Superhero!

Ik ben rustig aan het chatten met Niels. Ik zeg iets tegen hem en hij antwoord niet meer. Ik schiet in paniek. Meteen schrijf ik: 'Je bent toch niet dood he??'
Ik krijg geen antwoord. Ik typ nog iets: 'SuperNatha is al op komst!'
Ik kan het me al helemaal verbeelden:

Ik spring recht van voor mijn computer. Ik draai een rondje en ik ben in een superheld gekleed. Ik doe het raam open, kijk nog eens naar het scherm en spring door het raam. ik voel de wind door mijn blondbruine haren. Ik zoek zijn huis. Maar ik vind het op het eerste zicht niet echt. Ik kijk op mijn radar en zie dat het huis recht voor mijn neus staat. Hoe kon ik in godsnaam daar naast zien? Never mind! Ik vlieg door het raam en zie hem op de grond liggen. Ik voel aan zijn pols. Nog een hartslag. Ik luister of hij nog ademt. Hij ademt nog. Gelukkig! Maar wat is er dan mis? Ik kijk naar zijn lichaam. zie ik daar wel niet een schrammetje. Ik haast me naar de badkamer, struikel een aantal keer over mijn eigen voeten, maar uiteindelijk vind ik de EHBO-kast. Ik open de deur en alles valt op mij. Ik zoek nogal onhandig het kleine EHBO-kistje. Waarom heeft iedereen toch zo veel gerief terwijl men maar 1 klein kistje nodig heeft? Na lang zoeken vind ik het kistje. Ik haast me naar zijn kamer. Voor zover ik niet verdwaald loop. Ik ontsmet eerst de wonde, neem de laatste plakker en plak de plakker op het wondje. Niels begint te bewegen. Hij zet zich recht en kijkt verwarrend voor zich uit. Ik vlieg hem op de hals en probeer hem niet plat te knijpen. Ineens valt hij weer neer. Eerst reanimeer ik hem, maar het helpt niet echt. Maar dan ineens zie ik een ander wondje. het nadeel is dat ik geen plakkers meer vindt, dus bel ik maar de ziekenwagen op. De ziekenwagen stopt voor de deur. Er stapt iets uit. Ik weet niet goed wat het is. Het lijkt wel een mannigevrouw. Ik walg van hem/haar/het. Maar ik heb geen andere keuze dan het binnen te laten. Ik laat het binnen en het gaat naar boven met de EHBO-doos. Ik vertrouw het zaakje niet echt en ga mee naar boven. Boven aangekomen zie ik het Niels half wurgen. Ik schiet meteen in actie en neem het in een karategreep. Ik kan het lang genoeg van hem weghouden zodat ik zelf de plakker op zijn andere wond kan plakken. Ineens zie ik Mels. blijkbaar heeft ze ook gemerkt dat er iets mis was met Niels. Ze ziet niet dat Het op haar afkomt. Het begint haar helemaal te wurgen. Ik stuur meteen een Supersms naar Kenny. Hij zal haar wel te hulp schieten. Ondertussen kan ik samen met Niels op een bankje naar de zonsondergang kijken. Zonder zorgen, als een Superheld.

Opeens besef ik dat ik veel te veel verbeelding heb. Ik moet daar echt mee ophouden. Ik kijk eens naar mijn scherm. Ah hij heeft al geantwoord. Huh? Wat zegt hij nu?
Ik kijk terug naar het gesprek. 'Damn' denk ik. Ik heb dat verhaal nog getypt ook. In ieder geval heb ik zijn lachportie al gegeven .