You're such a pessimist. #1.

Chelsea POV.
Met mijn hoofd rustte ik op Se7en's blote borstkas. Hij ademde langzaam in, en weer langzaam uit. Het was compleet donker in de kamer, en alleen de tv de stond aan. Se7en keek naar het beeldscherm, terwijl de felle kleuren terug geprojecteerd werden de duisternis in. Antz was bij zijn vriendin, Phat J en MikL waarschijnlijk in het café. Inspiratie opdoen, en het meest zuipen. "Heb jij het ook zo warm?" hoorde ik Se7en zeggen. Ik had mijn ogen gesloten. Ook al klonk dit als een slechte openingszin, het was alles behalve. "Nee, ik haal wel even wat te drinken. Wil jij ook wat?" vroeg ik. Ik ging rechtop zitten en keek naar Se7en, die gefascineerd naar de televisie keek. Hij keek opeens naar mij. "Hebben we bier?" Ik kon nog net zijn glimlach zien. "Het zou me verbazen als we dat niet hadden," glimlachte ik terug. Ik liep naar de keuken en haalde twee flesjes bier uit de koelkast. Ik schudde met één flesje, en keek even naar Se7en. Se7en en ik waren maatjes, roomies. Ik kende Se7en echt al heel mijn leven, en nooit waren we verder dan 10 km van elkaar verwijderd. Ik liep terug naar de woonkamer, en gaf Se7en het flesje waar ik zojuist mee geschud had.
Se7en brak het flesje open, en het bier spoot omhoog. Geschrokken keek hij naar het flesje. "Nu is de bank vies!" Ik schudde mijn flesje ook, en mikte op Se7en. Ik brak het los, en de volledige inhoud spoot op Se7en.