013~De tas

Laura POV
In de auto deed ik een paar ademhalingsoefeningen en probeerde ik me mentaal voor te bereiden op een mogelijke ontmoeting met Bill of Tom. Ik was zeker dat, éénmaal ze wisten dat ik in de buurt woonde, of was, ze niet zouden stoppen eer ze me opnieuw gevonden hadden. Ik hoopte dat ze het niet deden, maar met die twee wist je het nooit.

Tokio Hotel POV
Gustav was niets te vroeg gekomen met de auto. Samen met Georg en Gustav hielp hielpen de nog meer dan half verdoofde Bill en Tom in de auto. 'Ga je haar volgen om te weten waar ze woont?' vroeg Tom zacht. Georg keek naar hem, en zag ineens de jonge, kleine, half schuchtere Tom die er was geweest toen Laura net vertrokken was. Het was als een Déjà-vu gevoel in een oudere versie. Tom en Bill leken weer de kleine, o zo gemakkelijk gekwetste jongens die ze waren toen Laura de eerste keer besloten had om weg te gaan, en alle banden te verbreken. Ook toen wilden Bill en nog meer Tom niet bevatten dat ze hen niet meer wilde zien. 'Ik zou het kunnen doen, Tom.' zei Georg uiteindelijk. 'Maar ze heeft de auto al gezien dus weet ze dat wij het zijn.' zei hij. 'Dat heet stalken, Georg. En blijkbaar is dat verboden.' zei Gustav aanvullend. Bill lachte zachtjes toen Georg zacht tegen zijn hoofd sloeg, alsof hij verbaast was dat hij vergeten was dat Stalken strafbaar was. 'Dat is toch al een.' Dacht Georg. Toen Tom zag waar Georg stopte, zuchtte hij; het huis van zijn moeder.Simone zag hoe verdwaast de tweeling voor zich uit staarden, en maakte zich zorgen. Net zoals Laura's moeder dat gehad had toen ze ALyona's bange gezicht zag. 'Hebben ze drugs genomen?' vroeg ze verbaast. Gustav lachte; 'Nee, maar het heeft ongeveer hetzelfde effect, hé?' Simone begreep hem niet en keek bezorgd naar haar zoons. 'Misschien was het niet zo'n goed idee om tickets aan ALyona en ZOran te geven.' zei Georg. 'Waarom niet?' vroeg ze een tikkeltje opstandig. 'Omdat het hun grote zus, Laura Schuldz, was die reed.' zei hij. 'En ze waren er duidelijk geen van beiden klaar voor om elkaar opnieuw te zien.' zei Georg. Simone knikte en zette zich in de lege zetel voor Tom. 'Hoe erg was het?' vroeg ze zacht terwijl ze naar de gezichten van Tom en Bill keek. Noch Bill, noch Tom antwoordde. Ze keek naar Gustav. 'Tom en Bill zeiden zoals nu te weinig, en Laura... was luidruchtig, en nogal kort van stof.' zei die. Plots haalde Gustav een tas uit. 'Van ALyona, is ze vergeten, maar in de bui dat Laura was, ik durfde niet dicht genoeg gaan om die terug te geven.' zei hij. Tom draaide zich en probeerde de tas te grijpen met zijn goeie arm, maar Georg was hem voor. 'Laat ik die maar eens terug brengen.' zei hij. TOm keek raar op. Ik denk gezien te hebben waar ze werkt, of het ergens gehoord te hebben. Laten we hopen dat ze vanavond moet werken, want anders ga ik niet veel slaap hebben.' zei hij terwijl hij naar de keuken. Simone en Gustav gingen mee, Tom wou ook mee. 'Nee, Tom. ik ga alleen, laat jij maar naar je arm kijken.' zei Georg snel. Tom liep naar een andere kamer en even later hoorden ze hem gitaar spelen, luider en harder dan normaal. 'Hij probeerde haar tegen te houden, ze ..' Georg wist niet echt wat hij moest zeggen. 'heeft zijn arm over gedraaid, zoals altijd als ze dat niet graag heeft. Ze mag dan wel gegroeid zijn, maar ze is nog niet erg veel van aanval methode veranderd.' zei Simone Zacht voor Georg vertrok. Gustav bleef om Tom en Bill in de gaten te houden, want voor het moment, konden ze niet tegen erg veel.