Hoofdstuk 2

‘Hé’ zei ik,’dat is van mij’.
‘Nou ik denk eerder dat het…’zei ze,’niks is’.
‘Dat komt omdat jij het in de modder hebt gegooid’ zei ik terug.
‘Dan pak je het toch uit de modder’ zei ze.
‘Dat doe ik heus wel’ zei ik.
Ik liep naar het plasje van modder, en bukte me voorover. Ik pakte het voorzichtig uit de modder, en keek of het nog te redden was.
‘En bedankt Grace’ zei ik, ik keek haar boos aan.
‘Asjeblieft lozer’ zei ze.
Ik liep boos weg , en bedacht me dat ik het misschien nog wel droog kon krijgen. Toen ik plotseling een stem in mijn hoofd hoorde, de stem mompelde iets maar ik kon het niet erg goed verstaan. Ik bestede er verder geen aandacht aan en zocht iets droogs.
‘Hoi’ zei een stem, ‘daar ben ik weer’.
Ik keek om en zag de tweede jongen staan, de jongens en meisje waar ze vanochtend zo om heen stonden te kijken.
‘Hoi’ zei ik,’hoezo daar ben ik weer’?
Ik keek hem met een schuin hoofd aan, en hij staarde naar mij. Ik kreeg er geen fijn gevoel bij, dus draaide ik me om en probeerde mijn kladblok weer droog te krijgen.
‘Ehm…’ zei hij,’wat doe je’?
‘Ik probeer mijn kladblok droog te krijgen’ zei ik.
‘Ik heet trouwens Jasper’ zei hij,’hoe heet jij’?
‘Ik heet Emma’ zei ik.
Er volgde een stilte en toen ging de bel.
‘Sorry ik moet gaan ’ zei ik.
‘Waar heb je les’? vroeg hij.
‘In lokaal 2 Nederlands’ zei ik .
‘Ik loop met je mee’ zei hij,’Ik heb in lokaal 1 aardrijkskunde’.
‘Oké’ zei ik.
We liepen samen naar de lokalen en daar zag ik de jongen staan van tekenen, hij keek naar ons. Maar naar zijn ‘broer’,denk ik, keek hij woedend. En toen hij naar mij keek keek hij liefdevol, ik keek liefdevol terug en ging mijn lokaal binnen.
‘Hoi Sara’ zei ik,’En hoe was gym’?
‘Leuk’ zei ze,’maar belangrijker hoe was tekenen’.’Ik hoorde dat je naast die nieuwe jongen zit’.
‘Inderdaad’ zei ik,’Hij kan erg goed tekenen’.’En volgens mij is hij een beetje verlegen’.’Ik vind het wel schattig, ik hoef geen stoere jongen’.
‘Oh, kijk meiden daar komen ze beide’ zei Andrea.
En inderdaad ze kwamen beide dit klaslokaal binnen en degene die bij tekenen naast mij had gezeten kwam voor mij zitten. Tijdens de les zei hij niks maar ik zag hem wel soms zijn hoofd naar mij toe draaien. Toen de les afgelopen was en ik mijn boeken in pakten, draaide hij zich naar mij om.
‘Hé’ zei hij,’Ik heb me nog niet voor kunnen stellen, ik heet Tom’.
‘aangenaam’ zei ik,’Ik heet Emma en dit zijn Andrea en Sara’.
‘Aangenaam’ zei hij.
ik keek hem lang aan en hij keek mij aan, op een gegeven moment draaide ik mijn hoofd blozend weg. En begon mijn boeken in te laden, en stond op voor de volgende les.
‘Komen jullie’ vroeg ik aan Andrea en Sara.
‘We komen’ zeiden ze.
‘Hé bink’ zei Andrea,’Waar is jou volgende les’.
‘Lokaal 3’ zei Jasper.
‘Die van ons ook’! riep Sara.
Ze liepen beide naast Jasper en ik liep naast Tom, Sara en Andrea kwijlde bijna. Zo erg keken ze naar Jasper. Het was gewoon eng om aan te zien.
‘Wat is er met jou kladblok gebeurd’? vroeg hij.
‘Grace heeft hem in een modder plas gegooid’ zei ik.
‘Wat erg en nu’? vroeg hij.
Ik keek hem aan en was hem dankbaar, ik weet niet waarom maar dat gevoel kreeg ik bij hem.
‘Ik krijg hem maar niet schoon’ zei ik.
‘Je kunt het denk ik beter thuis proberen’ zei hij,’daar zijn waarschijnlijk meer schoonmaak spullen’.
Hij lachte en ik lachte met hem mee, het was geen geforceerde lach ik vond het grapje echt leuk. Dat kwam niet veel voor.
‘Leuk grapje’ zei ik.
‘Ik wil je anders best helpen’ zei hij, ‘Dat ik met je meekom naar huis’.’Of vind je dat vroeg, omdat dit nog maar het begin is van onze vriendschap’.
‘Nee joh’ zei ik iets te snel,’Tuurlijk mag je mee, dat lijkt me juist erg gezellig’.
Ik vond hem zo aardig en ik wou hem niet kwijt, hij is veel te aardig voor mij. Ik staarde weer naar hem en merkte het pas te laat, toen ik me afwende bloosde ik weer hevig. We waren ondertussen al lang bij het lokaal en waren dus een beetje laat, maar meneer Hendriks gaf daar niet echt om. We slopen naar onze plekken en gingen naast elkaar zitten. Toen ik om me heen keek zag ik Andrea en Sara naast Jasper zitten. De hele les zeiden we niks tegen elkaar, maar heel stiekem ,hij merkte het alle keren, keek ik naar hem. Toen deze les erop zat hadden we pauze en gingen we dus naar de kantine.
