-000-

'Amy, wil je even naar beneden komen?’ riep mijn moeder naar boven. Mijn moeder een hele lieve vrouw. Ja, logisch ze is mijn moeder maar vorig jaar is mijn vader overleden en toch blijft ze een positieve kijk in het leven houden. We hebben een zwaar jaar achter de rug. Maar we blijven knokken. Ik liep de trap al. ‘Waarom riep je me, mam?’ vroeg ik. ‘Ga eerst even zitten, schat.’ zegt ze. ‘Okee?’ vaag. Toch ga ik zitten aan de tafel. Mijn moeder gaat tegenover me aan de tafel zitten. Ze kijkt heel serieus. ‘Nou, je weet dat we krap in het geld zitten sinds...’ Ja, sinds mijn vaders overlijden zitten we krapper in het geld. Mijn vaders werk was eigenlijk ons inkomen. Mijn moeder werkt wel in het ziekenhuis, maar daar hebben ze best veel personeel dus verdient ze niet zo veel. Mijn moeder keek naar haar handen op tafel. Ze keek weer op en je zag dat zeer er moeite mee heeft. ‘Dus heb ik gezocht naar een betere baan. Ik heb een ziekenhuis gevonden waar ze personeel te kort hebben. En ben ik ga solliciteren.’ zegt ze. ‘En? Ben je aangenomen?’ vroeg ik nieuwsgierig. ‘Jaaah’ zegt ze. ‘Maar...’ Daar komt de maar al. Ik wist het. ‘... het ziekenhuis is in Forks.’ zegt ze. ‘Ooh maakt niets uit je kunt toch heen en weer rijden.’ zei ik. Mam grinnikte ‘Schat, Forks ligt in de state Washington. Dat is dik een dag rijden vanaf Houston. En elke dag met het vliegtuig is mij net iets te duur.’zegt ze. ‘Waaaat. Dat betekent d-dat dat.’ schreeuw ik zowat uit. ‘Ja, we gaan verhuizen.’ zegt mama. ‘Nee!’ schreeuw ik terwijl ik naar buiten ren. Mijn zicht wordt een beetje wazig. Als er tranen over mijn wangen lopen. Ik ren door de stad heen. Ik sla een steegje in. Ik spring tegen op de ene kant en spring dan op een brandtrap. Ik klim zo omhoog tot ik bij mijn lievelings plaatsje kom waar je uitzicht heb over de hele stad. En ik ga zitten. Waarom moeten we nou verhuizen en helemaal zo ver. En mijn vrienden dan? Wat moet ik zonder hun? Ik kan nooit andere vrienden maken. Mensen vinden mij raar. Ik ben een soort van Emo-skatergirl een combinatie van beiden. Voor mijn vaders dood was ik een normaal meisje. Maar na zijn dood veranderde alles. Eerst kwamen de slechte vriendjes. En ging ik aan de drugs. Maar daar ben ik overheen toen ik achter Free-running kwam. En toen werd free-running en mijn stijl een soort van uitlaatklep.