Part 1|| Kookmachine

Artemis zuchtte tevreden. Eindelijk had hij de machine af, gemaakt van elfentechnologie-onderdelen die hij laatst kreeg voor zijn 16e verjaardag. Niet dat de elfen die hadden gegeven met de bedoeling dat hij deze machine zou maken. Absoluut niet. Wie weet hoe Holly zou reageren als ze het wist.
Deze machine was het topje van de ijsberg, zíjn ijsberg, wel te verstaan. Hij had al veel dingen gemaakt, waaronder de Zie-Kubus, maar die waren allemaal jammerlijk mislukt. Nou ja, de machines zelf niet. Maar door toedoen van die machines kwam híj in de problemen. Bij deze niet, gelukkig. Tenminste, dat hóópt hij. Hij kreunde. Waarom moet hij nou alles uitrekken met deze onzinnige gedachten, die hij al zo vaak kreeg. Het werd hoog tijd dat hij de machine maar eens zou testen.
Met bonzend hart pakte Artemis de appel, die hij speciaal voor deze gelegenheid had uitgekozen uit de fruitschaal vol glimmende rode vruchten. Zorgvuldig legde hij hem in het midden van de cabine. Toen sloot hij het deurtje en knikte naar Butler.
‘De grote rode knop’, zei hij met een spoortje van een glimlach op zijn gezicht. Het was zo cliché, maar zo was het in ieder geval wel duidelijk hoe de machine te bedienen was. En het gaf een lekker spectaculair effect.
‘Goed’ zei Butler serieus. ‘Daar gaan we’. Zijn hand kwam neer.
Artemis had nog net de tijd om zijn blik weer op de appel te richten, voor die verdween.
Een felle flits, en toen was de appel weg. Vlug keek Artemis naar het Scherm. Daar lag de appel. Met een dikke, zwarte pijl erdoor. Dat zette vraagtekens bij Artemis. 'Butler?' Butler leek ook verbaasd. 'Zie jij die pijl ook, Butler?' 'Ja, Artemis.' Knikte die. Vreemd...
‘Je had hem toch afgesteld op de kamer hiernaast?’ vroeg Artemis.
Butler knikte. ‘Zullen we even gaan kijken? Hoewel, misschien is het een sluipmoordenaar’ voegde hij eraan toe.
Artemis schudde zijn hoofd. ‘Met pijl en boog? Natuurlijk. Trouwens, hoe zou die hier binnen gekomen moeten zijn? Maar laten we inderdaad maar even in die kamer gaan kijken.’ Toen ze in de andere kamer waren, zagen ze niets. 'Natuurlijk!', riep Artemis uit. 'Natuurlijk is het deze kamer niet! Hier groeit toch zeker geen gras? We moeten hem verkeerd hebben afgesteld, dat de appel in een andere dimensie is gekomen!'
‘Een andere dimensie?’
Butler's stem was kalm als altijd, maar er school nu toch een glimpje ongeloof in. Natuurlijk, ze hadden ervaring met magie, dankzij het Volk, maar andere dimensies? Daar had hij hen nooit over horen praten. Maar anderzijds, bedacht Butler, hadden ze het ook nooit gehad over de mogelijkheid om een teleportmachine te bouwen. En dat had Artemis nu net wel gedaan. Dus misschien bestonden andere dimensies ook?
‘Natuurlijk.’ Er klonk opwinding in Artemis' stem. ‘Wat anders? Wat denk je, zullen we...’
Maar hij kreeg niet de kans zijn zin af te maken, want op dat moment vloog de deur open.