O35

Susan Ann Brooks

‘Auw!’
‘Zit nou eens stil!’ Lily is al minstens drie kwartier mijn haar te mishandelen en toch zit het volgens haar nog steeds niet goed genoeg. Lily zelf ziet er prachtig uit, maar daar heeft ze dan ook aardig wat tijd in gestoken. Ik kan me niet herinneren dat ik haar toestemming heb gegeven om zich met mijn verschijning te bemoeien, maar toch zit ik hier al uren terwijl ze probeert elk detail van mijn uiterlijk er zo goed mogelijk uit te laten zien.
‘Bijna klaar.’ Mompelt ze ineens en ik glimlach opgelucht als ik haar nog een paar laatste spreuken hoor mompelen, die ervoor moeten zorgen dat alles goed blijft zitten. ‘Wat vind je?’
Als ik naar de spiegel loop om het eindresultaat te zien, moet ik zeggen dat Lily goed haar best heeft gedaan. Mijn blonde haar zit opgestoken en een paar plukjes vallen krullend langs mijn gezicht en de make-up die ze op mijn gezicht heeft aangebracht past perfect bij de blauwe jurk die ik heb uitgekozen toen ze me meesleurde naar Zweinsveld.
‘Ben je klaar?’ Lily komt achter me staan en kijkt me via de spiegel aan.
Ik haal even diep adem en glimlach dan. ‘Ja.’
Ze lacht even en steekt dan haar arm door de mijne waarna we de leerlingenkamer uitlopen. Ik heb met Remus bij de deur van de Grote Zaal afgesproken. En als ik de trap afloop kijk ik even rond of hij er al staat. Zijn ogen worden een beetje groter als ze de mijne ontmoeten, maar dan glimlacht hij en loopt naar de trap om mijn hand te pakken als ik de laatste paar treden afloop.
‘Je ziet er prachtig uit.’ Zegt hij als ik beneden ben.
‘Dank je.’ Ik voel dat ik rood word en draai mijn hoofd snel weg. Als ik Sirius zie verdwijnt mijn glimlach en ik kijk snel weer naar Remus. ‘Zullen we gaan?’ Vraagt hij, met een zwakke glimlach.
Ik knik en samen lopen me weg. Sirius keek me heel raar aan, in zijn ogen was verdriet, woede en jaloezie af te lezen en even voel ik me schuldig, maar dat gevoel verdwijnt als ik de Grote Zaal zie. Het is prachtig versierd en ontzettend druk, toch staan er nog niet zoveel mensen op de dansvloer.
Remus kijkt me grijnzend aan. ‘Dansen?’ Ik twijfel even, maar knik dan, ik ben er nu toch.


Tadaaa, nog een hoofdstukje c: Ik ben echt veel te lang met dit hoofdstuk bezig geweest, maar het is er en daar gaat het om. Ik ben echt mijn inspiratie voor dit verhaal kwijt, maar ik ga het wel afmaken. Ik ben alleen bang dat het minder hoofdstukken worden dan ik dacht... Om precies te zijn; 50.

Ps. Zou ik misschien ook een keer in de top-stories mogen?