Hoofdsuk 1

Piep,piep,piep. Ging de wekker. Geschrokken van het plotselinge geluid viel de 14 jarige Chester uit zijn bed. Nog half versuft keek hij om zich heen en zette de wekker uit. Zodra hij had gezien hoe laat het was schoot hij met een vliegensvluggevaart omhoog. "Half 12 al ik moet al op scho,AUW". Met een harde dreun stoote hij zijn hoofd tegen de hoek van zijn bureau. Hij schoot in zijn kleren pakte wat geld uit zijn spaarpot om in de kantine op school uit te geven aan eten want daar had hij nu geen tijd voor. Hij pakte zijn tas die hij de vorige avond al had gevuld met de boeken die hij nodig had. Eenmaal op school aangekomen gooide hij zijn fiets in het slot en racete naar de deur. Hij strekte zijn armen uit om de deur open te gooien en meteen naar binnen te rennen, maar inplaats daarvan knald hij er tegenaan. Verbaasd van de afgaande gebeurtenis schoot hem iets te binne. "O nee he,ik heb vandaag vrij". In al zijn woede stampte hij op de grond tegelijkertijd wild zwaaiend met zijn armen. Zijn sleutel schoot uit zijn hand en gleed over het schoolplein. Chester draaide zich om om hem te pakken maar toen zag hij dat iemand hem al vast had. "O,mag ik hem terug". Chester stak zijn hand uit. Angstig krabbelde de man terug. Chester vond het allemaal wel heel raar. De man was ook heel raar gekleed voor een warme zomerdag als deze. Hij had een bege stofjas aan en een de zelfde kleur hoed die hij zo over zijn hoofd had getrokken dat zijn gezicht niet zichtbaar was. Chester de een stap in zijn richting om zijn sleutel te pakken. Weer sprong de man angsting een stuk terug met Chesters sleutel op zijn borst gedrukt. Maar ditmaal viel zijn hoed af en was zijn gezicht duidelijk. Het was een raar wolfachtig gezicht. De wolfman deed zijn mond open waarbij zijn kaken ook uitelkaar gingen en hij blaaste als een boze kat,daarna zette hij het op een lopen. "Hé"riep Chester en hij rende achter hem aan. De wolfman rende het bos in hij was erg snel, maar Chester was net wat sneller hij haalde hem langzaam in. De wolfman rende recht op een enorme boom af maar op het moment van de botsing opende er een fel lichtgevende poort waar Chester en de wolfman doorheen tuimelde. Toen Chester opstond was de wolfman er al vandoor. Maar wat vooral opvalend was, is dat het bos landschap om hem heen zich had ingeruild voor heuvelachtige weilanden.