Hoofdstuk 1

Ik lag in mijn bed te kijken naar de sterren en de maan. In mijn dak zat een groot raam. Door dat raam keek ik altijd naar buiten, en als ik dat deed droomde ik altijd dat mijn ouders nog bij me waren. Mijn ouders waren drie jaar geleden omgekomen bij een auto ongeluk, ik woon nu samen met mijn broertje bij mijn lievelingsoom, gelukkig woont hij in het zelfde dorpje als mijn ouders. Ik ga gewoon naar de zelfde school en bleef dus gewoon bij mijn oude vriendinnen. Mijn broertje was vier jaar jonger dan mij en ging, gelukkig, dus nog naar de lagere school. Mijn oom was altijd erg aardig geweest tegen mij en ik snapte ook niet hoe hij nog geen vriendin kon hebben. De rest van mijn familieleden waren allemaal dood, en ik kon dus nergens anders heen. Ik pakte mijn IPod en begon muziek af te spelen, terwijl ik dit deed speelde ik met mijn moeders ketting. Mijn moeder gaf deze ketting aan mij toen ze ontdekte dat er iemand achter haar aan zat, dat was toen ik vier was en ik net een broertje had gekregen. Mijn moeder en vader probeerden het soms uit te leggen als ze dachten dat we even luisterden. Er waren vroeger ook wat rare dingen gebeurd toen ik naar school ging, en dan met name de schoolreisjes. Overal kwamen vreemde mensen op mijn school, en al die mensen probeerde me mee te nemen. Het was nu gelukkig al zo’n twee jaar geleden dat het gebeurd was. Toen mijn moeder dat ontdekte nam ze me apart en vroeg of ik alles wou uitleggen wat er was gebeurd. Maar nu ik op het middelbaar ben is er niks meer gebeurd, ik kan er nog steeds niet aan waarom dat steeds gebeurde. Ik bedoel ik ben een normaal meisje, niet te dun niet te dik. Het was alsof ik steeds het middelpunt was, en ik was dat zat. Maar ik ben blij dat ik tenminste nog mijn twee beste vriendinnen heb, en dat zijn Sara en Andrea. Maar natuurlijk heb ik ook zo mijn vijanden, bijvoorbeeld het populairste meisje van de hele school. Zij kon alle jongens hebben die ze wou en als er een nieuwe jongen kwam moest ze die jongen hebben, ook al had hij al een vriendin. En natuurlijk was dat ook bij mij het geval, ik had een jaar geleden een vriendje Erik. Erik was net als ik nieuw op deze school en ik was gelijk bevriend met hem, maar na een half jaar werd het serieuzer want toen werden we verliefd op elkaar. Maar na een paar weken verkering, zag ik hem stiekem dat populaire meisje kussen. Ik stapte op hun af en trok hem van haar, en vertelde hem dat het uit was. Ik liep gefrustreerd weg. Hier wil ik nu niet aan denken, wat gebeurd is is gebeurd. Ik pakte mijn mobiel en keek of ik bereik had, maar natuurlijk een streepje.
‘Emma kom je?’ riep mijn oom. Ik keek op van mijn scherm,en deed mijn oortjes uit.
’Ik kom oom,’ zei ik. Ik deed mijn mobiel en IPod in mijn zak en liep naar beneden. Mijn oom en broertje zaten al aan tafel, en ik ging er vlug bijzitten.
’eet smakelijk,’ zei mijn oom.
Ik lette niet op en begon te eten. We aten rauwkost, ik hield daarvan.
‘Emma wat ben je toch een vreetzak,’ zei thomas, ’Je kunt niet meer eten toch anders kunnen wij niks meer eten.’
‘Wat ben je toch weer aardig,’ zei ik, ’Mag ik het dessert oom?’
’Tuurlijk pak maar,’ zei hij, ’Je moet goed eten voor morgen.’
