Chapter OO3

'Ho, eens! Wat!' riep Chloë terwijl ze opstond en haar handen op de tafel liet neerkomen met een harde klap.
'Nooit!' viel Draco haar bij. Chloë gaf hem een kwade blik, een het-is-allemaal-jouw-schuld-dus-hou-je-mond-dicht-blik.
'Ja, aangezien Chloë en haar twee vriendinnen binnenkort naar Hogwarts gaan, leek mij dit de beste oplossing.' zei Lord Voldemort.
'Nee! Ik ga niet...ben je helemaal...iew...niemand vraagt wat aan mij...echt niet! Moeder!' riep, zei, fluisterde Chloë. Haar moeder haalde haar schouders op.
'Wat de Dark Lord wilt, dat zou gebeuren, Chloë. Geen tegenspraak.' zei haar moeder.'
'Maar het is mijn nicht! Dat...dat...dat kan toch niet! Dat is toch...tegen de wet!' riep Draco.
'Ha! Ook dat, jammer! Je plan kan niet doorgaan, wat jammer nou!' riep Chloë terwijl ze een zucht van opluchting liet.
'Chloë is geadopteerd.' zei Lord Voldemort.
'Wat?!' riep Chloë weer, 'Het gaat wel lekker hier, hè! Eerst komt u doodleuk aan dat ik iets moet beginnen met Malfoy, wat dus nooit gaat gebeuren! En dan ook nog eens dat ik geadopteerd ben. Geweldig.' zei Chloë, het laatste sarcastisch.
'Het is waar, schat.' zei haar moeder, fluisterend.
'Jezus! Heeft dan niemand hier geen geheimen voor mij! Dus dit allemaal is waarom ik opeens het zonnige Spanje moet inruilen voor dit godvergeten Engeland!' zei Chloë. Ze schoof haar stoel naar achteren en begon de kamer uit de lopen.
'Chloë Arabella Melanie Lestrange! Kom onmiddellijk terug hier!' riep haar moeder haar toe.
'Waarom? Mijn echte achternaam is toch geeneens Lestrange!' riep Chloë. waarna ze de kamer uitliep een naar boven rende. Na kwaad en haar zicht verblind door de tranen die uit haar ogen liepen, rende ze verschillende deuren voorbij. Toen bleef ze stil staan en opende een deur aan haar rechterkant. Gelijk voelde ze rust door haar trekken. Een van de vier muren was volledig vol met spiegels, de vloer was van licht laminaat met de perfecte gladheid, er stond een grote muziek instalatie tegen de muur en in de linkerhoek stond Chloë's trots en lieveling. Een witte vleugel.
Chloë liep erheen en ging op het zwarte stoeltje zitten. Ze legde haar dunne vingers op de toetsen en sloot haar ogen toen ze de toetsen indrukte. Na een diepe zucht begon ze te spelen. De tonen van het lied: Turning Tables, vulde de kamer en na een tijdje begon ze zacht mee te zingen.

Next time I'll be braver
I'll be my own savior
When the thunder calls for me
Next time I'll be braver
I'll be my own savior
Standing on my own two feet

I I won't let you close enough to hurt me
No, I won't ask you, you to just desert me
I can’t give you, the heart you think you gave me
It's time to say goodbye to turning tables
To turning tables
Turning tables, yeah
Turning ohh

Verdriet vulde de kamer, net zoals verraad en onwetendheid. Dit was een van de vaardigheden van Chloë. Ze kon met haar stem dingen laten gebeuren. Met een kwaad lied konden er erge dingen gebeuren, maar ze kon met een vrolijk lied de hele ruimte goed laten voelen.
Door haar gingen alle emoties, alle ideeën en alles waarvan ze geen idee had wat ze moest doen. Ze voelde zich elendig, miserabel en verloren.
Ik heb geen andere keus, ik moet doen wat mijn moeder en de Dark Lord mij opdragen. Anders is het met me gedaan, anders heb ik grotere problemen dan ik nu al heb.
Ik moet iets beginnen met Draco Malfoy.