¦30¦

Verbaasd draaide ik me richting de deur. ‘Binnen!’ riep ik, ik had geen zin om open te doen. De deur ging langzaam open en Sam kwam binnen lopen. ‘Hey.’ Mompelde hij toen hij me zag. Ik knikte als begroeting. ‘Ik klopte vanochtend ook aan, maar je deed niet open.’ Ik zag al in zijn blik wat hij dacht. ‘Ik ga geen zelfmoord plegen Sam! Als ik dat wou dan had je dat een jaar geleden wel gehoord via een rouwkaart!’ riep ik boos naar hem toe. Hij zuchtte en liep op me af. Hij omhelsde me. ‘Dat weet ik wel, maar ik ben bang dat je dat wel doet.’ Ik knikte en legde mijn hoofd op zijn schouder. ‘Dat doe ik niet Sam, dat beloof ik.’ Hij knikte en legde zijn hoofd op de mijne. Zijn maag rommelde. Ik grinnikte. ‘Koelkast onderste plank.’ Verbaasd liet hij me los en liep naar de keuken. Hij kwam terug lopen met de doos chocolade die ik voor hem had gekocht in Washington. Hij lag eerst bij mijn moeder in de koelkast, maar die had hem hier gelegd. ‘Gevuld, uit Washington.’ Hij glimlachte en drukte een kus op mijn wang. ‘Je houd nou eenmaal van chocolade. Maar ga maar weer naar huis, ik red me wel.’ Hij knikte twijfelend en verliet mijn huis.

~~{*}~~