XIV

Arthur vond dat Eames en Yusuf snel wakker moesten worden nu Mal weg was.
Het was niet afgesproken, maar improviseren was toegestaan dus ze zouden de slapers een kick geven.
‘Ik hoop dat jullie klaar zijn’ zei hij hardop terwijl Ariadne naast hem stond.
Arthur gooide Eames van de bank af waarop hij aan het slapen was, Eames werd met een gil wakker, het was leuker toen Arthur omgegooid werd vind hij. Ariadne duwde de stoel van Yusuf om die eveneens wakker werd.
‘Mal is weg’ zei ze verschrikt.
‘Ja, ik zag haar lopen, maar we waren op tijd klaar voordat ze wat kon aanrichten’ zei Yusuf terwijl Eames snel opstond om de koffer te verbergen voor Cobb zodat hij niets doorhad.
Yusuf, Eames, Ariadne en Arthur liepen weg om weer naar binnen te komen zodra Cobb wakker werd.
Terwijl ze op de gang stonden kon Yusuf het niet helpen ‘Hebben jullie eh..’
hij sprak maar niet verder want Ariadne en Arthur keken hem met een moordende blik aan en Arthur haalde snel de lippenstift van zijn wang.
Cobb werd wakker.
‘Cobb’ zei Ariadne terwijl het team de kamer in liep ‘hier was je dus’ vulde Arthur haar aan.
Cobb keek ze verdwaasd aan ‘Ja, ik eh.. dacht dat jullie hier wel heen zouden gaan.’
Cobb zijn blik week af en zag achter het team Mal staan, ze liepen naar elkaar toe en Mal pakte Cobb zijn handen en gaf het totum aan Cobb.
‘Dom, je moet wakker worden, zorg goed voor de kinderen en jezelf’ zei ze.
Cobb keek naar beneden ‘ik zal doen wat jou gelukkig maakt’ zei hij tegen Mal terwijl een paar tranen ontsnapten.
Dom zal Mal niet meer zien, alleen nog als een herinnering op foto’s en zijn gedachten of als een projectie, die in de massa is opgegaan.