020

Een glimlach kwam op zijn gezicht. “Simone!” Ik zag uit mijn ooghoeken Maarten omkijken en ook daarbij kwam een glimlach op zijn gezicht te staan. Ik glimlachte terug naar Gregory. “Hoe gaat het?” Vroeg ik helemaal blij. “Ja, wel goed, met jou dan?” Een grijns kwam op mijn gezicht te staan. “Ik wou Maarten eigenlijk alleen maar spreken en jou ontwijken, maar te vergeefs. Dus nu gaat het niet meer zo goed eigenlijk.” Ik keek hem pestend aan en hij keek verdrietig terug. “Nou, dan praat maar alleen met Maarten.” Zei hij overdreven verdrietig. “Zal ik vooral doen.” Zei ik met een glimlach. “Maar nee, met mij gaat het wel goed.” Hij keek even naast mij en naar verschillende fans. “Uhm, is het goed als we dadelijk verder praten? Ik moet nog even wat fans verblijden met een foto en handtekening.” Hij knipoogde naar me en ik gaf een goedkeurende blik. Maarten had er blijkbaar genoeg uitgedeeld, want hij kwam naar mij toe toen Gregory weer met zijn eerste handtekening bezig was. “Simone! Hoe gaat het meid?” Ik glimlachte. “Goed hoor, met jou?” “Alles zijn gangetje, hé!” Ik knikte lachend. “Goeie training gehad?” Hij knikte. “Heb jij eigenlijk al zo’n training gehad bij PSV?” Toen hij PSV zei hoorde ik geen greintje verachting voor PSV of zoiets dergelijks, wat ik wel had verwacht. We maakten een praatje en Gregory en Maarten gingen even omkleden, waardoor ik me enorm verveelde. Na zo’n 15 minuutjes waren ze er weer en ik ging samen met Gregory naar zijn huis. Daar aten we twee worstenbroodjes en hij moest eigenlijk gaan trainen. Ik ging mee als zijn personal coach, maar eigenlijk zat ik hem daar alleen maar af te kraken en zeggen dat zelfs ik beter kon. Dat laatste had ik beter niet kunnen zeggen, want opeens moest ik 70 kilo optillen. Ik ging haast dood, maar gelukkig kwam Gregory mij al snel te hulp. Dan maar even ergens chillen. Na zo’n uurtje getraind te hebben had Gregory er genoeg van en ging hij even douchen. Daarna gingen we naar Rick, ik wist echt niet over wie hij het had. Hij zei dat ik dat wel wist, maar ik kon mijn vinger er niet op leggen. Hij had de hele tijd als ik er naar vroeg een grijns van oor tot oor. Toen we daar aankwamen en een donkere jongen kwam naar buiten met een tattoo op zijn gezicht, wist ik meteen wie hij bedoelde. Kleine Viezerik. Gregory stelde mij voor en we gingen chillen binnen in zijn huis. Tegen de avond aan gingen we een keer naar Gregory zijn huis alweer. Rick was echt een toffe gozer en je kon er echt mee lachen, maar hij is heel erg eerlijk waardoor hij soms grof over kan komen. We gingen naar huis en aten daar wat. Opeens dacht ik er aan dat ik nog naar huis moest, maar die gedachte werd al snel opgelost. “Wil je hier blijven slapen?” Vroeg Gregory uit het niets. “Tuurlijk, maar ik heb geen pyjama.” Gregory zette een grijns op. “Mijn kleren zijn groot genoeg lijkt me.” Ik begon te glimlachen. Daarna zag ik dat Gregory een nog grotere grijns op zijn gezicht had. “Wat?” “Jij. Ik. Horrorfilm. Vanavond.”