2)Droom en nachtmerrie.

Jacob P.O.V.

Ik hield de deur voor haar open en ze stapte in. Terwijl ik om de auto heen liep bedacht ik me voor de zoveelste keer hoeveel alles meezat vanavond. Ik wilde een leuke bloem voor haar meebrengen en dan kom ik Kim tegen die alles over bloemen weet. Ze had me een witte anjer aangeraden. Die staat voor 'liefde en geluk' perfect voor een eerste date. Toen ik merkte dat ik niets goeds had om aan te doen viel mijn oog net op een wit hemd en een spijkerbroek die perfect waren.
En Bella zag er zo fantastisch uit.
Ze had haar haren opgestoken en dat gaf haar iets elegant. En ze droeg de coltrui en strakke jeans die ze gisteren gekocht had. Ik keek haar glimlachend aan.
"Daar gaan we dan." En ik startte de auto. De hele weg werd er weinig gesproken. We keken elkaar af en toe aan en op die momenten werd er zo veel meer gezegd dan in een lang gesprek.
Voor ik het goed en wel besefte waren we in Port Angeles en moest ik me concentreren op het vinden van een parkeerplek.
Even later zaten we in de zaal. De reclame was nog bezig dus we konden nog even praten.
"Bedankt voor de uitnodiging," zei Bella. Ik haalde mijn schouders op.
"Ik ben blij dat je mee wilde. Je hebt geen flauw idee hoe zenuwachtig ik was." Bella keek me even aan. "O, ik heb denk ik wel een aardig goed idee."
Ik lachte en knikte toegefelijk. Toen ging het licht uit.

Bella P.O.V.

De film begon.
Op het scherm verscheen een groot schip uit de mist. Het zag er erg onheilspellend uit en ik kon het niet laten om een beetje dichter naar Jake toe te leunen. Voor het geval dat, maar toen zag ik een klein meisje op het dek en ontspande ik.
Jake sloeg toch zijn arm om me heen. "Je weet maar nooit met een piraten film," fluisterde hij in mijn oor. Daardoor verwachte ik dat er iets zou gebeuren en inderdaad al snel vonden ze een jongen in het water en zagen ze een brandend schip. Het meisje, Elizabeth Swann, (Jake en ik moesten lachen toen we dat hoorden) ontdekte dat de jongen, William Turner, een piraat was, maar hield zijn geheim, geheim.
Ik schrok toen er ineens uit het niets een piratenschip leek op te duiken en drukte me tegen Jake's borst. Vanuit mijn ooghoek zag ik hem glimlachen en ik voelde hoe hij zijn arm steviger om me heen sloeg.
De film ging verder en Elizabeth was nu een jonge vrouw en ook William was gegroeid. Hij deed me een beetje aan Jake denken.
Zoals hij maar niet uit zijn woorden kwam terwijl hij tegen Elizabeth sprak. Ik lachte zachtjes en Jake keek me vragend aan. Ik schudde mijn hoofd om duidelijk te maken dat het niet belangrijk was.
Tijdens de film dacht ik steeds aan hoe fijn ik me voelde in Jake's armen.
Hoe kon ik ooit zo weg zijn van Edward Cullen? Hij was duidelijk niets voor mij. Te hoog gegrepen en dat vond hij zelf duidelijk ook.
Niet dat Jake minderwaardig was. Edward kwam van een andere klasse en verkeerde duidelijk in een heel andere sociale kring.
We pasten op zo veel manieren niet bij elkaar. En bij Jake zijn was als ademhalen. Heel gemakkelijk. Natuurlijk.
Bij Edward voelde ik me helemaal niet goed. Ik voelde me ongemakkelijk, minderwaardig en ongewenst. Jake was duidelijk beter voor me.
Ik kroop dichter tegen hem aan toen Elizabeth-die ondertussen ontvoert was door piraten-op het dek kwam en zag dat alle piraten levende skeletten waren. Jake sloeg zijn armen beschermend om me heen en hoewel ik nu ook weer niet zo bang was vond ik het fijn.
Natuurlijk ging William achter Elizabeth aan, maar ook de kapitein wilde haar gaan redden. Ik moest weer glimlachen toen ik me inbeeldde dat Jake achter me aan zou komen als ik ontvoerd zou worden door om het even welk soort slechterik.
De film ging verder en Jake speelde afwezig met mijn haar. Ik geloofde niet dat hij met zijn gedachten bij de film was. En daar kon ik erg goed in komen.

Edward P.O.V.

