#03

Amber point of vieuw

Een kleine grijns verdwijnt op mijn gezicht zo snel als Lauren de woorden heeft uitgesproken, op één te harde toon. Een toon die ik maar al te goed ken, de toon die betekent 'Ik ga naar het park volg ons' en dat is dus overduidelijk gericht op Lauren's onbekende hottie. ''Natuurlijk'' antwoord ik snel als ik haar wat rare bewegingen zie maken, géén idee waarom. Ik steek als automatisch mijn hand tussen haar arm, waardoor we samen naar de uitgang lopen. Lauren, die normaal uitzonderlijk rustig kan zijn, loopt dit keer half trillend naar buiten. Met een wat verbaasde blik kijk ik haar aan ''wat doe jij nou weer'' fluister ik daarom ook snel in haar oor, waardoor ze iets wat beschaamd terug kijkt. Ik grinnik eens en sla dan af naar rechts, waarmee ik Lauren ook meetrek, ''Idioot!'' schreeuwt ze met een glimlach als ze half op de grond val, alweer grinnik ik en kijk haar aan ''He, jij wou naar het park jongendame'' de zin sprak ik zo serieus en netjes mogelijk uit, maar bij de laatste woorden nam de vrolijkheid het over en klonk het niet eens meer normaal, de woorden klonken niet eens meer doordat mijn gelach het overnam. Toen ik een schaduw in mijn ooghoeken zag bewegen stopte ik even met lopen ''kom Ambeeeeer'' hoorde ik Lauren zeggen terwijl ik snel mijn hoofd over mijn schouder sloeg, waardoor ik hém zag staan. Even werden mijn ogen groot en meteen draaide ik me weer om, met een speelse lach die mijn gezicht versierde. ''Hij volgt ons, ik bedoel hij volgt jou ik bedoel...'' een klein opgewonden kreetje kwam uit mijn mond terwijl ik Lauren weer beetpakte en weer begon te lopen ''Wie volgt ons?'' was het snugerre antwoord dat ik kreeg ''jou mooiboy, je weet wel die ene vanuit het ijscafe?'' haar ogen werden groot maar voordat ze naar achteren kon kijken pakte ik haar al beet ''we lopen verder, zien we hem bij het park weer dan loop jij op hem af of ik ga hem halen'' een klein, kwaadaardig lachje verdween uit mijn mond terwijl we verder liepen naar het park. Mijn hoofd draaide ik nog eens op maar ditmaal kon ik de jonge niet meer zien, met een iets teleurgestelde blik keek ik naar voren, ik dacht dat hij Lauren écht volgde. En ik was weer zo slim om dat er ook gelijk uit te gooien, nu denkt Lauren dat hij ons volgt terwijl dat helemaal niet het geval is....