113°

Tussen mijn verhaal viel hij in slaap. Zijn knuffel in zijn handen liggend tegen mij aan. Telkens als ik bewoog maakte hij schrikbewegingen. Dus bleef ik maar bij hem liggen. Na een tijdje kwam Santiago de kamer in lopen. Ik hoorde en rook hem wel, maar ik had mijn ogen gesloten. Het gevoel om in slaap te kunnen vallen zal altijd blijven, alleen kon ik het niet. Ik miste het verschrikkelijk erg. Beweging op het bed maakte me er bewust van dat Santiago bij ons kwam liggen. Ik opende mijn ogen en draaide mijn hoofd naar hem toe. Zijn armen lagen om mij heen. Ik leek wel gevangen, gevangen door twee grote armen en twee kleine armen. Ik leek wel een knuffelbeer. Ik grinnikte zacht bij de gedachte. ‘Waar zijn Renesmee en Jacob?’ fluisterde ik. ‘Beneden.’ Ik knikte en keek weer naar Tagas. Het was een schatje, maar ik wist gewoon dat die tijd snel voorbij zal gaan. Hij leek weer gegroeid te zijn in deze nacht. Zodra we thuis zijn zal ik het aan Carlisle vragen. Ik keek uit het raam en zag de zon opkomen. Een glinstering bedekte de kamer. Santiago liet me los toen hij merkte dat ik voorzichtig uit Tagas greep probeerde te komen. Toen dat gelukt was trok ik mijn schoenen weer aan en liep de trap af naar beneden. Jacob lag languit op de bank te slapen. Een vieze geur vanuit de keuken liet merken dat Renesmee aan het koken was. Ik liep de keuken in en ging op het aanrecht zitten. ‘Lekker geslapen?’ vroeg ik. Ze knikte en schoof drie eieren op drie borden. Ik trok mijn wenkbrauwen kort op. ‘Jij lekker geslapen?’ grinnikte ze. Ik knikte. ‘Heerlijk.’