~25~

Ik voelde me meteen schuldig tegen Tia, maar ik zoende terug. Ik had dit zo gemist. Ik hield zo van hem. Ik legde mijn armen om zijn nek en voelde zijn armen rond mijn middel. Hij stopte te vroeg de kus. Meteen besefte ik wat er was gebeurd en teleporteerde me uit zijn armen in de boom. ‘Monifa?’ Ik keek naar beneden. ‘Je bent getrouwd.’ Was het enige wat ik zei. Hij sprong naast me in de boom. ‘Ik hou nog steeds van je Monifa.’ Fluisterde hij. Als mijn hart nog klopte dan was hij nu ontploft. Ik keek naar beneden. ‘Had je dat maar bedacht voordat je ging trouwen.’ Fluisterde ik. Hij teelde met een vinger mijn hoofd weer omhoog. ‘Het spijt me Monifa. Ik wist niet wat ik in die tijd moest doen, ik dacht dat ik meer hield van Tia.’ Mijn humeur was in een keer overgeslagen. ‘Dus het was gewoon een test?!’ Hij schudde zijn hoofd. ‘Jij was meteen weggegaan.’ Dus nu beschuldigde hij mij?! ‘Maar wat als ik gebleven was? Zou ik jullie dan eerst samen zien en dan kom je ineens naar mij terug?! Laat maar Benjamin! Ik snap niet meer waarom ik zo om jou heb gegeven! Wat ben jij egoïstisch! “Laten we even kijken of Tia beter is dan Monifa.” Klootzak!’ Ik meende niet alles, ik gaf nog steeds om hem. Hij is lief en doet nooit een vlieg kwaad. Maar dit ging te ver, ik was gewoon een proefpersoon. Boos sprong ik uit de boom en rende naar huis. Ik sprong mijn open raam binnen en ging meteen op mijn bed liggen. Ik pakte een kussen tussen mijn armen en begon zacht te snikken. Waarom gaf ik zoveel om hem? Hij heeft me bedrogen! De deur ging langzaam open en Edward kwam binnen. ‘Je geeft zoveel om hem omdat hij jou ware liefde is, degene die jij als enige liefde wil geven.’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Ik wil hem vergeten, ik wil alles vergeten, ik wil alleen weten dat Amun me gemaakt heeft, het vage deel van mijn menselijke leven en mijn tijd hier.’ Dacht ik. Hij zuchtte en ging op de rand van het bed zitten. ‘Dat kan niet Monifa, niemand hier kan dat en ik ken ook niemand die dat kan.’ Ik zuchtte en kalmeerde me zodat ik stopte met snikken. Misschien moet ik toch naar de Volturi. Edward keek met een ruk op. ‘Dat doe je niet.’ zei hij dreigend. ‘Weet ik niet, ik heb er vaak over gedacht vroeger. Ik kan geen liefde meer vinden Edward, mijn hart is gestolen door de verkeerde persoon.’ ‘Dat is niet waar Monifa.’ ‘Dat is het wel!.’ Riep ik boos en sprong vanuit het raam op het dak. ‘Laat me met rust Edward.’ Ik hoorde een diepe zucht uit mijn kamer. Hij is mijn beste vriend, maar soms gaat het voor mij te ver.