33

Op dat kleine plekje dat een vuurwerk aan sensaties
deed afgaan toen ik het streelde, er zachtjes in kneep.
Haar kreunen werden kreten, klonken ongegeneerd dierlijk
terwijl mijn vingers haar vrouwelijkheid liefkoosden en mijn
lippen haar borsten. Steeds woester werd ik, steeds hongeriger,
en haar genot leek er alleen maar intenser door te worden.
Ongeduldig en bijna overmand door de hunkering naar
bloed, schoof ik haar jurk open, om haar helemaal te kunnen
aanschouwen. Volkomen naakt, aan mij tentoongesteld.
Vliegensvlug sloeg ze haar handen voor haar lichaam.
Ik ging overeind zitten en keek op haar neer. ‘Nee, Elisabeta.
Je bent van mij, met lichaam en ziel. Je wilt je aan mij overgeven.
Of niet?’
‘Ja.’
‘Zeg het.’
‘Ik ben de jouwe,’ bracht ze kreunend uit. ‘En jíj bent de míjne,
mijn prins.’
Gedreven door verlangen trok ik haastig mijn kleren uit. Ik
ging boven op haar liggen en duwde haar dijen vaneen. Zonder
aarzeling gleed ik bij haar naar binnen.
Ze hapte naar adem. Haar nagels klauwden in mijn schouders,
en haar dijen verstrakten.
‘Geef je aan me over,’ fluisterde ik.
En dat deed ze. Ze opende zich voor me, en ik drong diep in
haar. Het was alsof ik een veilige haven binnen voer, waaruit ik
nooit meer wilde vertrekken.
Ze kreunde van genot toen ik steeds verder in haar stootte.
Met mijn hand duwde ik haar hoofd opzij, en ik streek haar gouden haren uit haar hals.