Morgen was weer de eerste dag van school, gelukkig hadden Sara, Andrea en ik hetzelfde rooster. We zaten niet vaak samen, want vorig jaar hadden alleen ik en Sara in dezelfde klas gezeten. Toen ik het dessert op had ging ik weer naar boven, en pakte ik mijn IPod weer. Ik probeerde me te concentreren op mijn boek maar het was een beetje hopeloos. Ik dacht te veel aan morgen, er kwamen mensen uit andere landen als ontwikkelingsstudenten bij ons op school. Misschien wel bij ons in de klas, ik werd er opgewonden van. Dus ging ik maar gewoon slapen, maar eerst ging ik naar beneden om welterusten te zeggen. Ik had perfecte dromen over morgen.

Toen ik wakker werd checkte ik gelijk mijn wekker om te zien hoeveel tijd ik nog had, het was zes uur in de ochtend dus ik had nog genoeg tijd. Ik pakte mijn IPod, en ging naar beneden. Ik pakte een schaal en schonk wat melk in met cruesli, en natuurlijk mijn sinaasappelsap. Ik ging zitten, begon te eten, en las de krant. Oh, mijn favoriete band stond er in, altijd fascinerend. Toen ik daarmee klaar was ging ik naar boven naar de badkamer. Ik had mijn make-up in mijn kamer staan en heb gelukkig een spiegel in mijn kamer. Ik deed mijn haar en poetste mijn tanden, toen ging ik naar mijn kamer en begon mascara op te doen. Toen ik daar klaar was pakte ik mijn dagboek en begon te schrijven:

15 Augustus,
Lief dagboek,
Het is het einde van mijn favoriete vakantie, zomervakantie. Er zijn ook goeie dingen van school, want ik kan mijn vriendinnen weer zien. En ja ik ben nog steeds, verslaafd aan mijn IPod. Er komen uitwisselingsstudenten uit Amerika en Australië, ik vind het erg spannend alleen is er niemand die mij probeerde te bereiken. De enige die ik tegen kwam in mijn vakantie was Anouk, ze is een vreselijk kind, ik mag haar absoluut niet.

‘Emma heb je al gegeten?’ vroeg mijn oom.
‘Ja ik heb al gegeten,’ riep ik terug, ’Ik was al vroeg wakker.’
Ik pakte mijn schetsboek en begon wat te schetsen. Het had al na een paar seconden vormen van een jongen. Hij heeft lange haren dacht ik, en wat een mooi gezicht. Ik hing hem naast mijn andere tekeningen, ik tekende al mijn hele leven lang. Ik tekende, heel raar, meestal wat ik hoorde in mijn hoofd. Ik wist precies van wat het afkomstig was, als het een paard was wist ik dat. Een paar seconden daarna wist ik wat het was en begon ik het te schetsen. Wacht eens even dacht ik, ik ken die jongen. Dat is onze nieuwe buurjongen,die had ook van dat lange haar en van die mooie exotische ogen. Hij was een jaar jonger dan ik, en op zich was hij best knap.
‘Joehoe Emma,’ riep mijn oom, ’Moet je niet ergens heen?’
’Waarheen dan?’ vroeg ik.
‘Naar School,’ zei hij.
Ik sprong op en pakte snel mijn tas, en sprintte naar beneden. Ik smeerde mijn boterhammen en pakte een koek. Ik schonk wat drinken in en kuste mijn oom in het voorbij gaan, en rende naar onze schuur. Ik pakte mijn fiets uit de schuur en reed er mee uit het poorthek, ik racete naar de plaats waar ik en Sara hadden afgesproken. Gelukkig ze was er nog niet dacht ik, maar een paar minuten later kwam Sara eraan.
’Dus je staat er al?’ vroeg ze, ’Heb je trouwens al gezien dat we uitwisselingsstudenten hebben?’
‘Ja en ja,’ zei ik, ’waar heb jij het gehoord?’
