64.

Ik liep verveelt mijn wachtronde. Ik dacht na over wat er gebeurd was sinds we Jake en de rest van de pack hadden ontmoet. We waren na een jaar of twee hierheen verhuisd. Ik had me direct een stuk beter gevoeld. De sfeer was zo ontspannen en rustig hier. In New York was het heel erg stads en hier was alles rustig en nou ja, ik vond het een stuk fijner in ieder geval. Ik dacht aan mijn vader. Ik had altijd ruzie met hem gehad, maar op een vreemde manier, miste ik hem. Terwijl ik daarover nadacht pikte ik opeens een vampiergeur op. Ik volgde het spoor en al gauw kwam ik ook Hope op het spoor. Dat betekende niet veel goeds. Ik volgde het spoor en kwam, wat een verrassing, bij de rivier uit. Ik bleef staan en keek verbaasd naar wat er gaande was. Er stond een relatief kleine witte wolf tegenover, niks dat ik kon zien eigenlijk. (Rara, wie is dat. 10 punten en een Wolf koekie voor degene die het goed heeft)Ik zocht contact met Jake, Seth en Quil. Wat is er? vroeg Seth. Ik weet het niet. Kom maar hierheen dacht ik. Julie? hoorde ik opeens Hope. Hope, wat is er? vroeg ik een beetje achterdochtig. De wolf begon te janken. Ik weet het niet zei ze. Ik liep naar haar toe en duwde mijn snuit tegen haar aan. Rustig, het gaat wel voorbij dacht ik. Waarom kan ik papa en Jake en Quil niet horen? vroeg ze en ze keek mij vragend aan. Geen idee...

22 abo's an dan maar 4 reactie's?? TSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS. Nu ga ik leren, dus wees lief, dan schrijf ik vanavond misschien nog (tenzij ik mijn kamer nog niet heb opgeruimd...)