuchtte ik en ik bladerde verder in mijn mode tijdschrift. Hij pakte mijn tijdschrift af en gooide hem in de prullenbak. ‘Wat doe je!?’ gilde ik hysterisch. ‘Misschien moet je eens niet zo egoïstisch zijn! Lena is altijd stipt om vijf uur thuis! Het is nu half 7!’riep hij en ik keek hem geschrokken aan. Wat als Lena weggelopen is omdat ze mijn gedrag zat is? ‘Heb je haar al gebeld?’ vroeg ik zacht. ‘Ja en ze neemt dus niet op.’ Zuchtte hij. Weer iets wat niets voor Lena was. Straks is er iets ergs gebeurd!