Met mijn Bagage sta ik hier dan, geen villa zoals ik verwacht had maar een typisch Duits bescheiden huisje.
Ik heb nog maar net op de bel geduwd of er komt al een klein meisje, ik schat een jaar of 4 de deur openen.
'Hallo, ben jij de mevrouw die op mij komt letten?' 'Ik buk me zodat ik op haar hoogte kom.
'Ja dat ben ik, maar je moet me geen mevrouw noemen hoor, noem me maar Brooke.'
'Leuk dat je er bent Brooke.' Dit kwam duidelijk niet uit het meisje haar mond, maar uit die van de persoon achter haar.
Ik stel me terug op gewone lengte. 'Dan moet u Mr. Kaulitz zijn?' zeg ik terwijl ik zijn hand schud.
'Ja, maar noem me maar Tom. Wil je niet binnenkomen het is nogal frisjes.' 'Ja natuurlijk.' Ik draai me om, om mijn bagage te nemen maar word al snel tegen gehouden.
'Ik zal dat wel doen, Aïcha toon jij Brooke het huis?' Ze heeft nog geen ja uitgesproken of trekt me al mee aan mijn hand.

'Hier mag je je jas en sjaal aan hangen.' Ik volg haar bevelen op en hang mijn spullen aan de kapstok.
Ze lijdt me door het hele huis, het is best nog groot binnenin, wat je van buitenaf niet zou verwachten.
Alles is modern maar toch gezellig ingericht. 'En dit is mijn kamer, naast de jouwe.' Een typische prinsessenkamer, zachtroze muren,
een gebroken wit hemelbed met veel kussens op, een kast met handvatjes in de vorm van kroontjes en een nachtkastje met daarop een lamp en fotokader.
'Mooie kamer heb jij. Ik wou dat ik hier mocht slapen.' zeg ik lachend. 'Als je bang bent 's nachts mag je wel bij mij komen liggen.'
'Dat zal ik zeker doen.' ze schud even met haar haren wanneer ik over haar hoofdje wrijf.
'En dit is jouw kamer.' Het ruikt naar avontuur, smaakt naar wildernis en voelt tropisch aan.
Het tweepersoonsbed, nachtkastje, kleerkast en bureau allemaal uit dezelfde materie, zacht eikenhout. De muren precies zoals in de reclames van Levis, op de site zouden ze het beschrijven als: Colores del mundo; Kenia.

'Wat vindt je ervan?' vraagt de jongeman die op mijn koffers leunt. 'Mooi, helemaal mijn smaak.' 'Ik dacht als Aïcha haar helemaal afmat heeft ze op het einde van de dag toch nog een plaats waar ze tot rust kan komen.'
'Dank u, ik waardeer het.' 'Het is graag gedaan en je mag me gerust met je of mijn naam aanspreken. Kom we laten Brooke haar spullen uitpakken, wie het laatst beneden is, is een ...' En Hop weg is het kleintje al rennend naar beneden.
'Ik maak vanavond het eten.' Met die zin loopt hij de kamer uit, zijn dochtertje achterna.

Reageer (2)

  • Humane

    Leuk !
    Ik had dit idee nog nergens gelezen met Tom en co.
    Hihi.

    1 decennium geleden
  • Anxioueus

    Je hebt een leuke manier van schrijven ;D

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen