I adore you!.

Ik loop. Ik loop oneindig ver. Niet wetend waar ik ben. Als het maar ver weg is van bij mij thuis. Oneindig ver weg van daar. Ik blijf verder lopen, kijk achter me om te zien dat niemand mij volgt. Niemand... Alleen dus... Ik kijk even niet en struikel over een wortel van een boom. Ik hijs me overeind en begin weer te lopen. Ik negeer de pijn. De zoveelste pijn. Ik blijf verder lopen tot ik weer struikel. Maar deze keer harder... Ik kom met men hoofd op een steen terecht. Ik probeer me op te hijsen maar alles wordt zwart voor mijn ogen. Ik val bewusteloos neer. Ik zie mijn eigen lichaam levenloos op de grond liggen. Zo kan het nu toch niet eindigen? Ik vecht om terug bij te komen. Na een kwartier voel ik me in mijn lichaam terug gezogen worden. Ik ben weer bij bewustzijn. Ik kijk naar men lichaam. Mijn witte jurk is helemaal bruin van de modder. Er zijn ook donker rode plekken van bloed. Ik voel aan mijn hoofd. Niets ernstig maar wel veel bloed. Ik kijk achter me. Niemand... Ik ga weer staan. Ik kijk om me heen en begin weer te lopen. Een beetje verder zie ik een riviertje met een bruggetje. Ik loop er met een sneller tempo naartoe. Ga op de leuning staan, klaar om te springen. Een einde te maken aan mijn ellendige leventje. Mijn laatste woorden zijn: 'I adore you! Goodbye.' Ineens pakt iemand mijn hand vast. Ik schrik op, dit had ik niet verwacht. Ik draai me om en kijk recht in blauw-groene ogen. De ogen waar ik wel uren naar kon staren. De ogen van een persoon die ik lief had. De persoon die mij te hulp schoot. De persoon waar ik van hield! 'Als jij springt dan spring ik mee!' Ik sta versteld. Geeft er dan toch iemand om mij? Nee, dat kan niet! Ik kan nog steeds geen woord zeggen. Uiteindelijk heb ik alle moed bijeen geraapt. 'Sorry. Ik moet dit doen! Kom niet achter me aan.' Hij gaat ook op de leuning staan en pakt me vast. Ik wil hem wegduwen maar mijn hart laat het niet toe. Na een aantal minuten laat hij me los. 'Please don't jump.' Zo dat is wat hij probeerde. Mij niet laten springen. Wel hij kan me niet stoppen. 'Try to stop me than!' Ineens voel ik zijn warme lippen op de mijne. Hij kust mij. Ik kus hem terug. Terwijl ik hem kus laat ik mij vallen. Hij valt mee. Hij maakt zich zelfs geen zorgen. 'Nu zijn we voor altijd samen!' We kusten weer en vielen zo in het water. Het voelt verfrissend aan. En terwijl ook zo bevrijdend. We blijven elkaar vast houden. Het wordt langzaam zwart voor onze ogen. Ik voel mijn lichaam koud worden. Ik voel me zweven. Zonder nog enige zorg. Maar ik weet dat we voor altijd samen zijn. Voor altijd...