Hoofdstuk elf.

Het meisje zit de hele tijd te lachen en bungelt alsmaar met haar benen. Ik ga me even veranderen, dan kan ik haar aanspreken hoor ik Sam danken. Ik knik en kijk naar Sam die de bossen in loopt. Een paar minuten later komt hij in zijn mensengedaante terug. ‘Penelope.’ Zegt Sam dreigend. Ik schrik, hoe kent hij haar naam? En waarom ik dan niet?
Jacob kijkt me boos aan en ik probeer mijn gedachten weer voor mezelf te houden. ‘We willen graag dat je weggaat.’ Gaat Sam rustig verder. Penelope kijkt Sam raar aan en verroerd zich helemaal niet. Ze blijft zitten en glimlacht naar ons.
--

Vèrschrìkkèlìjk kort, iknow.