‘wat neem jij’? vroeg hij.
‘Ik heb brood mee van huis’ zei ik.
‘Smeer jij het zelf’? vroeg hij,’Of doen je ouders dat’?
‘Ehm…..’zei ik,’Ik heb geen ouders meer’.
Ik draaide me even van hem af, maar had al snel mijn zelfbeheersing terug. Dus draaide ik me weer naar hem toe, maar hij zag de tranen nog in mijn ogen. Toen stak hij zijn arm aarzelend omhoog en keek mij even aan, ik had geen bezwaar want ik stond daar midden in de kantine en had tranen in mijn ogen. Hij sloeg zijn arm om mij heen, en ik deed er niks tegen.
‘asjeblieft’ zei de kantinedame,’wil je misschien een tycho meisje’?
‘Nee bedankt’ zei ik terug,’zullen we een tafel uitzoeken’?
‘Ja is goed’ zei hij.
We liepen door de kantine naar de achterste tafels, en zagen allemaal mensen zwaaien en ik keek achter mij of er iemand achter me liep. Maar toen had ik het door, degene die naast mij liep was populaire door mysterieus te zijn. We zaten als enige aan het tafeltje maar dat was niet erg.
‘Ik moet mijn oom nog even vertellen dat er iemand anders meekomt’ zei ik, en ik pakte mijn telefoon.
‘Is goed ik wacht wel’ zei hij, ik keek naar hem terwijl de telefoon over ging.
Maar niemand nam de telefoon op. Ik keek naar Tom.
‘Weet jij hoe laat het is’? vroeg ik.
‘Het is twaalf uur’ zei hij.
Ik keek hem aan met een duizelige blik. Waar zijn ze dacht ik, waar kan mijn kleine broertje zijn. Wacht even misschien bleef hij eten bij zijn vriend.
‘Wat is er’ vroeg hij, toen ik mijn mobiel neerlegde.
‘Niemand neemt op’ zei ik,’en mijn broertje heeft nu pauze’.’Maar hij bleef misschien eten bij zijn vriend’.
‘Oké’ zei hij, hij begon te eten en we aten zwijgend.
Ik keek om me heen waar Andrea en Sara waren, en ik zag ze in het midden van de kantine. Ze zaten aan tafel met Jasper en honderden meisje om hun heen.
‘Waar kijk je naar’? vroeg hij.
‘Ik keek waar Andrea en Sara waren’ zei ik.
Ik keek weer naar achteren en zag Grace hierheen lopen. Waarom komt zij hierheen dacht ik. Maar ze liep niet naar mij maar naar Tom. Ik kon alleen maar machteloos toe kijken hoe zij naar Tom liep, want alle jongens waren altijd verliefd op haar. Ze hoefden maar een blik op haar te werpen, daarom was ik zo bang voor haar. Ze was dan misschien wel het mooiste meisje van de school, maar in sommige dingen was ze nou eenmaal niet de beste.
‘Hé’ zei ze,’waarom kom je niet met mij mee naar onze tafel’.
‘Hé wat zei je’? vroeg hij.
‘Ik vroeg of je bij ons kwam zitten’? vroeg ze voor de tweede keer.
‘Nee bedankt’ zei hij,’ik zit hier goed’.
‘Oké’ zei ze,’Als je niet populaire wilt worden ’.
‘Nee dat wil ik niet’ zei hij.
Ik keek hem aan en hij keek mij aan, het voelt gelijk goed bij mij. Ik stuurde mijn hand naar voren en zijn hand gleed ook naar voren. En toen hielden we elkaars handen vast.
‘Zo dus je bent niet als een blok voor haar gevallen’ vroeg ik toen ze weg was.
‘Ik ben al als een blok gevallen voor iemand’ zei hij,’alleen weet ik niet of zij dat ook voelt voor mij’.
‘Oh ja ’zei ik,’voor wie dan’.
‘Dat is een verassing’ zei hij,’Ik maak wel een keer een schets voor je’.
‘Oh ja’ zei ik,’dat zou ik fijn vinden’.
‘Oh jee’ zei hij,’Ander onderwerp’.’bijvoorbeeld of jij nu verliefd be…’.
Triiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiing!!!
‘Oh je’ zei ik,’daar gaat de bel’.
De rest van de dag verliep ook zo en de hele dag zag ik mijn vriendinnen niet. Ze hingen de hele tijd rond Jasper ik begon hem serieus te haten, hij nam mijn vriendinnen van me af. Aan het eind van de dag waren mijn vriendinnen nog steeds bij Jasper, Ik liep nog steeds mee met Tom.
‘Zal ik nog met je mee gaan naar huis’? vroeg hij.
‘Graag’ zei ik,’ik rij niet graag alleen’.
Grace kwam op ons af lopen en ik zag haar komen,maar ik draaide me niet om. Ik praatte rustig verder met Tom.
‘Zo ’zei hij,’dus je hebt nog een broertje’?’Hoe heet hij’?
‘Hij heet…….’ Begon ik.
Maar toen werd er een flesje ijs koud water over me heen gegooid.