3. the new kid

Toen we de klas inkwamen was het nog niet zo druk. Snel ging ik zitten op mijn plaats, helemaal achterin in de linkerhoek en pakte mijn spullen. Josien en Elsa zaten voor me, nog steeds druk pratend. Ik snapte niet waar ze nu nog over konden praten, aangezien ze dit weekend ook nog bij elkaar hadden gelogeerd.
Toen ik alles had klaargezet, keek ik rond, wachtend op de leraar. De meeste kinderen zagen eruit alsof ze wel een paar dagen in bed hadden moeten blijven. Het was nu iedere maandagochtend zo, sinds de nieuwe disco er was. Veel mensen bleven er tot laat in de avond dansen.
Meneer Feulkens, onze leraar Duits, kwam het lokaal binnen. Op zijn rug zat een papiertje geplakt met de worden ’IK STINK’. Ik hoorde een paar kinderen gniffelen. Ik vroeg me af wie het papiertje op zijn rug had geplakt en hoe.
Hij ging zitten, legde zijn spullen op zijn tafel en keek naar ons.
Vandaag moeten jullie opdracht 12 tot en met 18 maken,’ zei meneer Feulkens,’ en ik wil absolute stilte.’
De hele klas was doodstil terwijl iedereen werkte. Na ongeveer 5 minuten werd er op de deur geklopt. Iedereen keek op. De meeste mensen wisten wel dat we vandaag een nieuwe leerling zouden krijgen, en ze waren erg nieuwsgierig.
Onze directeur, meneer Ferweer, stapte de klas binnen.
‘Goeiemorgen, dames en heren,’ zei hij,’ zoals jullie volgens mij al weten, krijgen jullie vandaag een nieuwe klasgenoot. Hij heet Jake Hashnew en komt uit Dallas. Jake, kom maar binnen,’ riep hij naar de deur. Op dat moment kwam een jongen naar binnen. Hij was bleek, had dik zwart haar en blauwe ogen. Hij leek op een fotomodel. Ik kon mijn ogen niet van hem afhouden. Hij zag er op de een of andere manier heel bekend uit.
De jongen was de klas rond aan het kijken. Toen hij naar mij keek, dacht ik dat ik zijn ogen zag oplichten. Ik zette die gedachte van me af, want wat zou zo’n knappe jongen met zo’n raar en niet populair meisje als ik willen?
‘Jake, vertel eens iets over jezelf,’ zei de directeur.
‘Hallo,’ zei Jake met een helder stem,’ ik ben Jake Hashnew. Ik ben 16 en ik kom uit Dallas. Daar ben ik geboren, maar ik heb sinds mijn 5de een tijdje in Nederland gewoond. Mijn hobby is zwemmen.’
‘Dankje Jake,’ zei de directeur. ’Ga maar op je nieuwe plaats naast Lilanna zitten.’ De directeur wees naar mijn tafel.
Vlug kwam Jake naast mij zitten.
‘Hoi,’ zei hij,’ Hoe heet jij?’
‘Ik ben Lilanna Verheid,’ zei ik.
‘Lilanna, wil jij Jake straks even rondleiden,’ vroeg de directeur.
‘Natuurlijk, meneer Ferweer,’ zei ik.
Ik zag sommige meisjes jaloers mijn kant op kijken.
‘Goed, dat is dan weer gedaan,’ zei meneer Ferweer,’ nog een fijne dag verder.’
Toen de directeur weg was, zei meneer Feulkens,’ goed jongens en meisjes, ga maar verder met je werk. Lilanna, leg jij maar even uit wat jullie moeten doen aan Jake.’
Iedereen ging weer aan het werk.
‘Vandaag moeten we opdracht 12 to… ,’ begon ik. Voor ik mijn zin af kon maken, vroeg hij,’ Hoe oud ben jij?’
‘Ik ben 15, maar volgende maand word ik 16,’ zei ik. Waarom zou hij dat aan mij willen vragen? Ik was toch niet interresant?
‘Ok,’ zei Jake. Sinds hij blijkbaar geen vragen meer had legde ik hem uit wat we moesten maken en gingen we zonder nog een woord te zeggen aan het werk.
Ik was 5 minuten voor tijd klaar met het werk. Ik was meestal voor tijd klaar met het huiswerk, en had bijna nooit huiswerk thuis. Ik keek even opzij naar Jake. Het leek erop dat hij ook klaar was. Dus hij was ook nog heel slim, dacht ik.
Toen de bel ging, wou ik snel verder lopen, maar Jake hield me tegen.
’Hé, jij zou mij rondleiden, weet je nog?’ zei hij.
‘O ja,’ zei ik blozend. ‘Kom maar mee.’ Waarom vroeg hij niet gewoon iemand anders? Waarom wou hij überhaupt met me praten?
‘Waar woon jij?’ vroeg hij toen we op weg waren naar het volgende lokaal.
‘Ilpenlaan nummer 3,’ antwoorde ik. ’En jij?’
‘Gruttostraat 21,’ zei hij. ’Tenminste, daar ben ik vrijdag naar toe verhuisd.’
‘Waarom ben je hier naar toe verhuisd?’ vroeg ik. Waarom probeerde ik met hem te praten?
‘Mijn ouders hebben hier een nieuwe baan,’ zei hij nonchalant. Wat raar, dacht ik, dat je niet triest bent als je hier naar toe moet verhuizen en je vrienden moet achterlaten.
‘Mis je je vrienden niet?’ had ik wel het recht om zo nieuwsgierig te zijn?
‘Ik heb geen vrienden,’ zei Jake. Ik vond het wel een beetje raar. Waarom zou zo’n jongen geen vrienden hebben. ik vroeg verder niks meer.