Bella zag er ongelofelijk mooi uit vanavond.
Het stormde en ik had een klein spelletje honkbal wel kunnen gebruiken, maar na twee rondes kon ik mezelf niet meer houden. Ik was te laat geweest om getuigen te zijn van hun vertrek, maar ik kon nog net het einde van de film meemaken. Jacob streelde haar haren en gezicht en drukte haar dichter tegen zich aan iedere keer dat ze leek te schrikken van iets uit de film. Het ging vanzelf. Hij deed het niet omdat hij dat per se wilde. Hij vond het logisch dat hij haar een soort van bescherming bood. Zijn gedachten vlogen alle kanten op.
Voornamelijk dacht hij aan hoe makkelijk alles plots ging. Hij had helemaal geen last meer van de zenuwen sinds hij en Bella gisteren hun gevoelens voor elkaar hadden bekend. Er ging een steek door mijn roerloze hart toen ik terug dacht aan hoe Bella me gisteren beschreven had. Nooit zou ze de mijne kunnen zijn. En toch bleef ik hopen. De film liep ten einde en Jacob begeleide Bella naar de auto. Hij hielp haar instappen en ze kletsten nog wat over de film onderweg naar huis.
Ik voelde het moment aankomen. Ieder moment kon mijn hart finaal gebroken worden. Kon dat? Dat zou ik zo dadelijk merken.

Jacob P.O.V.

Ik zat in de auto en stopte voor Bella's huis. Het licht op de veranda was nog niet aan dus haar vader was er nog niet.
We bespraken de film en lachten er nog eens om.
"Één van de leukste dingen vond ik hoe Jack Sparrow liep. Alsof hij te veel gedronken had."
"Zo sprak hij ook. Waarschijnlijk is hij inderdaad altijd dronken." We lachten samen.
"Ik ben echt blij dat je me vanavond mee hebt uit gevraagd Jake," zei Bella plots. Ik keek haar aan en zij keek naar mij. En toen besefte ik dat dit het moment was waar ik op gewacht had. Het was nu of nooit.
"Weet je wat ik het beste vind van deze avond?" Bella keek me afwachtend aan. Ik streelde met mijn rechterhand haar gezicht en nam het toen in beide handen. "Dit," fluisterde ik en ik bracht mijn gezicht langzaam naar het hare. Ik aarzelde even en drukte mijn lippen toen tegen de hare. Eerst zachtjes, maar toen ze haar armen om mijn nek sloeg harder en serieuzer. Plots leek alles heel logisch. Het was volstrekt normaal dat ik mijn armen om haar middel sloeg en haar rug streelde. Natuurlijk streelde haar handen langs mijn gezicht. Dat was plots de meest normale zaak van de wereld. Want er was harmonie in dit moment. We pasten bij elkaar. We hoorden bij elkaar en we hadden elkaar nodig om te overleven. We waren elkaars zuurstof, elkaars zon.
Ik had geen idee hoe lang we daar zaten, maar we toen we stopten waren we beiden buiten adem. Ik wilde nog wat zeggen maar kreeg de kans niet. We schrokken beiden op van een harde knal van iets dat op het dak terecht kwam. De auto schudde en trilde zodanig dat de ruiten braken. Bella slaakte een gil en drukte zich dicht tegen me aan wild om zich heen kijkend.
"Dat was niet de donder," zei ze met benepen stem.
"Inderdaad liefje. Dat was ik," klonk een melodieuze stem van boven ons. Ik was plots erg gespannen en alert. Er verscheen een gezicht voor het raam. Het was van een man rond de twintig met lang blond haar. Ik keek hem vijandig aan. Hij was bleek en knap ondanks de donker rode ogen.
Mijn instincten waarschuwden me voor het gevaar dat hij vormde.
"Dag mijn beste. Ik vrees dat ik je vriendin even moet lenen." Hij zei het met een wellustige blik in zijn ogen.
"Dan moet je eerst langs mij," gromde ik mijn armen strak om Bella heen.
"Geweldig. Zorgt voor wat adrenaline." Hij snoof. "Hmmmm. Heerlijk."
Ik loste mijn greep zodat ik uit kon stappen om hem op zijn lazer te geven. "Nee!" Bella was niet de enige die schreeuwde. Er klonk nog een andere kreet een woeste kreet en de man werd van het dak gerukt. Even werd hij wazig en toen ik hem duidelijk kon zien werd hij in een houdgreep gehouden door Edward Cullen.
"Jij blijft van haar af!" Schreeuwde hij. Ik begon te trillen toen ik besefte dat hun scherpe geur mijn neus deed branden. Ik trilde en haastte me de auto uit. Wat er ook zou gebeuren Bella mocht niet in de buurt zijn.
"Jake wat ga je doen?"
"Weet ik niet," mompelde ik, maar van zodra ik buiten stond en de twee zag worstelen wist ik het plots heel zeker. Er was maar één manier om Bella te beschermen en dat was door al mijn kansen om haar bij me te hebben te verspelen. Ik liet de trillingen heviger gaan en wierp mezelf met een grom naar voren. Niet te geloven, maar de legendes waren waar. Ik stormde op de vampiers af met de bedoeling Cullen te helpen met scheuren, maar een gil deed me stoppen.