‘Bij mijn moeder gehoord,’ zei ze, ‘Hebben we hier afgesproken met Andrea’?
‘Ja,’ zei ik.
We stopten onder de lantaarnpaal op de hoek van de Banalenstraat en wachtten tot Andrea eraan zou komen.
‘Wat moet ik doen met de zaak van Peter?’ vroeg Sara mij.
‘Niet dumpen,’ zei ik, ‘Hallo hij vindt je een schat en hij is een van de aardigste jongens van school. En nog een groot voordeel, hij is een van de sporters’.
‘Oké, ik zal hem niet dumpen,’ zei Sara, ’Maar dan moet die ellendige Grace eens haar mond houden.’
‘Helemaal mee eens,’ zei ik, ‘Ze zegt steeds dat ik moet ophouden met tekenen en een jongen moet zoeken’.
‘Ja daar moet ze ook eens mee op houden,’ zei ze, ’En ze doet ook de hele tijd geme…….’
‘Joehoe ik ben er,’ zei Andrea, ‘Kom we gaan naar school.’
We stapten op onze fietsen en begonnen onze weg naar school, we kletsten volop over vijanden en vrienden. Toen we op school waren zetten we onze fietsen in het rek, en liepen naar de ingang. Daar stond een groepje mensen die zich ergens omheen drongen. Nieuwsgierig als we waren gingen we naar dat groepje toe en keken waar naartoe ze zich opdrongen, daar zagen we twee jongens met de mooiste kleur ogen die ik ooit had gezien. Ze hadden allemaal dezelfde kleur ogen dus wisten we dat ze familie waren. Een keek erg gedesoriënteerd, een keek erg gelukkig en een keek erg verveeld. We ,nou ja, ik en Sara, liepen erlangs zonder er verder over na te denken, Andrea bleef daar achter en wij schudden onze hoofden. We liepen door, en toen we nog eens keken op ons rooster zagen we dat we een lesuur zonder elkaar hadden, ik had dan tekenen en Sara en Andrea hadden gym. Dat kon je kon namelijk kiezen tussen een kunstzinnig lesrooster of een cultureel lesrooster. En dat was ons eerste lesuur al, dus ik liep eenzaam naar het teken lokaal. Ik liep naar binnen en zag mevr. Finisté al zitten dus liep ik naar binnen en ging alvast zitten, na een paar minuten ging de bel en kwam de klas langzaam binnenlopen. Natuurlijk kwam niemand naast mij zitten omdat ik niet populair ben. Maar toen iedereen binnen was kwam die jongen binnen lopen die zo verveeld had gekeken, en hij kwam naast mij zitten. Ik zat bij de muur en wierp soms een blik op hem en hij op mij als ik niet keek. Het leek net of hij door mij heen kon kijken, maar toen mevr. Finesté de opdracht uitlegde startte ik gelijk en keek niet meer naar de jongen naast me.
’Wat mooi,’ zei hij.
Ik keek opzij en zag hem naar mijn tekening kijken en ik was verbaasd dat hij zelfs maar tegen mij praatte.
‘Dank je,’ zei ik terug, ’Die van jou is ook erg mooi.'
Ik bloosde en keerde terug naar mijn tekening, en begon aan iets voor mezelf. Mevr. Finisté liep naar mij toe.
‘Ben je al klaar?’ vroeg ze.
‘Ja,’ zei ik.
‘Dan mag je gaan,’ zei ze,’want ik leg de volgende opdracht pas uit als iedereen klaar is met deze.’
‘Oké dank u wel,’ zei ik.
Ik ruimde mijn spullen op en liep naar buiten, daar ging ik onder de boom zitten en begon te tekenen. Het was erg rustig maar natuurlijk had Grace ook een tussen uur, en dus liep ze naar me toe toen ze mij in de ogen keek. Ik keek niet op en bleef tekenen, tot plotseling mijn tekenblok uit mijn handen werd gerukt en in de modder werd gegooid.