2.3

Samira had besloten om een avondje bij Ibrahim te slapen omdat ze geen zin had in het gezeur van haar vader over Ibrahim en het feit dat hij naar FC Barcelona zou gaan. Ze wist dat ze het moeilijk zou krijgen met het feit dat hij naar Barcelona zou verhuizen en ze niet mee kon omdat ze midden in haar examenjaar zat en ze wist ook niet of ze wel van haar ouders naar Barcelona mocht. Ook al had ze het er nog niet met Ibrahim over gehad ze wist dat het afscheid zwaar zou worden vooral omdat ze nog niet zo lang met elkaar hadden en ze elkaar nu al voor een aantal maanden misschien wel jaren moesten laten gaan. Bij die gedachte voelde ze zich al erg depressief misschien jaren zonder iemand van wie ze houdt. Ze kroop dichter tegen hem aan "Ibi slaap je al?"Vroeg ze. Ze kroop zachtjes uit bed maar het enigste wat hij deed was haar terug in bed trekken en sloeg zijn armen om haar heen. "Ibi laat me los ik wil wat drinken"zuchtte ze maar hij liet haar niet los. Toen hij haar na een tijdje nog niet los liet kroop ze nog wat dichter tegen hem aan en probeerde ze te slapen en niet te denken aan de problemen die haar ouders nog konden maken aangezien er tussen haar en Ibrahim ook nog een groot leeftijdsverschil zat en haar ouders waren daar zwaar op tegen maar daar mocht ze nu niet aan denken. Na een tijdje liggen te woelen in haar bed viel ze rustig in slaap tegen Ibrahim zijn borst.


toen Ibrahim de volgende dag met een lach wakker werd maakte hij zich voorzichtig los uit de greep van Samira die haar in haar slaap vast had gegrepen aan Ibrahim. Toen hij uiteindelijk los was uit de greep van Samira besloot hij te gaan douchen en een ontbijtje voor Samira te maken die ook al vrij snel beneden was nadat hij was gedoucht en het ontbijt klaar was. Samira vond het wel raar om beneden te komen zonder ouders aangezien Ibrahim al op zichzelf woonde maar ze kon ook enorm genieten van de rust die hij had en zij niet. "Heb je er al over nagedacht hoe we dit later moeten doen?"Vroeg Ibrahim na een tijdje om de stilte te verbreken. Ze keek hem eventjes aan, alsof hij haar gedachte kon lezen waar zij een hele avond moeilijk om had zitten doen. "Ik weet niet , we moeten het me ouders nog vertellen en ik wil jou niet kwijt."zei ze. "Dan ga je met me mee"zei hij lachend en gaf haar een kus. Ze keek hem even aan "Ik kan niet zomaar weg hier" zei ze "Natuurlijk wel, je hoeft nog maar vijf weken naar school en ik hoef pas over 2 weken naar Barcelona dus hoeven we maar 3 weken zonder elkaar." zei hij terwijl hij zijn armen om haar heen sloeg. "je hebt wel gelijk, dan maar geen vervolgopleiding"Zei ze vastbesloten en ze zoende hem zachtjes. "Zullen we zo richting me ouders gaan?"Vroeg ze "Is goed"zei hij. Na het ontbijt vertrokken ze samen richting de ouders van Samira om Ibrahim voor te stellen aan haar ouders maar ook om hun plannen te vertellen.