Gebroken Steen, Gebroken Hart.

''Henk!!'' riep Kees.
''WAT IS ER??!!" schreeuwde ik terug.
Ik gleed moeizaam over de grond.
''Schiet es op!''
Ik zuchtte, voor zover dat mogelijk is voor een slak.
Eindelijk was ik boven aan de heuvel, Kees was er natuurlijk allang, hij had het makkelijk als steen.
''Hier is het'' Zei Kees, met sentimentele tranen in zijn ogen.
Voor me lag een winkel, met honderden stenen potjes in alle soorten en maten. Ik geloofde mijn ogen niet.
''Wat... Wat is dit, een stenenkerkhof?!'' zei ik ontzet.
Maar nee.
Met nog steeds de tranen in zijn ogen zei Kees: Nee, het is altijd al mijn droom geweest om een prachtig, stenen potje te worden...
Ook dit kon ik niet geloven. Na onze lange en innige relatie, van bijna drie uur, verbrak Kees onze liefde. Al die tijd... Had Kees een vrouw gehad, een rood potje op de afdeling Geglazuurd Mozaiek. Daar kon ik nooit tegenop! Ik besloot vol emotie nog een laatste gesprek te voeren.

Ik: Kees?
Kees: Ja?
Ik: Hoe heet ze?
Kees: 7
Ik: Huh?
Kees: Ze was ooit een teststeen
Ik: Een teststeen?
Kees: Ja, in het laboratorium.
Ik: Goh.
Kees: Ik hoop dat ik een chipsschaaltje word.
Ik: O.
Kees: ...
Ik: Doei.
Kees: Doei.

En toen ging ik weg. Ik had besloten dat wat ik had geinterpreteerd als emotie gewoon de drang was om te vervellen! Ik vervelde en bedacht dat ik niet eens wist dat slakken konden vervellen.
Goh.
Weer wat geleerd.
Ik besloot om eens op vakantie te gaan naar Frankrijk, want ik heb gehoord dat daar SLAKKEN worden gegeten (!!!) en ik vroeg me af of dat ECHT waar was!! Waarschijnlijk niet. Maar toch...
Ach, het maakt waarschijnlijk niet ZO'N indruk, ik had immers een levendig oorlogsverleden ...