Edward P.O.V.

Nee! Nee, nee, nee! Het kon niet, het mocht niet!
Ik had heel goed geweten dat dit eraan zat te komen, maar dit was te erg. Bella en Jacob Black zaten op dit moment in de auto te zoenen en ik deed er alles aan om het niet meer aan te moeten horen, maar Jacobs gedachten waren erg luid en pas toen ik vijfentwintig kilometer verder was kon ik stoppen, maar dat deed ik niet omdat ik niet het risico wilde lopen om te draaien om hem te vermoorden. Plots kwam ik een geurspoor tegen. Vampier. Ik merkte dat het precies in de tegengestelde richting ging vanwaar ik gekomen was...
Bella!!!
Ik rende zo hard ik kon. Als ik maar niet te laat was.
Ik hoorde al snel zijn gedachten hij was aan het jagen. Daar was ik al bang voor. Ik zette nog een tandje bij, rende harder dan ooit te voren. Ik hoorde hem praten en werd alleen kwader. Ik sprong een boom in en sprintte de laatste paar honderd meter door de bomen zodat ik hem kon bespringen. Ik hoorde dat hij de deur wilde open rukken om eerst Jacob's botten een voor een te breken en dan Bella te...
"Nee!" schreeuwde ik. Ik sleurde hem van het dak en neem hem in een houdgreep.
"Je blijft van haar af!" gromde ik en wilde zijn hoofd eraf rukken, maar hij verast me en het voor ik het goed en wel besefte waren we verwikkeld in een hevig tweegevecht. Ik probeerde me nu te concentreren, net was ik afgeleid geweest door woede en pijn. Nu focuste ik me. Hij was een goede vechter, maar ik had het voordeel zijn gedachten te kunnen lezen. Plots hoorde ik een luide grom. Zowel de vampier-James-als ik keken even op en zagen Jacob Black naar voren springen en veranderen in een roest bruine wolf. Ik wist dat hij mij wilde helpen James te verslaan en maakte gebruik van diens verbazing om hem weer in de houdgreep te nemen. Jacob rende op ons af maar kwam toen slippend tot stilstand. Ik wist waarom ik had Bella ook horen gillen en keek net als Jacob angstig in haar richting.

Bella P.O.V.

Het ging allemaal heel snel. Het ene moment zat ik nog met Jake te zoenen en het andere schudde de auto en braken de ruiten.
Ik gilde en drukte me nu echt bang tegen Jake's borst en keek wild om me heen.
"Dat was niet de donder,"
"Inderdaad liefje. Dat was ik." Er verscheen een gezicht van een jonge man voor de plek waar eens het raam gezeten had. Hij stond duidelijk op het dak want hij hing ondersteboven. Hij keek van mij naar Jake.
"Dag mijn beste. Ik vrees dat ik je vriendin even moet lenen." Ik keek angstig naar Jake en diens blik stond vijandig en alert. Hij trilde van woede. "Dan moet je eerst langs mij," gromde hij. Ik wilde hem zeggen dat hij dat niet mocht doen. Ik wist zeker dat die man levens gevaarlijk was, maar mijn keel zat volledig dicht.
"Geweldig. Zorgt voor wat adrenaline." De man snoof. "Hmmmm. Heerlijk."
Jake's greep om mijn middel ontspande en ik wilde hem tegen houden.
"Nee!" Ik hoorde nog een stem die hetzelfde zei. Een stem die ik zelfs na al die tijd nog herkende.
Het gezicht verdween en even later verscheen de man weer vlak voor de veranda. Hij werd in een wurggreep gehouden door Edward Cullen.
Jake greep de deur en stapte uit.
"Jake wat ga je doen?" vroeg ik wanhopig. Ik vond het maar niets om hem naar buiten te zien gaan. Dat was gevaarlijk. Misschien ging hij wel...
"Weet ik niet," was alles wat hij zei. Toen begon hij harder en harder te trillen. Hij gooide de deur dicht, wierp zich met een brul naar voren en veranderde in een gigantische roestbruine wolf. Ik snakte naar adem en drukte mijn rug tegen de andere kant van de wagen. Grote fout.
Razendsnel werd de deur geopend en ik werd eruit gesleurd. Ik kon maar net een gil slaken voor mijn luchtpijp werd afgesloten. Zowel Edward als Jake keken geschrokken op. Ik spartelde wild om uit de greep los te komen. Ik jammerde zachtjes toen de greep strakker werd.
"Los!" stootte ik uit.

