*~43~*

43.
Itachi draaide zich om. “Ayumi-chan, ik denk dat we eerst iets moeten bespreken voor we naar beneden gaan.” Ayumi knikte en liet zich weer terug op het bed zakken. “Wat is er ?” Itachi ging naast haar zitten. “We hebben een probleem.” Ayumi keek vragend. “Hoe bedoel je ?” “Met de baby’s” Ayumi verstond duidelijk het meervoud. “Baby’s ?” “Het is een tweeling” Dat verklaarde dat haar buik enorm groot was. Beidde zeiden ze even niks. Na een minuutje was Ayumi’s stem weer te horen. “Weet je ook al wat het word ? Wat heeft Konan gezegd.” Itachi slikte even moeilijk. “Het is Jongen en een meisje.” Ayumi keek ook weg en zuchtte zachtjes. “Itachi ? Waar moet ze naar toe ?” “Ik weet denk ik wel een plaats voor haar, maar ik denk dat het beter is als we dat later bespreken.” Ayumi knikte even en stond op. “Itachi kom, Laten we gewoon even alles vergeten en naar de rest gaan. We kunnen een film kijken of zo. In iedergeval niet denken aan al dit gestress.” Itachi knikte en liep achter haar aan de kamer uit. Een tweeling. Ayumi voelde zich enorm ongelukkig. Ze zouden een tweeling krijgen en ze moesten uit elkaar worden gehaald. En ook zal ze haar nooit gaan zien opgroeien. Ze liepen de woonkamer in en het verbaasde haar dat iedereen daar was, zelfs pein was voor een keer uit zijn kantoor gekomen. Alle ogen gingen richting de deur. “OMG AYUMI, UN !!” Deidara stond meteen op en rende op haar af. “Ik ben zo blij dat je er weer bent, un” Deidara knuffelde haar wat best wel een beetje moeilijk ging doordat haar buik in de weg zat. Ayumi glimlachte en knuffelde de blonde jongen terug. Ze waggelde richting de bank en plofte neer naast Kisame. Itachi ging naast haar zitten. “We zijn blij dat je er weer bent Ayumi” Pein gaf haar een knikje en keerde zich weer tot zijn tijdschrift. Konan liep nu op haar af. “Move it, Kisame” Konan gaf hem een duistere blik. Kisame slikte even moeilijk en schoof meteen op. Deidara was voor Ayumi op de grond gaan zitten. “Hoe gaat het met ze, un ?” Deidara wees naar haar buik. En zo begon er een lang kletsgesprek tussen de drie.

“Zullen we een f*cking film kijken ofzo ?” Hidan staarde verveeld naar het plafon. Het gebeurde niet vaak dat iedereen aanwezig was in de woonkamer. Iedereen stemde in. “Mag ik f*cking kiezen wel-“ “NEE” Hidan werd onderbroken door de rest van Akatsuki. “Tobi wilt ‘The lost twins’ kijken” Tobi keek zo onschuldig mogelijk richting Itachi en Ayumi. Is het eigenlijk wel mogelijk dat er zulke zieke mensen op aarde rond lopen. Als blikken konden doden was Tobi al 1000 keer doodgegaan. Ayumi keek nog steeds kwaad naar de man. “Sorry Tobi die film bestaat niet” Tobi keek haar terug aan. “Tobi weet zeker dat het niet lang zal duren voor dat ze die film gaan maken” “Genoeg Tobi” sisste Itachi nu. De rest van Akatsuki keek verbaasd heen en weer op Pein en Konan na, die wisten al van Madara’s plan. “Maa-“ “Genoeg Tobi” Pein bemoeide zich er nu mee en keer de jongen doordringend aan. “Hmpf” Tobi staarde naar de grond an sloeg zijn armen over elkaar. “Okeeeey, wat dachten jullie van een documentaire over planten ?” Iedereen gaapte Zetsu nu aan. “Je maakt een grapje toch ?” Hidan keek gëiriteerd naar Zetsu. “Uhhhh wat dachten jullie van Pinokio, un ?” Deidara grijnsde en keek richting Sasori. “Haha wat grappig, DEIDARA” Sasori stak zijn middelvinger op en gooide een kunai in Deidara’s richting. “OKE, ik weet wat, we kijken gewoon Mr.Bean’s Holiday” Pein stond op en propte de DVD in de DVD-player. Overal kwamen zuchten vandaan. Er werd niet veel gelachen, eigenlijk kwam het enige gelach van Leader-sama en Ayumi. Kisame was in slaap gevallen net als Itachi. Sasori keek emotieloos naar de tv en Deidara zat maar een beetje te plukken aan een kussen dat op zijn schoot lach, hij geeuwde even en leunde zijn hoofd tegen Sasori’s schouder. Hidan zat de hele tijd te vloeken over dat films niet leuk waren zonder bloed en Kakuzu was hem aan het begin van de film al gepeerd. Tobi was aan het tekenen en gaf de tv geen blik waardig. Zetsu was ook spoorloos verdwenen en Konan had een pot ijs in haar handen terwijl ze verveeld naar de tv keek. Ayumihad zich verplaatst en zat nu samen met Pein op een twee kussens voor het koffietafeltje zodat ze dichter bij de tv waren. Beidde lachten ze enorm hard om elk dingetje dat gebeurde. Konan begon plots ook te lachen. Deidara en Hidan keken haar aan met een wtf blik. “Sorry, hun lach is gewoon zo aanstekelijk” Konan begon weer te lachen wat er voor zorgde dat Deidara ook begon te lachen, Hidan rolde zijn ogen maar grijnsde ook. Het ging zo even door totdat de film langzaam tot een einde kwam. Itachi was langzaam wakker geworden en ging meteen recht zitten toen hij Ayumi iet meer naast zich voelde. Hij stopte echter en keek met dezelfde wtf blik als Deidara eerder had naar Ayumi die naast pein op de grond zat en samen met hem keihard om de film lachtte. “Uhhhh oke ??” Deidara keek naar Itachi, tikte even tegen zijn voorhoofd en wees toen naar Pein en Ayumi. Itachi glimlachte, Hij was blij dat Ayumi weer lachte. Ze was zo mooi als ze lachte en vrolijk was. Toen de film was afgelopen ging iedereen richting hun slaapkamer. “Ik ben blij als je vrolijk bent” Itachi liet zijn hand over Ayumi’s wang gaan en trok ondertussen de dekens meer over hun heen. “Ik hou van je” Ayumi glimlachte lief en kroop dichter naar Itachi. Haar buik was nog wel wennen aangezien hij de heletijd in weg zat, maar die buik was gelukkig niet voor eeuwig. “Ik hou ook van jou. Het was goed om even niet aan alle stress te denken.” “Lekker slapen Itachi” “Jij ook Ayumi-chan” Samen vielen ze in slaap.


Reacties onegai~