Hoofdstuk 2

Chester bekeek de weilanden om hem heen. "Weilanden?" dacht hij "Die horen hier niet." Chester keek achterom om te zien of die rare lichtgevende poort er nog was, maar daar was niets te bekennen. "Mischien was het wel magisch" dacht Chester. "Nee, zoiets als magie dat bestaat niet!" Chester keek naar de lucht en dacht:Ik kan maar beter beschutting zoeken het word zo donker hier. Chetster begon te lopen opzoek naar bruikbare dingen of onderdak. Na een hele tijd lopen zag hij vuur branden in een dal waar als een van de weinige plekken bomen groeide. Chester sloop op het vuur af en zag iemand vastgebonden aan een paal waar enorme mensen omheen dansten. Na een tijdje stopten ze met dansen en liepen ze allemaal op de vastgebonden af. De man slaakte een kreet en probeerde tevergeefs te ontsnappen. De man gilde het uit van de pijn. Chester zette het op het lopen weg zan deze plek. "Trollen" dacht hij bij zichzelf. Na een heel eind rennen dacht hij wel veilig te zijn en begon hij weer te lopen. Weer zag hij licht tussen de bomen door schijnen, maar dit licht was afkomstig van een kasteel. Chester sloop naar het raam en keek naar binnen. Binnen stonden een paar deftige mensen met cocktail in de hand met elkaar te praten. De kamer was groot en verlicht door fakels aan de muur. Een dienst meisje had Chester gezien en snelde de kamer uit. Even later nam ze Chester mee naar binnen gaf hem wat schone kleren en wees hem een bed om in te slapen. Chester viel als een blok in slaap. Niet wetend wat de volgende dag hem zou brengen