Hoofdstuk twaalf.

'Ik mag hier gewoon komen, hoor.' zeg ik dan, opeens chagrijnig. Wat denkt die gast wel niet? Ik sta nog gewoon op ons gebied, dus ze kunnen me hier niet wegsturen!
'Maar je irriteert ons.' zegt Sam dreigend. Ik kijk hem nog kwader aan, 'En wat zou mij dat moeten boeien?' vraag ik op een arrogante toon. 'Pen!' hoor ik opeens een zware stem van achter me komen. Ik draai me om en zie Emmett met een woedende blik op me afkomen. 'Had ik je niet gezegd dat je hier weg moest blijven?' zegt hij, nog steeds woedend. 'Tja, dàt probeerde ik haar dus ook uit te leggen.' zucht Sam. Ik kijk hem woedend aan en grom luid naar hem. 'Penelope, meekomen!' zegt Emmett. Denkt hij dat hij mijn vader is ofzo? 'Ik kom er zo aan..' Ik glimlach naar Sam en kijk dan naar de andere wolven die om Sam heen staan. Een paar woedende blikken kijken terug, behalve èèn wolf. Hij kijkt half medelijdend / half afwezig naar me. Ik voel me verward en blijf hem aankijken, totdat Emmett me met een ruk wegtrekt. 'Wow, easy dude..'