021

Mijn gezicht trok weg. Als ik ergens niet tegen kon was het horrorfilms. Als ik dan s’avonds in bed lig, hoor ik allemaal vreemde geluiden waarvan er sommige misschien nog niet eens zijn. Ik zat samen met Gregory op de bank en zag de film liggen. De film heette “Drag Me To Hell”. Alleen de titel al. Gregory kwam aanzetten met 2 flesjes bier en een bak popcorn. Toen de film begon zat ik al helemaal doodsbang te kijken. Gregory keek mij aan en begon te lachen. Na een tijdje begon de film toch wel heel eng en ze werd door onzichtbare dingen tegen de muur aangegooid en overal achtervolgd door een of andere geest. Zonder dat ik het door had, kroop ik helemaal tegen Gregory aan, die zelf begon te glimlachen. Ik had het doodsbenauwd en had een kussen vast. Elke keer als de vrouw gilde, gilde ik ook. Aan het einde begon ik echt te gillen toen er opeens een gat kwam bij het treinspoor. Hij suste me, maar ik was heel erg bang. Daar gaat hij spijt van krijgen. Toen we nog een andere, voor mij leukere, film hadden gekeken, gingen we toch maar eens naar bed. Het was de bedoeling dat ik in het logeerbed ging, maar helaas voor hem was ik te bang om alleen te slapen. Daar lagen we dan, met zijn tweeën in 1 bed. Ik keek hem aan en opeens verlangde ik enorm naar zijn lippen. We keken elkaar aan, voor een lange tijd. “Zullen we maar eens gaan slapen?” Zei Gregory. Ik knikte en kroop dichter naar hem toe. “Wat doe je?” Vroeg hij lachend. “Ja, moest je maar geen horrorfilm aanzetten.” En ik sloeg een arm om hem heen. Hij begon te lachen. Na 5 minuten stilte hoorde ik opeens: “WHAAAAAAAAAAAAAAH” En ik gilde de longen uit mijn lijf. Toen keek ik naast me en zag Gregory zich kapot lachen. Oh, wat leuk… Ik had echt spijt dat ik niet gewoon naar huis was gegaan. Daarna gingen we weer slapen en ik viel na 2 uur pas in slaap.

Die volgende ochtend was ik nog lang aan het slapen en toen ik wakker werd scheen de zon in mijn ogen. “Goedemorgen zonneschijn.” Hoorde ik Gregory zeggen. “morgen…” zei ik nog half slapend. Na een kwartiertje stond ik op en liep ik naar zijn keuken, waar hij een heel ontbijt voor ons had klaar staan. Wat lief! Ik ging daar met mijn slaperige kop op een van de stoelen zitten en Gregory ging er tegen over zitten. Hij had eieren gebakken, verse ju d’orange gemaakt, harde broodjes warm gemaakt en ook verse aardbeien op tafel. “Een goedmakertje van gisteravond.” Zei hij met een klein glimlachje. “En dat is helemaal geaccepteerd” Ze ik en mijn ik keek mijn ogen uit. Na zo’n uur aan het ontbijt gezeten te hebben, mocht ik gaan bankhangen en Gregory zei dat hij ging opruimen. Toen hij dat eenmaal gedaan had, moest Gregory naar de ArenA en daar een wedstrijd houden. Ajax – Vitesse. “Dan ga ik wel naar huis” Zei ik, maar daar was Gregory het niet mee eens. Ik ging mee naar die wedstrijd. Maar ik als PSV-supporter ging dus niet in dat Ajax-vak zitten, dus toen we daar aankwamen ging ik naar het uitvak toe. Gregory keek mij raar aan. “Nog steeds geen Ajax-supporter.” Zei ik en ik gaf hem een knipoog. Hij zuchtte en was het er duidelijk niet mee eens, maar dat moest hij zelf maar weten.