Chapter OO4

Beneden in de eetkamer was het een totale chaos. Bellatrix zat met haar handen in het haar, sommige van haar tranen vielen tevergeefs op tafel. Haar zus, Narcissa, was op de stoel van Chloë geschoven en had een arm om haar zus heen geslagen. Lucius en Draco waren in een heftige discussie verweven, over het feit dat dit alles Draco's schuld was. De andere mensen zaten met elkaar te praten over het meisje dat zomaar de kamer was uitgelopen onder het ziedend oog van de Dark Lord. Sommige zaten verveeld voor zich uit te kijken of genoten van het tafereel dat zich voor hun ogen afspeelde. Voldemort zat nog steeds op de stoel aan het hoofd van de tafel. Zijn handen bijeen en zijn mond gesloten. Zijn ogen waren gericht op de deur, maar zijn oren hoorde duidelijk de muziek van boven. Zijn Death Eathers hadden hem goed geïnformeerd, het meisje had een speciale gave wat betreft muziek. Ze kon mensen verschillende emoties laten voelen door middel van haar zang.
'Hoe kan ze dit nou doen, Cissy? Ze weet hoeveel dit afhangt van wat er in de wereld gebeurt. En dan die reactie toen ik haar over haar adoptie vertelde.' snikte Bellatrix.
'Rustig Bella. Chloë is gewoon geschokt, verdrietig en teleurgesteld. Maar waarschijnlijk is het grootste gedeelte van haar gewoon boos. Dat hebben tieners rond haar leeftijd. Daar kan je niets aan doen. We moeten gewoon het beste ervan hopen.' zei Narcissa, terwijl ze de zwarte haren van haar zus uit haar gezicht strook. Ze voelde medelijden voor haar zus.
'Je kent Chloë niet, Cissy. Ze kan je dagen negeren, zich alleen opsluiten in die verrekte muziek kamer en een Alohomora spreuk op de deur gebruiken om hem dicht te houden. Ik hoop dat mijn meisje me vergeeft, en haar lot aanvaard. Hopelijk zegt ze nu niet alles af. Want als Chloë een ding in haar hoofd haalt, moet het afgemaakt worden.' zei Bellatrix. Ze hief haar hoofd op en keek naar Lucius die Draco bij zijn schouder had gepakt en recht tegenover zijn zoon stond.
'Nu blij Draco? Als jij gewoon had gedaan wat de Dark Lord jouw had opgedragen, was dit alles niet gebeurt. En waarom mag dat meisje jouw eigenlijk niet? Ze ziet er niet uit als een kwaad meisje.' zei Lucius.
'Zo ziet ze er niet uit nee, maar dat is ze wel. Vroeger heeft ze me zo erg voor schud laten staan voor mijn vrienden, mij pijn gedaan en alle spreuken die ze kende op mij geoefend. Op een gegeven moment was ik er klaar mee, en heb ik onze "vriendschap" verbroken. Nu hoef ik haar nooit meer te zien, en dat had ik voor elkaar. Totdat wij deze onmogelijke opdracht kregen...' begon Draco. De aandacht werd getrokken naar de deur die langzaam openging. Chloë stond in de deuropening, haar handen op haar heupen, wand in haar rechterhand. In haar ogen lag een duivelse blik en op haar lippen een kleine glimlach.
'Goed, aangezien ik er niets in tegenin kan brengen. En ik mijn moeder niet teleur wil stellen. Heb ik me besloten erbij neer te leggen.' vertelde Chloë. Ze liep naar de stoel tegenover Lord Voldemort en liet zich sierlijk op de stoel vallen.
'Goed, heel goed. Chloë.' zei Lord Voldemort.