~28~

Na twee uur genieten hoorden we de deur beneden dichtgaan. Snel trokken we alles weer aan en deden net alsof we aan het praten waren op bed. Natuurlijk kon ik niets verbergen van Edward, maar proberen kon ik wel, door een boek voor te lezen in mijn hoofd bijvoorbeeld. Toen de deur open ging en ik Edwards bronskleurig haar zag begon ik meteen te denken. De zon scheen tussen de bomen door waardoor ze vanuit haar kleine huisje het prachtige uitzicht van de bergen kon zien. Het paste helemaal bij haar, ze wist zeker dat ze hier gelukkig kon worden met haar dochter. Nadat Christopher haar verlaten had was ze overal geweest, maar hier wist ze zeker dat haar kind het ook mooi zou vinden. Catherine haalde Sofia uit haar wiegje en liet haar uit het raam kijken. Het kind strekte haar armen uit richting de vogel die hoog in de boom zat en glimlachte een betoverende lach, ze was net zo prachtig als de natuur om haar heen. Edward trok een wenkbrauw op en verliet de kamer. Dat boek had ik jaren geleden gelezen, het was een prachtig boek. ‘Hoe was Griekenland eigenlijk?’ Ik glimlachte. ‘Prachtig.’ Fluisterde ik en flitste met hem in een seconde naar mijn huisje. ‘Kijk mar naar buiten, ik woon in de bergen, hier komt nooit een mens.’ Hij knikte en opende de voordeur naar buiten. ‘Wow, je woont op de top van de berg.’ Hij keek erg verbaasd. ‘Het was ook geen makkie om hier een huis te bouwen.’ Lachte ik. Ik ging naast hem staan. ‘Mooi hé?’ Hij keek me aan en knikte. ‘Het uitzicht ook.’ Ik grinnikte. Hij drukte weer een kus op mijn lippen. Ik wou het zo graag, maar toch was dit fout. Maar mijn hart luisterde niet naar mijn hersenen en ik zoende hem terug.