~22~

We moesten Renesmee beschermen tegen de Volturi, ze denken dat ze een onsterfelijk kind was en komen haar doden. Maar dat gat niet gebeuren. De Cullens zijn de vampiers aan het halen die ons gaan helpen door te getuigen. Alleen zit ik met een probleem, ze gaan Amun en zijn clan ook halen. Waarschijnlijk is Benjamin nog steeds bij hun dus zal ik weg moeten tot het gevecht. Ik wil hem niet meer zien. Hij heeft mijn hart gebroken. Een hart dat nooit meer gemaakt kan worden. Ik stond op. ‘Ehm.. Hon..Jake, ik ga even jagen.’ Verward knikte hij. ‘Maar net wou je niet.’ Ik haalde mijn schouders op en rende het bos in. Na een tijdje rook ik Edward al en probeerde zo ver mogelijk bij hem vandaan te blijven, als hij mijn gedachte hoorde wist hij wat ik ging doen. Dan stopte hij me en daar had ik geen zin in. Ik moet gewoon een tijdje weg, ik kom voor het gevecht wel terug. En daarna ga ik echt weg. Ik zou de Cullens alleen laten en de wereld weer over reizen, mijn leven als nomade was nooit slecht geweest. Ik zal wel Monifa Cullen blijven heten, ik vind die achternaam mooi. ‘Monifa!’ geschrokken keek ik naar achter en siste. Edward. Hij is sneller dan mij. ‘Ik kom heus wel terug Edward!’ riep ik. Hij schudde zijn hoofd. Hij haalde me in en pakte me vast. ‘Blijf, Benjamin doet je heus niets.’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Hem zien doet al pijn.’ Fluisterde ik. Hij hield me steviger vast, omhelsde me. ‘Edward, laat me even, twee dagen, dan ben ik terug.’ Hij zuchtte maar knikte. Ik drukte een kus op zijn wang. ‘Dankje.’ Hij glimlachte zwak naar me. ‘Twee dagen.’ Ik knikte. ‘Twee dagen maar.’ Zei ik en ik verdween. ‘Eindelijk.’ Mompelde ik toen mijn huid begon te glinsteren van de zon. ‘Griekenland.’ Zuchtte ik. Mijn favoriete land.