029~

Twenty Nine

Nicklas Bendtner

‘Denk je echt dat ze naar het station is gegaan?’ vroeg ik terwijl ik het gaspedaal nog iets dieper indrukte. ‘Ik weet wel zeker, er is geen andere mogelijkheid.’ Mompelde Cesc en hij staarde naar buiten. Cesc kwam later en had daardoor de hele confrontatie met Nia gemist, wat misschien ook wel beter was. Ik denk niet dat Cesc Jack anders heel had gelaten, aangezien Jack nu al met een gebroken neus en een blauw oog rond loopt. We kwamen bij het station aan en stapten snel de auto uit. ‘Waar moeten we in godsnaam zoeken? Er zijn hier ik weet niet hoeveel verschillende perrons.’ Zei ik en ik keek Cesc moedeloos aan. Dit gaat een onmogelijke klus worden. ‘Jij neemt alle even perrons, ik de oneven.’ Zei Cesc en hij rende weg. Dit gaat alsnog een moeilijke taak woorden, gelukkig dat we profvoetballers zijn. Een goede conditie kunnen we nu wel gebruiken.

Ik kon niet meer, ik heb nou bijna alles gehad en nog heb ik Nia niet gevonden. Ik stopte even met rennen en probeerde op adem te komen. Misschien is mijn conditie toch niet zo goed als ik dacht. Ik haalde nog eens diep adem en ging toen verder met mijn zoektocht. Nadat ik het laatste deel gehad had ging ik terug en kwam ik al gauw Cesc tegen. ‘Ze is nergens.’ Pufte hij en hij veegde langs zijn voorhoofd. ‘Ik wist het zeker, ik wist zeker dat ze hier heen zou gaan.’ Mompelde hij. Ik probeerde mijn ademhaling weer normaal te krijgen en keek Cesc bezorgd aan. ‘Kom we gaan terug naar de auto, we moeten toch ergens anders kunnen zoeken?’ zei ik en we liepen samen richting de uitgang. ‘Wat is dat?’ vroeg ik verbaasd en ik wees naar een spoor van druppeltjes. ‘Het lijkt wel bloed.’zei Cesc en hij volgde het spoor. ‘Cesc kijk.’ Fluisterde ik en ik wees naar een meisje wat alleen stond. Haar kleren vol scheuren, vol gesmeerd met bloed. Ze had een zelfverzekerde blik in haar ogen, maar toch zag je haar twijfelen. Ineens liep ze weg.’KOM! Voordat het te laat is!’zei ik en ik trok Cesc mee. Als alles maar goed gaat..