7. a visitor by day

Ik had alweer die droom gehad. Maar deze keer was Jake er ook bij. Hij was degene die mij omhoog trok en zei dat ik het kon. Ik kon mijn benen alweer niet voelen, dus ik wou weer omlaag kijken, en alweer werd ik wakker. Wat betekenen die dromen toch? Ik liet het met rust. Het zou wel weer overgaan.
Die ochtend vertrok ik met een blij gevoel naar school. Toen ik daar aankwam, stond Jake me op te wachten. Ik liep naar hem toe.
‘Nog lekker geslapen?’ vroeg hij. Ik bloosde.
Die ochtend was alles rustig. Na het vierde uur gingen we weer naar het pauzelokaal. We gingen aan dezelfde tafel als gisteren zitten.
‘Nou,’ zei hij,’ mag ik vandaag wel bij jou op bezoek komen? Ik wil niet dat je je straks wezenloos schrikt als ik weer naast je sta.’
Ik moest even lachen. ‘Natuurlijk mag je straks langskomen.’
Hij was heel blij, dat kon je zo zien. De rest van de dag liep hij met een glimlach rond. De leerlingen keken hem een paar keer vreemd aan, maar dat scheen hem niet te deren. Toen de school voorbij was, fietsten we naar mijn huis. Toen we bij mijn huis waren, zetten we onze fietsen in de schuur en gingen naar binnen.
‘Mam, pap! Ik ben thuis!’ riep ik.
‘Hoe was je dag, schat?’ vroeg mijn moeder.
‘Leuk, mam,’ zei ik, de woonkamer inlopend. Mijn ouders keken eerst naar mij en toen naar Jake, die naast mij stond.
‘Wie is dat?’ vroeg mijn vader.
‘Dit is Jake. Hij is een vriend van mij en hij wou mijn huis een keer zien. Ik ga hem nu mijn kamer laten zien. Kom Jake.’ Hij had mijn kamer al gezien, maar ik ging mijn ouders toch niet vertellen dat hij gisteravond bij mij op de kamer was geweest?
We liepen verder naar mijn kamer.
Ik ging op het bed zitten. Jake kwam naast me zitten.
Het was een tijdje stil.
‘Kan je mij alsjeblieft een ding uitleggen?’ vroeg ik hem plotseling.
‘Wat dan?’ vroeg hij.
‘Waarom ben ik zo interresant dat je mij de hele tijd volgt?’
‘Vind je jezelf dan niet interresant?’ vroeg hij.
Ik draaide mij om, zodat hij mijn gezicht niet kon zien.
‘Nee. Ik ben het raarste meisje van de school en dus niet interresant.’
Hij draaide mijn gezicht voorzichtig om, zodat ik naar hem keek.
‘Jij bent speciaal. Jij bent het leukste meisje van de school en bovendien heel interresant.’ Hij glimlachte zo’n lieve glimlach, ik dacht dat mijn hart zou smelten. ‘Mag ik nu iets aan jou vragen?’
ik keek hem vragend aan.
‘Wat voel je als je bij mij in de buurt bent?’
Oh-oh. ‘Je bent de aardigste jongen die ik ooit heb ontmoet.’ Zei ik.
Dit was waar genoeg.
‘En?’ drong hij aan. Ik besloot om eerlijk te zijn. Ik kon toch niks verborgen voor hem houden, om de een of andere reden.
‘Als jij bij mij in de buurt bent begint mijn hart te stuiteren en heb ik zo’n lekker gevoel, alsof ik eindelijk thuis ben,’ gooide ik eruit.
Hij straalde. ‘Ik wist het,’ fluisterde hij nog. En toen pakte hij mij op en slingerde me rond alsof ik niet meer dan een klein kind woog.
Toen hij ophield, legde hij zijn lippen bij mijn oor.
‘Weet je nog wat ik gisteren zei in de pauze?’ vroeg hij.
Ik knikte. ‘Je zei dat je iets zocht.’
Nu knikte hij. ‘En ik denk dat ik nu heb gevonden wat ik zocht,’ zei hij, en ging verder met mij rond te draaien.
Hij heeft mij vergeven, dacht ik opgelucht. Maar voor hoe lang?