#02

Lauren Point Of Vieuw

‘Aaaaaaaammmmbbeeeeeeeeeer?’
Het was een lome, warme zomerdag, en de examens waren net voorbij. Overal rondom ons heen lagen andere studenten te chillen met maten, koppeltjes in het gras die enkel oog voor elkaar hadden, studie nerds die antwoorden vergeleken en dergelijke. Een vlieg zoemde voorbij mijn hoofd, en voor ik het echt doorhad, ving ik hem in een snelle, flitsende beweging.
‘Ja Laaaaaaauuuuuurrreeeeeeeeen?’ antwoordde Amber op dezelfde lome toon. We keken elkaar kort aan en grinnikten zacht. Dit moment sloeg, zoals vaak, echt nergens op. Ik schudde mijn hoofd, en keek naar de lucht.
‘Lauren?’ vroeg Amber plots doodserieus. Ik ging wat rechter zitten, zodat we elkaar recht in de ogen konden aankijken. Ze leunde wat voorover, en pakte mijn handen vast.
‘Lauren, wat ik je nu ga vragen is van levensbelangrijk geval. Je mag dit aan niemand doorvertellen, echt, écht, aan niemand. Zelfs niet aan je beste vriendin.’
‘Amber, buiten jou heb ik hier niet echt andere vriendinnen hoor,’ onderbrak ik haar. Haar bloedserieuze toon maakte mij wat zenuwachtig.
‘Nu komt het,’ zei ze, meer tegen zichzelf, alsof ze zichzelf wat moed wou inspreken, en haalde weer diep adem.
‘Gaan wij, met z’n tweetjes, enkel jij en ik, …’
‘Ja?’ ik hing aan haar lippen.
‘Een super deluxe extra grote met superslagroomshot caramel chocolade brownie ijs gaan eten?’
Ik pakte haar hand vast, en knikte vastberaden.
‘Ja Amber, dat wil ik. Ik heb verdómd veel trek joh!’
We lachten weer wat gek, maar een vreemd gevoel trok over me. Ik negeerde het, het zal waarschijnlijk mijn maag zijn die trek had in dat super-ijsje.

‘Ohgooood, die caramelsaus is heerlijk,’ kwijlde ik terwijl ik nog een lepel – die droop van caramelsaus- richting mijn mond bracht.
‘Die chocoladestukken zijn góddelijk,’ smekte Amber, en ze sloot even haar ogen om het foodgasm volledig tot zijn recht te laten komen. Ik lachte, schudde mijn hoofd even en keek dan de ijssalon rond. Ik zag de barman, die momenteel en standaard chocolade-aarbei ijsje aan het maken was, een paar mensen die ik vaag ken van school, een dude die ik altijd in de HEMA tegenkwam, een stel lekkere skaters uit het skatepark, elk met een meisje rond hen, twee emo’s die allebei de donkerste chocolade ijs hadden die er was, en een ietwat mysterieuze gast, in het hoekje aan het raam, die ongeïnteresseerd zijn ogen door de bar liet glijden, net als ik. Hij had een zwart, leren jack over de leuning van zijn stoel hangen, éen mp3- oortje in zijn oor steken, en een klein vanille-chocolade ijsje voor zijn neus. Zijn gezicht was vrij prettig om naar te kijken: grote, bruine ogen die zachtjes smeulden, mooie lippen en kaaklijn.
Zonder het te beseffen keken we elkaar plots in de ogen. Luttele seconden lang staarden we naar elkaar, alsof we elkaar al kenden, tot Amber mijn aandacht van hem wegtrok.
‘Wat zit jij nou te gluren? Stalker!’ plaagde ze me, en eindelijk verbrak ik, met blozende kaken, het oogcontact met de knappe vreemdeling. Ik lachte even als een malloot, en Amber keek zijn richting uit en gaf me een wenkbrauwwiebel.
‘Is Grizzly weer op jacht ja? Go get him Grizzly!’ spoorde ze me aan, en geschrokken schudde ik van nee.
‘No way. Ik ken hem niet eens. Hij is knap. En nu denkt hij waarschijnlijk dat ik een malloot ben,’ siste ik opgewonden door mijn tanden. Ik ging die knapperd écht geen hallo gaan zeggen- ik ging sowieso stotteren en falen. Zoals altijd.
Terug wat kalmer richtte ik me weer op Amber.
‘Waarschijnlijk zie ik hem toch nooit meer, Amber. Kunnen we niet gewoon terug naar het park gaan?’ smeekte ik vrij onovertuigend. Ze zuchtte en riep de ober om af te rekenen.
Ik gaf haar mijn geld, en vanuit mijn ooghoek zag ik Mystery Hottie ook de ober roepen. Ik stampte mijn geld in Amber’s hand, en rende vlug naar de wc om te checken of er soms iets uit mijn bek hing.
Hij had me weer aangekeken. Hij keek me de hele tijd aan. Ik werd gek. No way dat er een lekker ding naar mij staart. En die ogen… waar had ik ze eerder gezien? Ik pijnigde mijn hersenen, en plots schoot het me weer binnen. Daarnet was hij ook in het park, hij lag onder de grote eik, met een zonnebril op zijn kop. Volgde hij me? Wat was hij van plan? Wat?…
Ik onderbrak mijn eigen gedachten, ik werd gek! Geen andere mogelijkheid! Zie je nou dat die examens nergens goed voor zijn- overdosis wiskunde, Frans en geschiedenis maakt je mentaal gestoord. En Mystery Hottie was daar het levende bewijs van. Straks ga ik met hem praten, zei ik zachtjes tegen mezelf. Om te bewijzen dat ik niet compleet mijn kop ben verloren door die examens.
Ik bekeek mezelf nog eens in de spiegel, legde mijn haar wat beter, en stapte met rechte schouders de wc uit. Meteen weer voelde ik zijn ogen in mijn rug branden. Ik liep zelfverzekerd naar Amber toe, en zei op een nét iets te luide stem, :‘Kom Amber, aar het park van daarnet’ en keerde hem mijn schouders toe.
Het briefje met mijn nummer op kwam zachtjes neer op zijn tafeltje, net onder zijn neus.