27- Aanvaard het nu gewoon...

Felix en Embry stonden voor de 2e keer in 2 dagen tegenover elkaar. 'Ah, neen hé.' zei ik irritant. Ik trok me los bij Felix en ging tussen die twee haantjes staan. 'Wat is jullie probleem?' vroeg ik, hen om de beurt aankijkend. Geen van de 2 leek te antwoorden. 'Wat heb jij om tussen 2 bovennatuurlijke wezen te gaan staan op het moment dat ze klaar staan om te vechten?' vroeg een stem. ik keek om en zag Quil vragend aankijken. 'stel dat jij CLaire en ... Jake of Embry klaar zag staan om te vechten, zou jij aan de kant blijven staan?' vroeg ik. Hij schudde zijn hoofd. 'Ik hef Clair op en draag haar weg'zei hij simpel. 'Wel, dat zie ik mezelf nog niet meteen doen met Felix of EMbry.' zei ik Sarcastisch. EMbry keek naar mij en iets in me zei dat hij smekend keek. dat hij me wou smeken om iets. 'Wat is er mis, Embry?' vroeg ik terwijl ik Felix probeerde te laten zitten. zelf zette ik me weer in het midden, maar nu op de grond. Nessie kwam op mijn schoot zitten, en Rose zat naast me. Niet meteen omdat ze niet wou dat ze zouden gaan vechten, maar eerder voor Nessie, en hopelijk ook een beetje voor mij. 'Je wil je laten veranderen in zo'n...' hij leek niet uit zijn woorden te komen. 'Parasiet?' zei hij uiteindelijk. Felix gromde. Ik rekte naar achter en legde mijn hand op z'n knie om hem te kalmeren. Quil ging naast zijn maatje staan, net zoals Seth. Hij keek naar me, ik zuchtte.'Ja, en ik denk niet dat het nog zo lang zou duren. ALs het aan mijn vader gelegen zou hebben, was ik waarschijnlijk al een tijd een vampier.' zei ik. Embry keek me aan. 'Ik dacht dat je je ouders niet kendE?'vroeg hij, en het leek hem niet op te vallen hoe erg veel pijn dat deed. 'Ik bedoel Aro en Caius. Marcus had geen haast.' zei ik. DIe namen zeiden hem veel. 'DIe Italianen?' vroeg hij verbaast. Ik knikte verdedigend. 'Dat bewijst ook dat zelf "mensenbloed-drinkende" vampiers, de normale vorm laten we maar zeggen, zich ook kunnen inhouden. Zelf als ik mijn vinger sneed.' zei ik en ik dacht even een geluidje te horen. Bella keek naar een emotieloze Jasper, had ik iets verkeerds gezegd? Ik kon er nu even niet over na denken. Embry rilde even en ik twijfelde of het van woede of van koude was. 'DIegene die de Cullens wilden vermoorden, een paar maand geleden?' vroeg hij. ik knikte. 'Caius en Aro laten zich soms meeslepen, en het is wel zo dat ze Bang zijn voor Carlisle, voor de groep "vechters" die hij kon optrommelen. Voor de "macht" die hij heeft, vooral Caius heeft moeite om te aanvaarden dat Carlisle niet op macht uit is.' zei ik terwijl ik me draaide naar Carlisle die bedenkelijk voor zich uit staarde. 'Was je vriendje niet degene die dat blondje vermoorde, diegene die de Cullens verlinkt had?' vroeg hij met een klein glimlachje, alsof hij verwachtte dat ik net zoals gisteren weer verbaast ging omkijken en Felix zou smeken te zeggen dat het niet waar is. 'Jammer genoeg wel.' zei hij. 'Hij volgt orders op, hij kon niet erg veel anders.' zei ik verduidelijkend. Embry schudde zijn hoofd. 'En je wilt na dat alles nog steeds een vampier worden?' vroeg hij verbaast. ik knikte. 'Wel, het is door mijn biologische ouders beslist.' zei ik. 'Veel keuze heb ik, noch Aro.' ik keek hoe de Cullens daarop reageerden, Bella en Edward keken elkaar even aan, maar keken dan weer weg zonder iets te zeggen. 'Je weet niet wat er allemaal van afhangt, zelf ik weet dat niet allemaal. Alleen de 3 oudste weten het.' zei ik. Felix legde zijn hand op mijn schouder, alsof hij Embry wilde duidelijk maken dat ik al bezet was. Hij had gisteren het deeltje over de Crush die Embry en Seth(?) hadden voor mij. 'Je hebt je hele leven bij moordenaars gewoond, je "vriendje" is een bloed drinker, mensenbloed dan nog, en jij wordt dat ook.' zei hij verhit. 'Je hebt altijd een keuze! Je kan ze zeggen dat je niet wilt, loop weg!' zei hij. 'Ik ga met je mee, dat beloof ik je.' zei hij. Ik schudde mijn hoofd. 'Niet dat ik er een probleem mee zou hebben, maar ik weet dat je nog nooit hebt proberen weg te lopen van de Volturi. Het gaat niet, ik spreek uit ervaring.' zei ik met een kleine glimlach voor Felix. 'en Embry, ik ben opgegroeid met het idee dat ik op mijn 17e onsterfelijk zou worden.' zei ik. 'Ik ben er al aan gewend geraakt, en dat is ook wat mijn biologische ouders geplant hadden. Dat moet je accepteren.' zei ik. EMbry kon niets meer zeggen. 'Op je 17e?' vroegen Seth en Quil. Ik knikte. 'Over een jaar ongeveer, ik ben over een half jaar 17, dus over een jaar ongeveer.' zei ik. De wolven wisten niet meer waar ze het hadden. Ik liep naar binnen. Geloof me, ik wou dat ik ze kon geruststellen, maar dat kon ik niet. Aro had het me altijd al voorgehouden, ik zou een vampier worden, en ik kon er goed mee overweg. Daarbij kwam dat ik bij Felix kon blijven, voor de rest van de eeuwigheid...