114°

Het derde bord bleek voor Leah te zijn. Nadat iedereen klaar was kwam Santiago met Tagas naar beneden lopen. Ik schrok erg. Tagas was meer gegroeid dan ik dacht in die nacht. Van een zevenjarig kind naar een negenjarig kind. Santiago had dezelfde schrok op zijn gezicht. Ik herstelde me meteen en pakte de koffers. ‘Klaar?’ vroeg Renesmee. Ik knikte en liep naar buiten. Tagas rende met gemak met ons mee naar het vliegveld. De routine herhaalde zich weer, alleen zat Leah nu naast Tagas en zat Renesmee bij Santiago en mij. Aan Jacob te zien vond hij het niet leuk dat Leah meeging, en Santiago had het moeilijk, zijn ogen waren zwart. Mijn ogen worden nu een soort bruin, het kon er menselijk mee door. Ik miste de groene kleur. Ik vond het mooi staan bij mijn rode haar, nu ziet het er zo raar uit. Ik zou moeten wachten met hoe goud erbij zou staan. Santiago keek naar de stoel voor zich met dezelfde blik als gisteren. Zijn nadenkende blik. Het gaf me kriebels. Ik moet erachter komen wat hij denkt, zijn blik is zo nadenkend, alsof hij niet weet wat hij moet doen, alsof hij niet weet of het handig is. Ik wil hem helpen, maar dan moest hij het me eerst vertellen.