42. Christmas card

Olette was twee dagen lang bezig geweest met breien en was bijna klaar, ze moest nog één ding maken voor ze klaar was met breien. Daar was ze mee bezig. Ze had besloten er 26 kerstcadeautjes te maken. Ze moest nog de laatste dingen van dat deel van de cadeau afmaken en daarna kaarten schrijven en op Zweinveld wat lekkers kopen voor bij alles. Veel werk was het wel, maar ze vond het leuk om te doen. Ze had er plezier in. Haar eerste kerst met andere mensen, van háár leeftijd. Ze wouden niet eens een wedstrijd doen waarvan zij de dupe was, maar dat was niet zeker. In ieder geval zouden ze dat misschien doen ik Zwadderich. Ze lachte om haarzelf, dat ze daaraan dacht. Ze moest zich nu concentreren op plezier hebben en mensen blij maken met haar cadeau. Ze was tijdens de lessen tekeningen gaan maken voor op de kaart op een los perkament. Het zag er goed uit, maar ze wou alles perfect hebben. Ze had een ontwerp in gedachten. In de linker hoek bovenin zaten er van die rode en witte bloemen met hulstbladeren erachter. Er zatten rode bessen aan de bladeren en de buitenrand zou mooi overgaan naar geel. Midden bovenin zou een maretak zitten ook met bessen eraan. Op de onderkant van de kaart zou er sneeuw en een sneeuwpop zitten. Ook een slee en op de slee zou haar cadeau zitten. De achtergrond zou met zonsondergang zijn met een beetje sneeuw die echt zou bewegen zodat het zou lijken alsof het echt sneeuwde. Ze was nog van plan om het meer op te vullen, maar ze wist nog niet met wat. De laatste les was Waarzeggerij en professor Zwamdrift zou te druk bezig zijn met verschrikkelijke dingen te voorspellen. Ze wou een schets maken, kijken of het in werkelijkheid net zo mooi zou zijn als in haar hoofd. Ze liep net het lokaal binnen toen professor Zwamdrift naar haar toeliep met haar grote ogen. Ze waren nog groter dan normaal. 'Ach meisje toch!' Jammerde ze. Olette keek haar verbaasd aan. 'Ach arm meisje toch!' Bleef ze zeggen. 'Uuh, professor. Wat is er?' Ze voelde zich ongemakkelijk. 'Je moet oppassen meisje, gevaren komen van alle kanten. Zelfs wanneer je het niet verwacht.' Olette knikte vaagjes en wou doorlopen maar ze werd tegengehouden. 'Ik zou u na de les willen spreken, ik denk dat u het fijner zou vinden dat ik dit zou vertellen over vier ogen.' Olette knikte weer en werd van achteren geduwd. 'Ja professor we gaan al zitten!' Blaise bleef haar duwen tot ze achterin zaten. Ze zaten vlak bij Theodoor en Margriet Bullemans. Ze was best groot en ze kon snel agressief worden. Olette en Blaise gingen zitten. 'Wat zei ze nu weer? Zei ze dat je binnenkort een pijnlijke dood zou hebben?' Olette schudde haar hoofd en ging verder met tekenen. 'Wat zei ze dan?' Vroeg Blaise zuchtend. 'Ze zei iets over dat er gevaar van alle kanten kan komen.' Blaise zuchtte toen de les begon. Olette lette helemaal niet op. Ze wou zo snel mogelijk klaar zijn zodat ze het ook snel zou kunnen geven. Ze wou zien wat mensen ervan vonden. Ze had er al zin in. Blaise had haar aangetikt en verteld wat de opdracht was. Ze moesten handlezen aangezien professor Zwamdrift vond dat iedereen zo beroerd was in die les. Olette zuchtte en ging aan het werk. 'Wil jij eerst?' Vroeg ze. Blaise knikte met een een diepe zucht. 'Geef eens je hand, dan zijn we er vanaf.' Ze keek ernaar maar kon niet zien wat voor figuren erin zaten, dat kwam vooral omdat het zo donker was achterin. Ze pakte haar stok. 'Het moet hier echt lichter zijn. Misschien moeten er hier meer fakkels komen. Ik gebruik mijn stok nu wel even. Lumos.' Er kwam een klein lichtje uit haar stok en ze richtte haar stok op Blaise's hand. 'Veel beter.' Mompelde ze. Ze keek naar de hand en vond allemaal dingen zoals dat hij over een paar maanden van de trap zou vallen, dat hij een prijs zou winnen en dat hij ziek zou worden als hij niet meer groente en fruit zou eten. 'Ook lekker belangrijk.' Mompelde Blaise. 'Laat mij eens kijken.' Professor Zwamdrift was tussen hun in komen staan en Olette schrok zich rot. Ze viel bijna van haar stoel, gelukkig had ze Blaise's hand nog vast. 'Zie je, het begint al.' Blaise sloeg zijn hand op zijn voorhoofd toen professor Zwamdrift niet keek. Olette grinnikte en gaf Blaise's hand aan haar. 'U zult uw been breken over 2 maanden en u gaat ook al zo vreselijk dood. Wat gebeurd er toch met de jeugd, ze sterven allemaal zo verschrikkelijk.' Zei ze hoofdschuddend. Ze keek naar Olette en stak haar hand naar haar uit. 'Laat me eens uw hand zien.' Olette liet haar hand zien en professor Zwamdrift stopte met ademen. 'Het is erger dan in dacht. Ow, arm meisje toch. Als ik u was zou ik goed opletten op wat u doet en geen risico's nemen. Ik zal u na de les vertellen wat ik je wou zeggen.' Haar ogen vielen op het ontwerp van de kerstkaart. 'En wat is dit?' Ze pakte het en Olette moest toekijken hoe haar werk werd bekeken. 'Mooie tekening. Is dat de kaart die u zou gebruiken als uitnodiging op uw begrafenis? Erg apart.' 'Nou eigenlijk is het een ontwerp van een kerstkaart.' Professor Zwamdrift maakte een O met haar mond en liep toen weg om andere mensen afschuwelijke dingen te vertellen. Olette ging verder met tekenen want ze ging ervan uit dat ze klaar waren.

Kudo? Reactie?