Edward P.O.V.

Ik keek Bella doodsbang aan. Een roodharige vrouwelijke vampier hield haar in een wurggreep en ze spartelde wanhopig om los te komen. Het was duidelijk te zien dat ze haar greep verstrakte en Bella jammerde van de pijn.
"Los!" Haar wanhopige smeekbede was nauwelijks te horen bij gebrek aan lucht. De vrouw lachte kinderlijk.
"Wat een schatje. Als ze had gekund had ze vast alsjeblieft gezegd. Denk je niet James?" zei de vrouw terwijl ze Bella met haar vrije hand over haar wang streelde. Bella huiverde.
"Dat lijkt me wel Victoria. Moet je zien die kleur is niet gezond." James was nu vol zelfvertrouwen en volledig ontspannen. Wat me alleen maar bozer maakte.
"Misschien doe ik wel aardiger als ze jouw los laten?"
Ik keek naar Jacob en die twijfelde even, maar toen Bella's gespartel zwakker werd en ze steeds wanhopiger naar adem hapte besloot hij dat hij het risico liever nam dan haar nog één seconde te moeten laten leiden. Ik liet James los voor Jake me toe knikte.
Hoe wist hij...?
'Later,' lipte ik.
"Dat is aardig van je vriendjes." En de greep werd losser.
"Laat ze met rust!" schreeuwde Bella. En ze begon weer wild te spartelen waarbij haar ogen bang heen en weer schoten tussen mij, Jacob en James.
"Ah, hoe lief." James wilde naar haar toe lopen, maar Jacob versperde hem de weg.
"Hij zegt: 'Geen stap dichter.'" vertaalde ik.
"En daar ben ik het trouwens helemaal mee eens," voegde ik daaraan toe.
Bella jammerde toen Victoria haar greep weer verstrakte en haar nagels in haar bovenarm zette. Ze drukte nog niet door maar het scheelde weinig. "Laat haar verdomme gaan!" schreeuwde ik. Zowel mijn als Jacobs gedachten verwoordend.
"Wat is er toch zo belangrijk aan haar?" vroeg Victoria zich af. Ik wilde de echte reden niet zeggen bang dat James haar dan nog liever zou willen vermoorden.
"Ik heb te veel moeite gedaan om haar in leven te houden." Dat was waar, maar het was niet mijn voornaamste reden. En Jacob had dat door. Hij wist dat ik van haar hield en op dit moment was hij daar blij om. Als dat inhield dat ik haar zou helpen beschermen.
"Hm, goed liefje wat zullen we eens doen?" Victoria geloofde me ook niet. Ze liet haar nagels iets te hard langs Bella's wang schrapen.
Bella jammerde, maar niet omwille van haar wang. Victoria had haar greep om haar hals strak en hield haar zo dat ze met haar voeten net niet bij de grond kon waardoor haar hals pijnlijk uitgerekt werd.
Ik wilde ze doen ophouden, maar Bella was me voor.
"Doe met mij wat je wilt," hijgde ze. "Maar laat Jacob en Edward gaan. Het gaat jullie om mij niet om hen." Ze wilde haar eigen leven voor ons opofferen? Als ze alleen Jacobs naam had genoemd dan had ik het nog enigszins kunnen volgen, maar ze nam ons beiden in bescherming. Plots hoorde ik iets.

Bella P.O.V.

Ik voel de greep van Victoria weer verstrakken. Ik weet al wat er volgt: duizeligheid, de instinctieve drang om te blijven ademen en me los te rukken. Victoria en James lachten allebei om mijn verzoek. Plots keek James op en ik hoorde vlak achter me een oorverdovend gekraak. De greep om mijn hals loste en ik viel meteen op de grond. Mijn gezicht lag naar Victoria toe en ik hoorde rechts van me luid gekraak. Ik wilde niet zien wat er daar gebeuren dus bleef ik liggen. Ik knipperde versuft met mijn ogen en zag door mijn haar heen Victoria liggen. Ik zag haar gezicht, haar starende ogen en haar hoofd dat los zat van haar lichaam.
Toen werd alles zwart.